Φοβού τις δημοσκοπήσεις
Τώρα καταλαβαίνω (δηλαδή, καταλαβαίνω περισσότερο και καλύτερα) τι είναι αυτά τα κόλπα του επικοινωνιακού επιτελείου του Μεγάρου Μαξίμου με την απαξίωση του ΠΑΣΟΚ σε όλα τα επίπεδα. Εχουν και αιτία και αφορμή. Μεταθέτοντας το ενδιαφέρον της κοινωνίας στο ΠΑΣΟΚ, προσπαθούν να περάσουν την εντύπωση ότι, αφού δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση εξουσίας, Κυριάκος μέχρι να δύσει ο ήλιος. Ωραίο, δεν λέω, ως συλλογιστική και τακτική, πλην όμως, αν πληροφορούμαι σωστά, οι δημοσκοπήσεις που επέρχονται δεν θα καταγράφουν μόνο τη στασιμότητα του ΠΑΣΟΚ, κυρίως θα περιγράφουν μια δυσοίωνη εικόνα για τη ΝουΔου. Ποσοστά που (θα) κινούνται σταθερά κάτω από τα ποσοστά των πολλών πρόσφατων δημοσκοπήσεων – απώλειες που μπορεί να φτάνουν και δύο και τρεις μονάδες – καταγράφουν επίσης σοβαρότατες «πληροφορίες» για το τι συμβαίνει στην εκλογική βάση της ΝουΔου. Οπως για παράδειγμα ένα ιλιγγιώδες 45% ψηφοφόρων του κόμματος, οι οποίοι δηλώνουν ότι στην υπόθεση των Τεμπών υπάρχει συγκάλυψη!
Αν λοιπόν ένας στους δύο οπαδούς/ψηφοφόρους του κόμματος πιστεύει κάτι τέτοιο, ας μην εκπλήσσονται στο Μέγαρο Μαξίμου ότι 8 στους 10 Ελληνες πιστεύουν ακριβώς το ίδιο. Το κλίμα που έχει διαμορφωθεί προφανέστατα απαιτεί σοβαρές τομές στον τρόπο που αντιμετωπίστηκε η υπόθεση των Τεμπών.
Η «κατάρα της δεύτερης 4ετίας»
Κι όταν λέμε τομές, δεν εννοούμε… ανασχηματισμό της κυβέρνησης. Αυτός μπορεί να ενδιαφέρει εκείνους που θα φύγουν, αυτούς που θα έρθουν και τους άλλους που θα μείνουν. Και όσους βρίσκονται γύρω γύρω που δεν υπερβαίνουν τα 2.000-3.000 άτομα, τους κάθε λογής παρατρεχάμενους. Κανέναν άλλο. Σε ομαλές περιόδους, ο πρωθυπουργός, ο κάθε πρωθυπουργός, επιχειρεί έναν ανασχηματισμό προκειμένου να εξαγοράσει πολιτικό χρόνο και για να επιχειρήσει μια επανεκκίνηση του κυβερνητικού μηχανισμού. Εδώ, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το κλίμα, και ενόψει μάλιστα των κινητοποιήσεων της 28ης Φεβρουαρίου, ο πιθανός ανασχηματισμός έχει καεί στην… προθέρμανση, πριν καν τον πραγματοποιήσει ο Πρωθυπουργός. Αρα, και να τον επιχειρήσει, το αποτέλεσμα στο επίπεδο του εντυπωσιασμού της κοινωνίας θα είναι μηδενικού χαρακτήρα. Επίσης, επειδή διαβάζω εδώ κι εκεί ότι δέχεται εισηγήσεις να προχωρήσει σε σοβαρές αλλαγές στο υπάρχον κυβερνητικό σχήμα, αναρωτιέμαι πια τι δυνατότητες έχει, καθώς η εποχή που δεν διανοείτο κάποιος να τον αμφισβητήσει έχει δώσει τη θέση της σε εσωκομματική γκρίνια και συζητήσεις για την ορθότητα των αποφάσεων που παίρνει ή παραλείπει να πάρει…
