Ένας ύμνος στον Πολυπολιτισμό της Αυστραλίας ήταν το «αντίο» της Μαρίας Βαμβακινού (Maria Vamvakinou) στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο.
Η κα Βαμβακινού ως γνωστό δε θα είναι υποψήφια στις επερχόμενες εκλογές καθώς αποχωρεί από την πολιτική.
Εξελέγη για πρώτη φορά στο Calwell, το 2001, όπου επανεξελέγη στις εκλογές του: 2004, 2007, 2010, 2013, 2016, 2019 και 2022.
Υπήρξε η πρώτη γεννημένη στην Ελλάδα που εξελέγη ομοσπονδιακή βουλευτής στην Αυστραλία.
Επίσημα, «αποχαιρέτησε» το Κοινοβούλιο με μία έντονα φορτισμένη συναισθηματικά ομιλία της (valedictory speech), την περασμένη Δευτέρα, κάνοντας μία αναδρομή στο παρελθόν, με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, του Πολυπολιτισμού και της χώρας, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο ζήτημα της επανένωσης της Κύπρου.
Ακολουθούν κάποια από τα κυριότερα αποσπάσματα της ομιλίας της:
«Έχουν περάσει σχεδόν 23 χρόνια από την ημέρα που σηκώθηκα σε αυτήν εδώ την αίθουσα για να εκφωνήσω την πρώτη μου κοινοβουλευτική ομιλία. Μια ομιλία, θυμάμαι, στην οποία επικεντρώθηκα σε μεγάλο βαθμό για τη φύση της κοινότητας που θα εκπροσωπούσα και θα υπηρετούσα …. Είπα, και παραθέτω, ότι:
Ο Πολυπολιτισμός είναι ένα από τα σύγχρονα θεμέλια του Έθνους μας. Είναι ένα από τα πιο περήφανα επιτεύγματά μας και πουθενά αυτό δεν είναι πιο εμφανές από ό,τι στην εκλογική περιφέρεια του Calwell, όπου τα δύο τρίτα των κατοίκων είναι είτε πρώτης είτε δεύτερης γενιάς Αυστραλοί».
«Τα τελευταία 23 χρόνια», πρόσθεσε, «υπήρξαν πολλές προκλήσεις για τον Πολυπολιτισμό. Είναι γεγονός ότι τα εξωτερικά γεγονότα, οι διεθνείς εξελίξεις, είχαν βαθύ αντίκτυπο στον κοινωνικό ιστό της Αυστραλίας, δοκιμάζοντας την αποφασιστικότητα του Πολυπολιτισμού μας τόσο από την άποψη της εθνικής ασφάλειας όσο και από την άποψη της κοινωνικής συνοχής».
Στη συνέχεια, η κα Βαμβακινού μίλησε για τις πολιτικές της απαρχές, τονίζοντας ότι δεν είχε πάντα στο μυαλό της να γίνει βουλευτής. «Και σίγουρα δεν είχα ποτέ την πρόθεση να παραμείνω για τόσο πολύ. Αλλά είμαι περήφανη που είμαι η πρώτη ελληνικής καταγωγής γυναίκα που εξελέγη στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο … για όλα όσα έχουμε πετύχει μαζί -η ομάδα μου, η κοινότητά μου, η εκλογική μου περιφέρεια, οι συνάδελφοί μου, από όλες τις πλευρές».
«…Όταν αποφάσισα να εγκαταλείψω τη διδασκαλία το 1987, έκανα αίτηση για δύο θέσεις εργασίας: η μία ήταν ως εκλογικός υπάλληλος στο γραφείο του πρώην βουλευτή του Calwell, Andrew Theophanous (Ανδρέα Θεοφάνους), και η άλλη στην Τράπεζα Αίματος του Ερυθρού Σταυρού. Μου προσφέρθηκαν και οι δύο θέσεις εργασίας, αλλά ο Andrew προηγήθηκε χρονικά και δέχτηκα. Συχνά αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν ο Ερυθρός Σταυρός είχε προηγηθεί».
