Πολλή σκορδαλιά ρε παιδιά την 25η Μάρτη. Μπήκα στο μετρό και ήταν σαν να ήμουν σε αλιευτικό στη Νορβηγία. Και του χρόνου.
Μύθοι, μύθοι μύθοι του 1821. Μόδα ή αναγκαία τάση στην ιστοριογραφία; Θα πω καλοδεχούμενη. Οντως μια εθνικιστική υστερία κυρίως μεταπολεμικά έφτιαξε διάφορα μυθεύματα γύρω από τον περήφανο ξεσηκωμό κατά του οθωμανικού ζυγού. Μην πάμε όμως στο άλλο άκρο και προσθέσουμε νεωτερικούς μύθους τύπου, «το Ναυαρίνο μας έσωσε». Βασικός συντελεστής του νεοελληνικού κράτους ήταν η λαμπρή Επανάσταση. Γύρω από αυτό εξελίχθηκαν και οι στρατηγικές των Μεγάλων Δυνάμεων και οι ενδοαντιθέσεις μας.
Πολιτικό σχόλιο: Οι πυξίδες θέλουν και σκαριά. Και καπετάνιους.
Τι λείπει σήμερα πολύ από την Πολιτική; Οι πολιτικοί με στοχασμό και βάθος στη σκέψη τους. Μετρημένοι στα δάχτυλα. Είχα την τιμή να έχω συνομιλήσει με τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη. Τον «Ιταλό» του ΠΑΣΟΚ και παλιά του ΠΑΚ. Διανοητή με αγωνία για την παραγωγική και περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας, τη συνοχή της, την ισότητα και τη δικαιοσύνη και βέβαια τον Πόντο. Εφυγε αδόκητα πέρυσι. Τώρα, ένα διήμερο με τίτλο «Είσαι του Ρήγα Φερραίου παιδί!» θα τον τιμήσει. Αρχίζει αύριο στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» ενώ το Σάββατο θα συνεχιστεί στο Δημοτικό Θέατρο Καλλιθέας με έξι στρογγυλά τραπέζια στα οποία θα συζητηθούν ζητήματα που έθετε στην αγορά, στην εκκλησία του δήμου, ο Μιχάλης.
Αύξηση κατώτατου μισθού, εκλογές μυρίζει. Λέτε;
Πάει, έφυγε για πάντα και αθόρυβα ο στιχουργός Νίκος Ελληναίος. Ξεχώρισε σε ένα ενδιάμεσο είδος ελαφρού, μοντέρνου και έχει γράψει ανάμεσα σε άλλα το «Ασε με να φύγω» σε ερμηνεία της Αλέκας Κανελλίδου.