Το τοξικό συνονθύλευμα…
Τσικνοπέμπτη σήμερα, αλλά προσωπικά, όσο κι αν γυρίζω πίσω για να βρω μια αντίστοιχη Τσικνοπέμπτη, τόσο τοξική και τόσο δυστοπική, δυσκολεύομαι. Ισως τότε, το ’90, παραμονές των εκλογών που έφεραν στην εξουσία τη ΝουΔου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, αλλά και πάλι δύσκολο είναι να κάνεις συγκρίσεις. Τότε η μάχη ήταν ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ, που βρισκόταν σε διαδικασία αποδρομής, και της ΝουΔου, που ήταν φανερό ότι ερχόταν στην εξουσία, και τα μόνα προσωπικά χαρακτηριστικά που είχε ήταν η αντιπαράθεση, στα όρια της προσωπικής έχθρας, του Ανδρέα με τον Μητσοτάκη. Εχθρα που μετρούσε, τότε, 25 χρόνια πίσω και είχε τις ρίζες στο «βελούδινο» πραξικόπημα του 1965.
Αλλά ακόμη και τότε οι δυο τους κρατούσαν την αντιπαλότητα σε ένα ελεγχόμενο πλαίσιο. Εδώ, τώρα, το πράγμα τείνει να ξεφύγει από κάθε όριο και απειλεί να διαλύσει τη χώρα. Γιατί δεν αντιπαρατίθενται ιδέες και απόψεις, ούτε καν προσωπικού χαρακτήρα πολιτικές στρατηγικές. Εδώ, το πάνω χέρι είναι οριακά να το πάρει ένα συνονθύλευμα που δημιουργήθηκε με αφορμή ένα πραγματικό, τραγικό, γεγονός – αυτό των Τεμπών. Ενα συνονθύλευμα στο οποίο στριμώχνονται κατ’ επάγγελμα συνωμοσιολόγοι, σεσημασμένοι ψεκασμένοι, απολιτίκ αντισυστημικοί, φυσικά ακροδεξιοί κάθε λογής και, όπως σε κάθε γάμο όπου σπεύδει πρώτη μια… Βασίλω, από κοντά και διάφορα κομματικά «νούμερα» ΣΥΡΙΖΑ και πρώην ΣΥΡΙΖΑ, μη και χάσουν.
…και η απειλή διάλυσης της χώρας
«Βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο / αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό»,
όπως τραγουδούσε κάποτε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου (ανοίγω παρένθεση, κάνουν μια καταπληκτική παράσταση με τον Νταλάρα στο VOX αυτό τον καιρό), δίνει ραντεβού στις (νέες) πλατείες του 2025 την άλλη Παρασκευή και απειλεί να διαλύσει, όντως, τη χώρα. Για να το πέτυχει, πλασάρει μέσα από δύσοσμο Διαδίκτυο τις πιο ελεεινές θεωρίες συνωμοσίας, και το δυστύχημα, για την κοινωνία μας, είναι ότι αυτές οι θεωρίες όχι μόνο βρίσκουν έδαφος για να καλλιεργηθούν, αλλά πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο.
Είμαστε μόλις ένα βήμα πριν – λέω ένα «παράδειγμα» τώρα – κατηγορηθεί ο Μητσοτάκης ότι εκείνη τη μοιραία νύχτα, της 28ης Φεβρουαρίου 2023, είχε ανέβει Λάρισα και αφού έδιωξε από το πόστο του τον φυσικό αυτουργό της φονικής σύγκρουσης, τον σταθμάρχη, ανέλαβε εκείνος να οδηγήσει στη φονική σύγκρουση τα δύο τρένα. Κι αφού τα κατάφερε, στη συνέχεια φώναξε τον Τριαντόπουλο και τον Αγοραστό να καθαρίσουν επειγόντως από τα συντρίμμια την περιοχή του δυστυχήματος για να μην αποκαλυφθεί τι μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία, επειδή είχε φορτώσει εύφλεκτα υλικά ένας φίλος του. Και δεν σου λέω καν για την άλλη τρέλα, ότι τάχα μου έδωσε εντολή να σκοτώσουν και τον γιο της εισαγγελέως των Τεμπών! Μιλάμε για αδιανόητη παραφροσύνη, η οποία όμως έχει έναν ορατό στόχο. Το ανέφερα και πιο πάνω: να διαλύσει τη χώρα! Επειδή μόνο έτσι θα επιβιώσουν όλοι αυτοί που προανέφερα.