Αναφέρθηκε επίσης στο πώς η ίδια βρέθηκε να είναι υποψήφια στην έδρα Calwell, τις δυσκολίες που υπήρχαν, αλλά επισήμανε ότι ως μετανάστρια η ιδια, «μοιράζομαι μια κοινή ιστορία με τις κοινότητες της περιοχής της και αυτή η εμπειρία ήταν καθοριστική για την ικανότητά μου να τις εκπροσωπώ».
«Συχνά με ρωτούσαν», είπε, «τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό, πώς γίνεται ένα άτομο ελληνικής καταγωγής να υποστηρίζεται από μετανάστες τουρκικής καταγωγής; Η απάντηση ήταν πάντα απλή: ότι ως Αυστραλή, ζω σε μια πολυπολιτισμική χώρα όπου κύματα και γενιές μεταναστών, έχουν εγκατασταθεί με έναν κοινό σκοπό- και είναι οι κοινές μας μεταναστευτικές εμπειρίες που μας ενώνουν ως Αυστραλούς και αντισταθμίζουν τις πολωμένες διαιρέσεις που προέρχονται από τις αρχικές πατρίδες μας».
«Μια επιτυχημένη πολυπολιτισμική κοινωνία στηρίζεται στις Αρχές της πρόσβασης και της ισότητας για όλους τους πολίτες της, επιτρέποντας ένα κοινό πεπρωμένο και μια κοινή ταυτότητα. Μια κοινωνία ικανή να φιλοξενήσει την πολιτιστική ποικιλομορφία και τα διαφορετικά ιστορικά, γεωγραφικά και ιδεολογικά υπόβαθρα…».
Απέτισε φόρο τιμής στον Arthur Augustus Calwell, τον πρώτο υπουργό μετανάστευσης της Αυστραλίας. «Αναγνωρίζω σε αυτόν και στην τότε εργατική κυβέρνηση ότι άδραξαν την ευκαιρία να θέσουν τα θεμέλια για μία Σύγχρονη Αυστραλία. Στην πραγματικότητα, ο Calwell, και παρόλο που ο όρος δεν χρησιμοποιούνταν τότε, μπορεί να θεωρηθεί ως ο πατέρας της πολυπολιτισμικής Αυστραλίας», είπε.
Υπενθύμισε τις μεγάλες προκλήσεις για τον Πολυπολιτισμό στο παρελθόν, ειδικά μετά την τρομοκρατική υπόθεση στις ΗΠΑ, την 11η Σεπτεμβρίου 2001, αλλά και σήμερα «μετά τα τρομερά γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου 2023 και τις επακόλουθες ισραηλινές επιθέσεις στη Γάζα και τον Λίβανο».
«Για άλλη μια φορά, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με προκλήσεις για τον Πολυπολιτισμό, ανησυχίες για την αποδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής και μια μειωμένη ικανότητα για κοινοτικό διάλογο…».
«Η κοινωνική συνοχή δεν σημαίνει ότι όλοι συμφωνούν. Δεν έχει να κάνει με το να θέλουμε όλοι να μην έχουν (διαφορετικές) απόψεις, πάθος ή διαφορές. Σημασία έχει να εργαστούμε για την οικοδόμηση του διαλόγου, της πολιτισμένης συζήτησης και μιας κοινωνίας με σεβασμό μέσα στην οποία οι άνθρωποι μπορούν να εκφράζουν τις απόψεις τους και, όπου είναι δυνατόν, να εργάζονται για κοινά επωφελή αποτελέσματα».
«Τα τελευταία 23 χρόνια έχω εκπροσωπήσει κοινότητες που ‘κουβαλούν’ ιστορικές, προγονικές, παρατεταμένες και συνεχιζόμενες διαφορές. Η συνεργασία μαζί τους με τρόπο εποικοδομητικό και με σεβασμό έχει βοηθήσει στην επίτευξη πολλών σημαντικών αποτελεσμάτων. Αποτελέσματα που μπορούν να συμβούν μόνο σε αυτή τη χώρα και μόνο λόγω του πολυπολιτισμικού μας ήθους και συμπεριφοράς».
ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
«Ένα εξαιρετικό παράδειγμα του είδους της διαμεσολάβησης και της διευκόλυνσης για το οποίο μιλάω είναι σε ένα θέμα που είναι πολύ κοντά στην καρδιά μου: η επανένωση της Κύπρου» συνεχισε η κα Βαμβακινού, παρουσία στο θεωρείο της αίθουσας και του Ύπατου Αρμοστή της Κύπρου, Αντώνη Σαμούτη.
«Μια μικρή παρέμβαση για το τι μπορεί να επιτευχθεί έθεσαν δύο Αυστραλοί: ο ένας με τουρκοκυπριακή καταγωγή, ο Yalcin Adal, και ο άλλος με ελληνοκυπριακή καταγωγή, ο Σταύρος Protz, οι οποίοι μαζί διέσχισαν την Κύπρο, περπατώντας για 16 ημέρες το 2018 … Ήταν μια αποστολή ειρήνης, συμφιλίωσης και επούλωσης σε ένα διαιρεμένο νησί».
«Αποτίω φόρο τιμής στους φίλους μου Yelcin και Σταύρο για το θάρρος και την ανθρωπιά τους … Αποτίω επίσης φόρο τιμής στον ψηφοφόρο και φίλο μου Peter Minas και τον Tümer Mimi, έναν Ελληνοκύπριο και έναν Τουρκοκύπριο, οι οποίοι έχουν συνεργαστεί μαζί μας όλα αυτά τα χρόνια για την προώθηση της προσέγγισης μεταξύ των δύο κοινοτήτων τόσο εδώ όσο και στην Κύπρο».
«Το έργο μας για την επαναπροσέγγιση είχε ως αποτέλεσμα να γίνω η πρώτη βουλευτής Αυστραλίας που πέρασε τα σύνορα στη Βόρεια Κύπρο το 2002, να επισκέπτομαι την πατρίδα του συζύγου μου, τον Άγιο Επίκτητο (στην Κερύνεια – Çatalköy στα τουρκικά) στη Βόρεια Κύπρο, τον οποίο εγκατέλειψε το 1974 και να επισκέπτομαι Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους που αναζητούσαν και εξακολουθούν να αναζητούν μια διέξοδο για την επανένωση του νησιού».
«Ήταν οι κυβερνήσεις Rudd-Gillard των Εργατικών που υποστήριξαν επίσημα τους Ακαδημαϊκούς Διαλόγους για την Κύπρο, οι οποίοι επεδίωκαν να δώσουν στην Αυστραλία έναν πρακτικό ρόλο στην οικοδόμηση δυνατοτήτων για την ειρήνη και την επίλυση του Κυπριακού μέσω του δικτύου των ακαδημαϊκών και της κοινωνίας των πολιτών. Πιστώνω τον σύζυγό μου Δρ Μιχάλη Σ. Μιχαήλ για την επιδίωξη αυτής της σημαντικής πρωτοβουλίας μέσω της εργασίας του με το τότε Κέντρο Διαλόγου στο Πανεπιστήμιο La Trobe…».
Γι΄αυτές τις πρωτοβουλίες και άλλες παρόμοιες, πρόσθεσε η κα Βαμβακινού, χρειάζονται πόροι και υποστήριξη, «που δεν είναι παρά ένα κλάσμα του κόστους ενός στρατιωτικού υλικού. Μια αξιόλογη επένδυση στην ειρήνη!».
Η ίδια μίλησε στο σημείο αυτό και για την υποστήριξή της στην αυτοδιάθεση των Παλαιστινίων, «πάντα επρόκειτο για την υποστήριξη του δικαιώματος του παλαιστινιακού λαού να καθορίσει το μέλλον του μέσω της δικής του κρατικής υπόστασης», είπε, εξηγώντας εκ νέου ότι: «Η υποστήριξή μου προς τον παλαιστινιακό λαό και την παλαιστινιακή κρατική υπόσταση δεν αποκλείει την υποστήριξή μου και την ελπίδα μου για ειρήνη, ασφάλεια και ευημερία για το Ισραήλ».
«Έχω ασκήσει κριτική στο κράτος του Ισραήλ όλα αυτά τα χρόνια, όπως θα έπρεπε να κάνουν όλοι και όλες που πιστεύουν στα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο. Αλλά τρέφω μεγάλη αγάπη για τον εβραϊκό λαό και το σημερινό κύμα αντισημιτισμού στη χώρα μας με ανησυχεί πολύ…».
ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΕΒΡΑΪΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ
Σε σχέση με τα πρώτα χρόνια στην Αυστραλία και τη σύνδεση με το εβραϊκό στοιχείο ανέφερε πως «όταν η οικογένειά μου ήρθε στην Αυστραλία το 1963, εγκατασταθήκαμε στο North Carlton. Τα εσωτερικά προάστια φιλοξενούσαν νεοαφιχθέντες μετανάστες, τους Νέους Αυστραλούς του Calwell».
«Η τυπική ιστορία των μεταναστών ήταν να πάνε εκεί όπου υπήρχε δουλειά και όπου η οικογένεια και οι κοινότητες εγκαθίσταντο και σχηματίζονταν. Στο Carlton εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι Εβραίοι επιζώντες του Ολοκαυτώματος ως πρόσφυγες … Ήταν ο Arthur Calwell που δέχτηκε το πρώτο πλοίο με Εβραίους πρόσφυγες που ήρθαν στην Αυστραλία, όταν άλλες χώρες δεν το δέχτηκαν».
«Οι γονείς μου εργάζονταν στα τοπικά εργοστάσια. Η μητέρα μου εργαζόταν στο εργοστάσιο υποδημάτων Ivan Porter, στο Fitzroy, μαζί με πολλούς άλλους μετανάστες».
«Έγινε φίλη με μια γυναίκα ονόματι Ρόζα. Η Ρόζα ήταν Πολωνοεβραία που είχε επιβιώσει από το Άουσβιτς. Δούλευαν μαζί σε αυτό το εργοστάσιο και γύριζαν μαζί στο σπίτι. Όταν η μητέρα μου κάλεσε για πρώτη φορά τη Ρόζα στο σπίτι μας, ήμουν 8 ετών.
«Θυμάμαι τη Ρόζα έντονα μέχρι σήμερα. Η πρώτη μου εντύπωση ήταν μια πολύ νευρική και ευαίσθητη (strung) γυναίκα. Σήμερα θα το αναγνωρίζαμε ως διαταραχή μετατραυματικού στρες (post-traumatic stress disorder). Και ο καλός μου φίλος Paris Aristotle και η οργάνωσή του, το Victorian Foundation of Survivors of Torture (Foundation House), θα μπορούσαν να παράσχουν βοήθεια…».
«Οι γονείς μου είχαν βιώσει τη γερμανική κατοχή του χωριού τους, του Αγίου Πέτρου, στη Λευκάδα … Ήταν 10 ετών όταν ξεκίνησε ο πόλεμος».
«…Οι γονείς μου, οι θείες και οι θείοι μου, μιλούσαν συχνά για τη βαρβαρότητα και τη σκληρότητα των Γερμανών στρατιωτών. Τους φοβόντουσαν και η γερμανική διοίκηση φρόντιζε γι’ αυτό. Μιλούσαν επίσης για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τους θαλάμους αερίων και τη δολοφονία των Εβραίων».
«Ως παιδιά ακούγαμε αυτές τις ιστορίες, αυτές οι εμπειρίες και οι αναμνήσεις ήταν η κληρονομιά της οικογένειάς μας. Είναι ‘αυτό’ που έφεραν μαζί τους στην Αυστραλία εκείνοι και άλλοι μετανάστες μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο».
«Είναι ‘αυτό’ που φέρνουν μαζί τους και οι πιο πρόσφατα αφιχθέντες πρόσφυγες και μετανάστες. Διαμόρφωσαν και επηρέασαν τη σκέψη της γενιάς μου και θα κάνουν το ίδιο και για τις σημερινές γενιές στο πλαίσιο της πολυπολιτισμικής Αυστραλίας μας».
