Εκείνο το παγωμένο βράδυ στο γήπεδο Γ. Καραϊσκάκης τίποτα δεν προμήνυε όσα θα ακολουθούσαν. Ούτε φυσικά μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι χρόνια μετά θα αποτελούσε με έναν τρόπο (ακόμη) θέμα συζήτησης. Ο Ολυμπιακός έδωσε μια μάχη με την Πόρτο αλλά δεν τα κατάφερε (0-2). Παρά ταύτα ήταν μάλλον τυχερός μέσα στην ατυχία του, καθώς το αποτέλεσμα στο άλλο ζευγάρι που τον ενδιέφερε (Μάντσεστερ Σίτι – Μαρσέιγ) ήταν βολικό και μεταπηδώντας στα νοκάουτ του Europa League συνέχισε το ευρωπαϊκό ταξίδι του. Και όλα τελείωσαν εκεί. Ή μήπως όχι;
Δεν το θυμάστε καν, είπατε; Δεν έχετε άδικο. Ετσι όπως ήρθαν τα πράγματα όμως θα έπρεπε. Διότι εκείνη η παρτίδα της 9ης Δεκεμβρίου του 2020 στο Φάληρο είναι «συλλεκτική» για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η τελευταία που δώσαμε σε επίπεδο Champions League και στο βασικό μενού μιας διοργάνωσης που μπορεί να τη φέρνει στην πόρτα μας τα βράδια της Τετάρτης το Mega Channel, αλλά πλέον συνηθίσαμε να την κοιτάζουμε από απόσταση. Λες και δεν ανήκουμε εκεί. Σχεδόν μια ολόκληρη πενταετία. Και άλλαξαν οι πρωταθλητές. Και άλλαξε το ίδιο το format της διοργάνωσης στέλνοντας τους «ομίλους» στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και δίνοντας την… μπάλα στη σύγχρονη league phase. Και προσπάθησαν τέσσερις διαφορετικοί εκπρόσωποί μας, είτε από το μονοπάτι των πρωταθλητών, είτε από το «άλλο», να φτάσουν ως τον Σεπτέμβρη για να δουν το σεντόνι να… απλώνει. Αλλά δεν!
Επιστρέφει, αν…
Αν έφτασε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου; Ετσι φαίνεται. Διότι ο Ολυμπιακός μοιάζει να βρήκε τον τρόπο να χαράξει ένα ολόκληρο μονοπάτι για την επιστροφή του στον «πόλεμο των άστρων». Και μάλιστα (εάν και εφόσον) δίχως καρδιοχτύπι καλοκαιρινό. Απευθείας στη league phase των οκτώ αγώνων ως τα τέλη Γενάρη. Φτάνει (φυσικά) να κατακτήσει το πρωτάθλημα (+7 από την ΑΕΚ, +10 από τον Παναθηναϊκό, +14 από τον ΠΑΟΚ πριν από την αφετηρία των playoffs). Και να μην προκύψει κάποιο παρανοϊκό φινάλε στο φετινό Champions League (να κατακτήσει το τρόπαιο μία εκ των Αστον Βίλα ή Ντόρτμουντ που αντιμετωπίζουν στους προημιτελικούς την Παρί και την Μπαρτσελόνα αντίστοιχα). Πώς τα κατάφερε; Μα με την πιο σπουδαία συγκομιδή που έκανε ποτέ ελληνική ομάδα σε έναν χρόνο στο UEFA ranking. Το ταξίδι που οδήγησε τον Μάη στην κατάκτηση του Conference League. Και η φετινή σπουδαία προσπάθεια στο Europa League, που μπορεί να μην του έδωσε μια θέση στους προημιτελικούς, αλλά…
Κοιτάζοντας πίσω
Προφανώς και αξίζει μια ειδική αναφορά και στη φετινή περιπέτεια των Πειραιωτών στην Ευρώπη. Διότι μπορεί να μην κατάφεραν να σπάσουν την κατάρα του Europa League (η μοναδική διοργάνωση της UEFA που δεν έχουν πάρει ποτέ το εισιτήριο για τους «8») αλλά προσέφεραν μια σειρά από αποδείξεις. Με πρώτη και καλύτερη; Οτι δεν έφτασαν τυχαία ως τον θρίαμβο του Μάη. Η καλύτερη άμυνα της league phase (3 γκολ παθητικό) με 15 κερδισμένους βαθμούς και μόλις μία ήττα – στην πρεμιέρα από τη Λυών εκτός έδρας. Εβδομος στην κατάταξη και απευθείας στο top-16. ΟΚ, του ήρθαν όλα ανάποδα με την Μπόντο/Γκλιμτ. Οι τραυματισμοί του Αγιούμπ Ελ Κααμπί (έχασε και τα δύο ματς), του Ντάνι Γκαρθία, του Παναγιώτη Ρέτσου, του Αντρέ Ορτα, του Μπάμπη Κωστούλα. Το αδιανόητο να πετυχαίνεις μόλις 2 γκολ σε 47 εκτελεσμένες τελικές και να δέχεσαι 4 μόλις σε 11. Το χαμένο πέναλτι του Ροντινέι. Η… παράνοια της UEFA να ορίσει για τις 10 το βράδυ στο πλαστικό γήπεδο του Μπούντε την πρώτη παρτίδα. Ενα σωρό αναποδιές. Η ομάδα του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ όμως δεν έφυγε με άδεια τα χέρια της…