Δεν τα κατάφεραν ολοκληρωτικά πριν από 12-15 χρόνια, το επιχειρούν τώρα, ξανά. Ενας δεύτερος γύρος είναι όλο αυτό. Ετσι πρέπει να ιδωθεί.
Κανένα περιθώριο για κέρδη
Οπότε το ερώτημα που εκ των πραγμάτων τίθεται είναι ένα και μοναδικό: Θα τους αφήσουμε; Θα τους το επιτρέψουμε; Η γνώμη μου είναι πως δεν πρέπει. Ο πόνος των συγγενών των θυμάτων και ο θυμός της κοινωνίας για το πόσο άδικα έφυγαν τόσα παιδιά δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει εργαλείο στα χέρια όλων αυτών των ύποπτων τύπων που στοιχίζονται πίσω από τους συγγενείς των νεκρών. Αλλοι για να υλοποιήσουν άνομους αντιδημοκρατικούς σχεδιασμούς και άλλοι για να βρουν διέξοδο τα δικά τους αδιέξοδα. Παρακολουθώ, διαβάζω πολύ τα όσα διακινούνται αυτή την περίοδο στο Διαδίκτυο. Αν καταφέρεις να ξύσεις κάτω από την επιφάνεια των αδιανόητων ύβρεων για κυβέρνηση και αντιπολίτευση, θα διαπιστώσεις ότι κρύβονται οι «ρεβανσιστές» των «πλατειών» που επιδιώκουν τη μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη αρένα. Και ενώ αυτό θα έπρεπε να σημάνει συναγερμό για ολόκληρο το λεγόμενο δημοκρατικό τόξο, βλέπεις ότι ορισμένα κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το κόμμα της Κωνσταντοπούλου, σπεύδουν να εκμεταλλευτούν όλο αυτό που συμβαίνει, προφανώς για να κερδίσουν πόντους. Με πρώτους και «καλύτερους» τον Φάμελλο και τη Ζωή. Που κάνουν πως δεν βλέπουν το πόσο επικίνδυνο είναι αυτό που εξελίσσεται εκεί κάτω, στην κοινωνία…
Αλλά και δεν διαβάζουν. Διότι αν διάβαζαν τι διακινείται στα social media θα καταλάβαιναν πως όταν υπάρχει κόσμος εκεί έξω που πιστεύει και το δηλώνει ότι η Καρυστιανού πρέπει να γίνει πρωθυπουργός (!!!), δεν υπάρχει κανένα περιθώριο γι’ αυτούς να κερδίσουν οτιδήποτε…
Το μήνυμα στον Μακρόν
Κλήθηκε τελικά και η Ελλάδα σε αυτές τις διασκέψεις που οργανώνει ο πρόεδρος της Γαλλίας, ο Εμανουέλ Μακρόν, προκειμένου να αποφασίσει η Ευρώπη να οργανωθεί απέναντι στις τρέλες του Τραμπ και το ξαναμοίρασμα του κόσμου που συντελείται εν αγνοία της, σε συνεννόηση με τη Ρωσία. Ο πρόεδρος Κυριάκος μετείχε μέσω τηλεδιάσκεψης, και σωστά έπραξε – νομίζω πως η συμμετοχή του στο summit της Θεσσαλονίκης χθες ήταν μια πρόφαση για να μη μεταβεί στο Παρίσι και μετάσχει διά ζώσης. Διότι αν ήθελε να πάει θα ακύρωνε τη συμμετοχή του. Εντάξει, με κάποιο τρόπο έπρεπε να καταστήσει σαφή τη δυσαρέσκειά του στον Μακρόν, ο οποίος οργάνωσε την άλλη, την «καλή», διάσκεψη της Δευτέρας και δεν κάλεσε την Ελλάδα. Να δείξει στο παλικάρι τον Εμανουέλ ότι δεν υπάρχει Ευρώπη δύο ταχυτήτων. Διότι αυτό ακριβώς θέλει και ο πρόεδρος Τραμπ. Μια Ευρώπη διχασμένη…