Είναι η «κατάρα της δεύτερης 4ετίας» ή πρόκειται για κάτι πιο βαθύ και πιο σοβαρό; Θα δείξει…
Πολιτική αυτοκτονία
Επί του ιδίου, θα κάνω μια υπόθεση εργασίας, η οποία μπορεί και να μην είναι και τόσο υπόθεση, αλλά αυτό είναι μιας άλλης τάξεως συζήτηση. Αποφασίζει να αντικατασταστήσει από το υπουργείο Αμυνας τον Νίκο Δένδια. Θέλει, ας πούμε, να τον τοποθετήσει υπουργό Οικονομικών – λέω εγώ τώρα, στο πλαίσιο της ίδιας υπόθεσης. Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να (απο)δεχτεί ο Δένδιας να αυτοκτονήσει πολιτικά, αποδεχόμενος το υπουργείο Οικονομικών, σε μια τόσο δύσκολη για την ελληνική οικονομία περίοδο; Ακόμη και να θελήσει να το κάνει, υπάρχει η προϊστορία με το παράδειγμα Ευάγγελου Βενιζέλου, η οποία θα τον τραβήξει από το μανίκι, πριν καν δηλώσει ότι δέχεται να μετακινηθεί. Τι θα συμβεί λοιπόν μόλις ο Κυριάκος τού ανακοινώσει την πρόθεσή του; Εγώ πιστεύω ότι ο Δένδιας θα πει ένα ευγενικό «ευχαριστώ, αλλά προτιμώ να μείνω στο σπίτι μου» και η ωραία συζήτηση θα τελειώσει εκεί.
Και ενημερώνω επίσης ότι υπάρχουν άλλοι δύο υπουργοί που εμφορούνται από τις ίδιες αντιλήψεις. Οπότε; Επιστρέφουμε εκεί απ΄ όπου ξεκινήσαμε. Στο άκυρο και το άκαιρο ενός ανασχηματισμού σε αυτή τη φάση…
Ασχημα νέα από το Παρίσι
Στο μεταξύ, χθες, είχαμε νέες σοβαρές δραστηριότητες προέδρου Κυριάκου. Επισκέφθηκε στον Πειραιά τον χώρο όπου θα κατασκευαστεί το νέο δικαστικό μέγαρο της πόλης, και το εργοτάξιο του Μουσείου Εναλίων Αρχαιοτήτων. Πήγε το πρωί, έφαγε κανένα δίωρο στο πηγαινέλα και στο να ακούει αρμόδιους και αρμόδιους να του εξηγούν. Δεν είχε όρεξη, κι αυτό ήταν εμφανές στην τηλεοπτική εικόνα που παρήχθη, και επίσης φάνηκε καθαρά και στις φωτογραφίες που τον απαθανάτισαν και στις δύο δραστηριότητες που επιχείρησε. Αυτά, με τον Κυριάκο. Τι είχαμε χθες διεθνώς; Την έκτακτη διάσκεψη του Παρισιού, με τη συμμετοχή ηγετών χωρών που προσκάλεσε ο ίδιος ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, προκειμένου να καθοριστεί η στρατηγική της Ευρώπης απέναντι στον νεοφιλελεύθερο αυταρχισμό των ΗΠΑ. Στην πιθανότητα να ξαναμοιραστεί ο κόσμος σε σφαίρες επιρροής, μεταξύ ΗΠΑ – Ρωσίας. Ποιοι ηγέτες μετείχαν; Μερικοί από τον ισχυρό πυρήνα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ορισμένοι από τον Νότο, όπως της Ισπανίας και της Ιταλίας. Την Ελλάδα δεν την προσκάλεσε ο Μακρόν. Δεν θέλω να χαρακτηρίσω την απόφασή του, ούτε και να την ερμηνεύσω. Υποθέτω, αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα τι σημαίνει αυτό. Αλλά καλό νέο δεν το λες. Ειδικά όταν δεν ξέρουμε τι μας περιμένει, αν στα αναθεωρητικά σχέδια του Τραμπ συμπεριληφθούν και τα ελληνοτουρκικά…
Πρωταθλητισμός στην ΕΕ
Σημείωνα χθες την ηχηρή απουσία του προέδρου Κυριάκου από τη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου. Εξέφραζα την απορία μου. Και πρόσθετα σε αυτή την απορία και μία ακόμη: ότι ενώ οι περισσότεροι ηγέτες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης τοποθετήθηκαν για την αγριότητα της παρέμβασης του αμερικανού αντιπροέδρου Βανς στην Ευρώπη, και μάλιστα υπέρ της Ακροδεξιάς, ο πρόεδρος Κυριάκος το απέφυγε. Δεν το έκανε ούτε χθες. Προφανώς έχει αποφασίσει να μη μιλήσει, ούτε για όσα εκστόμισε ο Βανς, το πρωτοπαλίκαρο του Τραμπ, ούτε για τις πληροφορίες για τις αναθεωρητικές αντιλήψεις της νέας αμερικανικής προεδρίας. Κανένα ζήτημα, αυτός είναι πρωθυπουργός, αυτός αποφασίζει σχετικά. Αλλά μετά να μη μας προβληματίζει ούτε να μας κακοφαίνεται που ο Μακρόν και ο σκληρός πυρήνας της Ευρώπης δεν μας «βλέπουν». Διότι αν θες να σε υπολογίζουν κάνεις πρωταθλητισμό. Δεν αφήνεις να περνούν από μπροστά σου οι ευκαιρίες ανεκμετάλλευτες…
Ενα ραντεβού για την Κύπρο
Εκδήλωση σπουδαία και σημαντική θα πραγματοποιηθεί αύριο Τετάρτη απόγευμα στο παλιό Καπνεργοστάσιο (Λένορμαν 218, στον Κολωνό – ένας υπέροχος χώρος που ανακαινίστηκε πλήρως). Την οργανώνει το Ιδρυμα της Βουλής και φιλοξενεί δύο προσωπικότητες των γραμμάτων, τον ημέτερο, ονομαστό τέκνο της ευάνδρου Ηπείρου, εγκάρδιο φίλο μου, Βασίλη Γκουρογιάννη και τον μεγαλύτερο εν ζωή κύπριο ποιητή Κυριάκο Χαραλαμπίδη. Η εκδήλωση φέρει τον τίτλο «Κύπρος και Λογοτεχνία – από την τραγωδία της Ιστορίας στην κάθαρση διά του λόγου» και στο πιθανό ερώτημα τι μπορεί να συνδέει έναν γνήσιο Ηπειρώτη με τον κύπριο ποιητή η απάντηση βρίσκεται, πλην των προαναφερομένων, και σε ένα υπέροχο βιβλίο του Γκουρογιάννη με τίτλο «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή». Το βιβλίο, που τμήμα του φιλοξενείται στην ύλη που διδάσκονται τα Κυπριοτόπουλα στα σχολεία, αναφέρεται στον απελπισμένο αγώνα των Ελλαδικών Δυνάμεων (ΕΛΔΥΚ, Καταδρομείς κ.λπ.), οι οποίες το 1974, αποκομμένες και προδομένες από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της εποχής, αντιστάθηκαν «υπέρ βωμών και εστιών» στον «Αττίλα», προσπαθώντας να σώσουν οτιδήποτε σωζόταν από το «χρυσοπράσινο φύλλο, ριγμένο στο πέλαγος».
Αναμφίβολα η εκδήλωση κινείται στο πλαίσιο της κινητοποίησης του συλλογικού υποσυνειδήτου, που λησμόνησε το «Δεν ξεχνώ» και συμβιβάζεται με την ιδέα της κατοχής του 40% από τον τουρκικό επεκτατισμό. Και υπ’ αυτή την έννοια η συνεισφορά της είναι εκ προοιμίου ανεκτίμητη…