Υποκρισία

Ενα από τα πολλά λάθη που έκαναν οι κυβερνητικοί παράγοντες τις προηγούμενες μέρες, εν όψει των σημερινών διαδηλώσεων, ήταν το «γαργαλητό» ληγμένων πολιτικών ενστίκτων που απλώς δεν αφορούν παρά μόνο το φανατικό κοινό τους. Διότι αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν έχει ξαναγίνει. Δεν μιλάμε απλώς για μια μαζική απεργία των συνδικάτων – που θα ήταν, ούτως ή άλλως, μια υπολογίσιμη δράση. Πρώτη φορά (τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες) βλέπουμε να υπάρχει ένα κίνημα που βάζει λουκέτο ακόμη και σε καταστήματα, θέατρα, μπαρ και εστιατόρια που περιμένουν τις εισπράξεις μιας Παρασκευής, προκειμένου να συμμετάσχουν στις διαδηλώσεις και στο εθνικό πένθος.

Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται αυτό το κοινωνικό ρεύμα από όσους το αποστρέφονται ή το λοιδορούν θα ήταν μόνο αστείος, αν δεν υπέκρυπτε την προφανή ανάγκη να δημιουργήσουν μια συνθήκη «έκτακτης απειλής», απέναντι στην οποία η κυβέρνηση αποτελεί φάρο κυριαρχίας (διότι, ας μη γελιόμαστε, αυτό σημαίνει η λέξη «σταθερότητα» όπως την έχει επιβάλει το μητσοτακικό newspeak).

Προφανώς δεν πείθουν κανέναν, εκτός από τους πεπεισμένους. Δεν μπορείς να πολιτεύεσαι εδώ και μια πενταετία με το επιχείρημα ότι σταθεροποίησες, από κάθε άποψη, την Ελλάδα και μετά σε μία εβδομάδα να μας πείσεις ότι τα θεμέλια που έστηνες είναι τόσο σάπια που κινδυνεύουν να διαλυθούν μονάχα από τις λαϊκές διαδηλώσεις. Ούτε, βεβαίως, μπορείς να προβάλλεσαι ως πολιτικά ακλόνητος, χωρίς πραγματική απειλή από την αντιπολίτευση, την οποία συστηματικά υποτιμάς, και μετά να μας πείσεις ξαφνικά ότι τα κόμματά της κατάφεραν να παραπλανήσουν και να κινητοποιήσουν τόσες χιλιάδες ανθρώπους. Δεν μπορείς, επίσης, να πείσεις ότι κόπτεσαι για τη δημοκρατία όταν σου προκαλούν αναφυλαξία οι εκδηλώσεις της. Ο κόσμος δικαιούται να διαδηλώνει, για τα Τέμπη, για τη δικαιοσύνη, για τις 57 ζωές και για τη δική του ζωή, δικαιούται να έχει και πολιτικά αιτήματα και πολιτικές σημαίες, άμα έτσι του καπνίσει.

Ολα τα άλλα περί «καπελωμάτων» και «καπηλείας» θα τα κρίνουν οι πολίτες, όχι σημερινοί υπουργοί που το 2011 ήταν αντιμνημονιακοί και το 2016 στήριζαν και συμμετείχαν στις διαδηλώσεις με το σύνθημα «Παραιτηθείτε». Διότι ακόμη κι αν οι μνήμες των γεγονότων φθίνουν, η υποκρισία είναι κάτι σαν κακή μυρωδιά, από αυτές που δεν ξεπλένονται και σου κολλάνε στη μύτη. Βρωμάει.