«…Μου φαίνεται απίστευτο ότι οι γονείς μου θα συναντούσαν τελικά τους Εβραίους για τους οποίους είχαν ακούσει κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ότι θα ζούσαν ανάμεσά τους, στο Carlton, ότι θα εργάζονταν μαζί τους στο Fitzroy».
«Η μητέρα μου και η Ρόζα μοιράστηκαν τον πόνο των χαμένων πατρίδων και αγαπημένων προσώπων, τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις από την καταστροφή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου…».
«Αποτίω φόρο τιμής σε όλους αυτούς, γιατί άντεξαν. Η Αυστραλία τους έδωσε ευκαιρίες, ασφάλεια και μια νέα πατρίδα. Αγκάλιασαν τις συνθήκες της ζωής τους και έχτισαν ένα Έθνος».
«Τους οφείλουμε ένα μεγάλο χρέος. Τους οφείλουμε τη σύγχρονη Αυστραλία μας».
«Έχουμε την ευθύνη να τιμήσουμε και να προστατεύσουμε την κληρονομιά τους και να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους».
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
«Μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά», υπογράμμισε η κα Βαμβακινού. «Πενήντα και πλέον χρόνια πολυπολιτισμικής πολιτικής μας δείχνουν τον δρόμο».
«Βρισκόμαστε σε μια ακόμα κρίση, όπου τα παλιά μίση επανεμφανίζονται και όπου κινδυνεύει μια ακόμα γενιά νέων ανθρώπων να βιώσει αυτούς τους φόβους και τις προκαταλήψεις».
«Πρέπει να κάνουμε κάτι καλύτερο αν θέλουμε να προστατεύσουμε και να διατηρήσουμε την κοινωνική συνοχή και αυτό μπορούμε να το κάνουμε μόνο μέσα από πρωτοβουλίες που ενθαρρύνουν τον διάλογο. Όχι προωθώντας ή διαφημίζοντας τον, αλλά διεξάγοντας τον».
«Αλλά o Πολυπολιτισμός αφορά πολύ περισσότερα από τη διαχείριση των διακοινοτικών εντάσεων. Ή εστιάζοντας αποκλειστικά στη μετανάστευση και τους πρόσφυγες. Πρόκειται για ένα πρακτικό πλαίσιο πολιτικής για την εξασφάλιση της κοινωνικής ένταξης και της ισότιμης πρόσβασης σε υπηρεσίες και ευκαιρίες. Και ένα από τα ‘κλειδιά’ για την πρόσβαση και την ένταξη είναι η γλώσσα και η επικοινωνία…».
«Η διατήρηση της γλώσσας δεν είναι σημαντική μόνο για τις κοινότητες της διασποράς μας, αλλά επειδή η οικοδόμηση πολυγλωσσικών ικανοτήτων αποτελεί πολύτιμο πόρο και πλεονέκτημα για την Αυστραλία. Ιδιαίτερα στις διμερείς μας σχέσεις και στην αλληλεπίδρασή μας με τον κόσμο και την περιοχή μας Ασίας-Ειρηνικού».
«Ήταν ένα σημαντικό επίτευγμα όταν η τότε υπουργός Παιδείας Julia Gillard ανέπτυξε το National School Curriculum το οποίο περιελάμβανε τις κοινοτικές γλώσσες. Ο βουλευτής Αδελαΐδας, Στάθης Γεωργανάς (Steve Georganas), και εγώ καταθέσαμε εδώ ένα ψήφισμα με περίπου 22.105 υπογραφές που υποστήριζαν την ένταξη της Νεοελληνικής Γλώσσας στο National School Curriculum ως γλώσσα πολιτιστικής, κοινοτικής, ιστορικής και οικονομικής σημασίας για την Αυστραλία και τον αυστραλιανό λαό».
«Η ελληνική κοινότητα προβάλλεται συχνά ως παράδειγμα επιτυχημένης ενσωμάτωσης. Είναι σε μεγάλο βαθμό αυτό. Η επιτυχία της είναι αποτέλεσμα των πολυπολιτισμικών πολιτικών και της δικής της πολιτιστικής και κοινωνικής ανθεκτικότητας».