Χυδαίος ΣΥΡΙΖΑ από τα παλιά
Σε λένε Ανδρέα Παναγιωτόπουλο. Είσαι 65 χρονών, γιατρός, καρδιολόγος συγκεκριμένα. Εχεις δύο παιδιά, είσαι βουλευτής, και μάλιστα από την Αχαΐα, που γέννησε τρεις τέσσερις πρωθυπουργούς, δύο Προέδρους της Δημοκρατίας, καμιά 50αριά υπουργούς και έχει μακρά παράδοση στο ήθος της πολιτικής και στην υπεράσπιση της δημοκρατίας. Κι αφού ανοίγεις το στόμα σου και εκστομίζεις όσα άθλια έχουν βρει καταφύγιο στο κλούβιο σου μυαλό για τον Μητσοτάκη και τον Ανδρουλάκη, μετά νομίζεις ότι καθαρίζεις με μια δήλωση του τύπου «αναγνωρίζω το λάθος μου». Οχι, Παναγιωτόπουλε, αν αναγνώριζες το λάθος σου πραγματικά, θα είχες πάει σπίτι σου, από μόνος σου, χωρίς να χρειαστεί να σ’ το υποδείξει κανείς. Και όχι, δεν είσαι, δεν μπορεί να είσαι εσύ και όσοι άλλοι σαν εσένα, «η φωνή που μας αξίζει γιατί το αύριο είναι τώρα» (αυτό το «μότο» έχει στην ιστοσελίδα της αυτή η… ψηλοχοντρούλα λεμονιά – μη με παρεξηγείτε, αντιγράφω τον «όρο» που χρησιμοποίησε ο ίδιος για τον Ανδρουλάκη…).
Χυδαίος ΣΥΡΙΖΑ, νεκραναστημένος από τις πλατείες του 2010-2012.
Η επιστροφή του Μπένου
Σιγά σιγά μαζεύεται κόσμος στο ΠΑΣΟΚ, προσέρχονται άνθρωποι που μπορούν να βοηθήσουν για να πάρει ξανά τα πάνω του ο χώρος. Η επιστροφή μάλιστα με ειδικό ρόλο ενός τέτοιου στελέχους, του σεβαστού Σταύρου Μπένου, σηματοδοτεί μια σημαντική εξέλιξη. Ο Μπένος, που είχε αποκοπεί από το ΠΑΣΟΚ εδώ και πολλά χρόνια εξαιτίας των συνεχών αναταραχών στο Κίνημα και είχε διοχετεύσει την ενεργητικότητά του στην επιτυχία των σκοπών του «Διαζώματος» (έχει διασώσει ένα πλήθος αρχαίων θεάτρων ανά την Ελλάδα) αλλά και σε projects που ανέλαβε αφιλοκερδώς, όπως η Βόρεια Εύβοια και ο Εβρος, αναλαμβάνει τη διοργάνωση εκδήλωσης για τη δημόσια διοίκηση. Ο Σταύρος, που θεωρείται ο πατέρας των περίφημων ΚΕΠ, θα είναι μεταξύ των ομιλητών στην εκδήλωση της 6ης Μαρτίου, όπου θα παρουσιαστούν οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ για τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης.