Δύσκολοι και παράξενοι αντίπαλοι

Ο Ολυμπιακός στο Europa League και ο Παναθηναϊκός στο UEFA Conference League έχουν δώσει φέτος αρκετά παιχνίδια. Κανένα από τα προηγούμενα δεν μοιάζει με τα αποψινά. Ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει στην άκρη του κόσμου την Μπόντο Γκλιμτ. Ο Παναθηναϊκός θα υποδεχθεί στο ΟΑΚΑ την περσινή φιναλίστ του UEFA Conference League Φιορεντίνα. Και οι δύο ελληνικές ομάδες έχουν αντιμετωπίσει στις μέχρι τώρα φετινές πορείες τους ομάδες πιο δυνατές – ο Ολυμπιακός έχει αγωνιστεί με τη Λυών και την Πόρτο, ο ΠΑΟ με την Τσέλσι και τον Αγιαξ. Ομως οι αποψινοί τους αντίπαλοι έχουν παράξενες ιδιαιτερότητες που τους καθιστούν ξεχωριστούς.

Μπόντο

Η Μπόντο είναι μια καταπληκτική ποδοσφαιρική ιστορία. Η ομάδα αυτή βρίσκεται σε μια πόλη στη Βόρεια Νορβηγία, τόσο μακριά ώστε μέχρι το 1973 οι υπόλοιπες ομάδες της χώρας δεν την ήθελαν στο εθνικό πρωτάθλημα γιατί το ταξίδι εκεί ήταν δύσκολο! Ο μόνος λόγος που κάποιος επισκέπτεται αυτή την πόλη είναι για να ταξιδέψει στα γύρω χωριά του Αρκτικού Κύκλου στα οποία, αν είναι τυχερός, μπορεί να δει το Βόρειο Σέλας. Με τον Ολυμπιακό τη συνδέουν ένας προπονητής και δύο ποδοσφαιριστές. Ο προπονητής είναι ο Τροντ Σόλιντ, που πριν βρεθεί στον Ολυμπιακό είχε δουλέψει εκεί κάνοντας και επιτυχίες στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Οι δύο παίκτες που αγωνίστηκαν και στον Ολυμπιακό και στους Νορβηγούς είναι ο λατρεμένος στο Μπόντο Ολα Σολμπάκεν, που ο Ολυμπιακός απέκτησε δανεικό από τη Ρόμα και ο Δανός Ζινγκερνάγκελ που έχει περάσει από εκεί πριν καταλήξει στις ΗΠΑ και στο MLS. O Δανός ήταν από τους πρώτους ξένους που η Μπόντο απέκτησε. Στον ερχομό του τον περίμεναν χιλιάδες άνθρωποι στο αεροδρόμιο. Οι κάτοικοι της πόλης θεωρούν τους παίκτες που δέχονται να αγωνιστούν στην Μπόντο ήρωες και τους αντιμετωπίζουν με τεράστιο σεβασμό. Στην τωρινή ομάδα υπάρχουν λίγοι και καλοί ξένοι. Ο 30χρονος ρώσος τερματοφύλακας Νικίτα Χάικιν και δύο Δανοί: ο Φρέντρικ Μπιόρκαγ και ο Κάσπερ Χεγκ. Παίκτες χωρίς μεγάλα ονόματα αλλά με μεγάλη προσφορά.

Παιδιά

Η Μπόντο άλλωστε δεν περιμένει πολλά από τους ξένους παίκτες της. Αποτελείται κυρίως από παιδιά της πόλης και των τριγύρω χωριών. Πρόκειται για ένα είδος οικογενειακής επιχείρησης, που ωστόσο έχει μάθει την τέχνη των πωλήσεων ποδοσφαιριστών και πουλώντας παίκτες δυνάμωσε: οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις χρειάζονται ως παλκοσένικο. Βέβαια όποιος φεύγει από αυτή την ομάδα δύσκολα τα καταφέρνει αλλού. Μια τέτοια περίπτωση είναι και το τωρινό της αστέρι. O Γιενς Πέτερ Χάουγκε υπήρξε παιδί-θαύμα, αγωνίστηκε στην Αϊντραχτ Φρανκφούρτης, πέρασε και από τη Μίλαν, αλλά επέστρεψε στην ομάδα για να ξαναγίνει ηγέτης της. Νορβηγός και ο έτερος σπουδαίος παίκτης της: ο αρχηγός Πάτρικ Μπεργκ. Αγωνίζεται ως αμυντικό χαφ αλλά είναι συγχρόνως και ο κουμανταδόρος των Νορβηγών.

Δέκατη

Η Μπόντο τερμάτισε στη League Phase του Europa League στη δέκατη θέση. Εκανε έναν βαθμό λιγότερο από τον Ολυμπιακό. Η έδρα της είναι η δύναμή της. Το συνθετικό χορτάρι του γηπέδου Aspmyr Stadion έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα σε όποιους έχουν αγωνιστεί εκεί: φέτος ηττήθηκαν η Πόρτο και η Μπεσίκτας και φυσικά η Αλκμααρ την οποία η Μπόντο απέκλεισε στα playoffs της διοργάνωσης στην παράταση κερδίζοντάς την με 5-2. Το παιχνίδι ήταν στο 1-1 στο ενενηκοστό λεπτό του ματς και έληξε με 3-2, σημειώθηκαν τρία γκολ στα πέντε λεπτά των καθυστερήσεων – η UEFA το χαρακτήρισε το πιο τρελό παιχνίδι της φετινής σεζόν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Οι Ολλανδοί, που είχαν κερδίσει τους Νορβηγούς με 2-1 στο πρώτο παιχνίδι, στην παράταση έσκασαν από το τρέξιμο των γηπεδούχων! Και να σκεφτεί κανείς πως αυτόν τον καιρό η Μπόντο δεν είναι στην καλύτερη φόρμα της: το πρωτάθλημα Νορβηγίας έχει σταματήσει την 1η Δεκεμβρίου και η ομάδα του κόουτς Κγιέτιλ Κνούτσεν αυτόν τον καιρό κάνει προετοιμασία. Στα φιλικά ματς που δίνει τριγυρνώντας στην Ευρώπη δεν τα έχει πάει άσχημα. Πρόσφατα κέρδισε την Μπεσίκτας με 2-1 στην Πόλη, τη Μακάμπι στο Τελ Αβίβ με 3-1 και έφερε ισοπαλία με τη Νις. Μετά έδωσε τα δύο ματς με την Αλκμααρ και απόψε περιμένει τον Ολυμπιακό.

Μουρίνιο

Η Μπόντο έκανε την Ευρώπη να αναρωτιέται ποια είναι όταν το 2020 διέλυσε τη Ρόμα με 6-1, που τότε είχε προπονητή τον Μουρίνιο. Με τον Κνούτσεν στον πάγκο έχει κερδίσει πρωταθλήματα και έχει κάνει ωραία πράγματα στην Ευρώπη: μετρά στο γήπεδό της μόνο τέσσερις ήττες σε πέντε χρόνια σε όλες τις διοργανώσεις που παίρνει μέρος. Δεν έχει τακτικά μυστικά. Στην ιδρυτική πράξη της ομάδας είναι γραμμένο πως όποιος κι αν είναι προπονητής της πρέπει να παρατάσσει την ομάδα με 4-3-3 και να αγωνίζεται επιθετικά, γιατί ο κόσμος που γεμίζει το μικρό αλλά θαυματουργό Aspmyr Stadion πρέπει να χαίρεται. Ο Ολυμπιακός για να πάρει αποτέλεσμα πρέπει να τρέξει πολύ, να είναι αμυντικά αλάνθαστος και να ανταποκριθεί στις παράξενες συνθήκες: με τις ομάδες από τη Νορβηγία έχει κάκιστη παράδοση – μόνο μία νίκη σε 12 ματς κι αυτή στην Ελλάδα.

Ιταλοί

Ο Παναθηναϊκός με τις ιταλικές ομάδες δεν τα πάει τόσο άσχημα – ειδικά εντός έδρας. Στο ΟΑΚΑ έχει κερδίσει δύο φορές τη Γιουβέντους (το 1987 με 1-0 και το 2000 με 3-1), ενώ το 2010 κέρδισε με 3-2 τη Ρόμα και το 2012 έφερε ισοπαλία (1-1) με τη Λάτσιο: έκτοτε και για περισσότερο από δώδεκα χρόνια ραντεβού με ιταλική ομάδα δεν υπήρξε. Του προέκυψε τώρα η Φιορεντίνα που έχει την εξής παραξενιά: τα δύο τελευταία χρόνια τα πάει καλύτερα στην Ευρώπη από ό,τι στο Καμπιονάτο. Στο ιταλικό πρωτάθλημα η παρουσία της είναι σχεδόν διαδικαστική: κάποιες νίκες κόντρα σε ομάδες που το διεκδικούν θυμίζουν τα παλιά της μεγαλεία – φέτος π.χ. κέρδισε την Ιντερ. Στην Ευρώπη όμως έχει αγωνιστεί δύο χρονιές στη σειρά στον τελικό του UEFA Conference League. Tους έχασε και τους δύο (τον πρώτο από τη Γουέστ Χαμ και τον δεύτερο από τον Ολυμπιακό), δείχνοντας όμως σταθερότητα.

Πέρυσι

Η σταθερότητα αυτή βέβαια δεν εκτιμήθηκε και πολύ από τη διοίκησή της. Πέρυσι μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό, οι Βιόλα άλλαξαν προπονητή αντικαθιστώντας τον Βιντσέντσο Ιταλιάνο με τον Ράφαελ Παλαντίνο. Αυτός μολονότι άλλαξε την ομάδα πολύ (από την ομάδα που αγωνίστηκε με τον Ολυμπιακό υπάρχουν πλέον μόνο έξι παίκτες…) δεν έχει καταφέρει το βήμα παραπάνω. Στα ματς με τον ΠΑΟ παίζει – λέγεται – τη θέση του. Κι αυτό για τον ΠΑΟ είναι πολύ καλό.