«Η γενιά μου ενθαρρύνθηκε να διατηρήσει την κουλτούρα, τη γλώσσα, την πίστη και τις παραδόσεις, ενώ ταυτόχρονα κατέχει με υπερηφάνεια αυτή την κληρονομιά και την φέρνει μαζί της στη διαδικασία ενσωμάτωσης».
«Μισούσα να πηγαίνω σε ελληνικό σχολείο, αλλά είμαι ευγνώμων που αναγκάστηκα, από τους γονείς μου, γιατί σήμερα είμαι δίγλωσση».
«Μπορώ να σας πω ότι ο Πολυπολιτισμός βοήθησε τη γενιά μου να αντιμετωπίσει τη διπλή ζωή που ζούσαμε…».
Κλείνοντας την ομιλία της, ευχαρίστησε ειδικά:
Την Mary Elizabeth Calwell για τη φιλία της. «Παρέμεινε σταθερή και πιστή φίλη, διασφαλίζοντας ότι η σύνδεσή μου με την ιστορία των Εργατικών, τις αξίες των Εργατικών και την κληρονομιά του πατέρα της, του ανθρώπου από τον οποίο πήρε το όνομά της η εκλογική μου περιφέρεια, παραμένει ισχυρή και καλά ενημερωμένη», όπως είπε.
Το προσωπικό της. «Τόσοι πολλοί από αυτούς όλα αυτά τα χρόνια, και πάρα πολλοί για να τους αναφέρω. Θα το κάνω αυτό κάποια άλλη στιγμή. Προς το παρόν, λέω: ‘Σας ευχαριστώ, όλο το προσωπικό μου, νυν και πρώην».
Ιδιαίτερη μνεία έκανε στα μακροβιότερα μέλη της ομάδας της, μεταξύ των οποίων η Ελένη Πατσικαθεοδώρου (Helen Patsikatheodorou). «Γνωστή στην κοινότητά μας και ως Ροζ Δήμαρχος (Pink Mayor), επειδή διετέλεσε δήμαρχος Hume δύο φορές ενώ διαγνώστηκε και έκανε θεραπεία για καρκίνο του μαστού. Στο γραφείο μας είναι γνωστή ως ‘αν κάποιος μπορεί αυτή είναι η Ελένη’ λόγω της αδιάλειπτης βοήθειάς της προς την κοινότητά μας», όπως είπε.
Αναφέρθηκε επίσης στον Basem Abdo (παλαιστιανιακής καταγωγής) ο οποίος θα είναι ο υποψήφιος των Εργατικών για το Calwell και τέλος ευχαρίστησε την οικογένειά της. «Τον σύζυγό μου Μιχάλη, την κόρη μου Στέλλα και τον μου Σταύρο. Δεν ήταν εύκολο για εσάς, αλλά ήταν δύσκολο και για μένα».
«Η δουλειά που ανέλαβα 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα, σήμαινε ότι έπρεπε να βρω τρόπους να συνδυάσω τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες της με αυτές της οικογένειας και της προσωπικής μου ζωής».
»Έχασα τόσα πολλά … προσπάθησα να το διαχειριστώ διασφαλίζοντας ότι πάντα ήξερα πού ήταν τα παιδιά μου και ότι πάντα απαντούσα στις κλήσεις τους, όπου κι αν βρισκόμουν ή με ποιον ήμουν (συμπεριλαμβανομένου τουλάχιστον ενός πρωθυπουργού)…».
«Μερικές φορές δυσανασχετούσαν, αλλά παραμείναμε κοντά και ακέραιοι στην πορεία, και σας ευχαριστώ για τις πολλές φορές που μου είπατε: ‘Δεν πειράζει μαμά, μην ανησυχείς, είμαστε καλά’».
Κλείνοντας, μίλησε στα Ελληνικά στην αίθουσα του Κοινοβουλίου «Γειά σας, σας ευχαριστώ και καλή συνέχεια».
The post Το «αντίο» της Μαρίας Βαμβακινού στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.