Με 56.000 βαθμούς
Εφτασε στη βαθμολογία πενταετίας των Κυπέλλων Ευρώπης ο Ολυμπιακός τους 56.500 βαθμούς! Και από αυτούς, οι 35.500 (17.000 πέρυσι, 18.500 φέτος) αφορούν αυτή την απίθανη πτήση των τελευταίων μηνών. Διάστημα που οι Πειραιώτες σκαρφάλωσαν από το Νο 46 της συνολικής κατάταξης (2023) στο Νο 37! Τι σημαίνει αυτή η συγκομιδή; Στην προκειμένη περίπτωση κάτι σπουδαίο. Διότι μία από τις 36 θέσεις του επόμενου Champions League η UEFA την προσφέρει σε εκείνη την πρωταθλήτρια που το εθνικό της πρωτάθλημα δεν της προσφέρει μια απευθείας θέση στη league phase. Σε αυτή τη λίστα υποψηφίων λοιπόν οι Ερυθρόλευκοι είναι ουσιαστικά πρώτοι. Τυπικά τους περνούν οι Ρέιντζερς (70.250) που συνεχίζουν μάλιστα στους προημιτελικούς του Europa League, αλλά που την ίδια στιγμή είναι στο -13 από τη Σέλτικ στη Σκωτία. Θεωρητικά, ο αντίπαλος είναι η Μπόντο/Γκλιμτ που μόλις απέκλεισε τους Πειραιώτες και έχει φτάσει στους 46.000 βαθμούς έχοντας ήδη κατακτήσει το πρωτάθλημα της χώρας της. Μάλλον όμως με αυτούς «καθάρισε» ο Κωνσταντής Τζολάκης.
Το πέναλτι-κλειδί
Ναι, ο πορτιέρο των κυπελλούχων Ευρώπης έδειξε για πολλοστή φορά εκείνη την εντυπωσιακή… τετράγωνη ποδοσφαιρική σκέψη του. Ηταν στο 89′ της αναμέτρησης στο Γ. Καραϊσκάκης και οι Ερυθρόλευκοι αποκλείονταν μεν, προηγούνταν (2-1) δε. Βγήκε λοιπόν η Μπόντο από το… καβούκι της για μια «κόντρα» που θα μπορούσε εύκολα να της χαρίσει την ισοφάριση. Βγήκε και ο Τζολάκης από την εστία του και επέλεξε να πάρει ο ίδιος μια κόκκινη κάρτα από το να χαθεί αυτή η νίκη. Κάπως έτσι; Ο Ολυμπιακός πήρε το τρίποντο. Με αυτή τη νίκη προσπέρασε την Ντιναμό Ζάγκρεμπ (56.000) που είναι στο -5 από την κορυφή στην Κροατία αλλά δεν θα συγκεντρώσει άλλους βαθμούς στην Ευρώπη. Απαραίτητη σημείωση: η νίκη του Ολυμπιακού ήταν επιπέδου 2.000 βαθμών. Οσο και το αντίστοιχο κόστος της Μπόντο. Αν ο Τζολάκης είχε αποφασίσει κάτι άλλο, μπορεί σήμερα η διαφορά ανάμεσα στους Ερυθρόλευκους και τους Νορβηγούς να ήταν επιπέδου 8.000.
Καλοκαίρι και 3ο γκρουπ
Φτάνει λοιπόν να πάρει το πρωτάθλημα για να προκριθεί αυτομάτως στη league phase του Champions League; Ετσι φαίνεται. Και μια τέτοια εξέλιξη κρύβει ένα σωρό καλούδια. Φτάνει να σκεφτεί κάποιος το αυτονόητο. Ενα ακόμη, κανονικό, καλοκαίρι. Με παίκτες που θα έχουν ξεκουραστεί. Που θα μπουν τον Ιούλη στη διαδικασία της προετοιμασίας. Θα έχουν έναν κανονικό κύκλο εκγύμνασης 5-6 εβδομάδων κ.λπ. Οπως συνέβη φέτος. Στη χρονιά που ο Ολυμπιακός πέραν όλων των άλλων μέσα από το καλοκαίρι του κέρδισε παίκτες σαν τον Χρήστο Μουζακίτη και τον Μπάμπη Κωστούλα. Αν ξεκινούσε σήμερα το νέο Champions League, με 56.500 η ομάδα του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ θα βρισκόταν στο 3ο γκρουπ δυναμικότητας και στο Νο20 της διοργάνωσης. Φυσικά πλέον αυτό δεν έχει κάποια μεγάλη σημασία μιας και όλοι παίζουν με όλους. Μην ξεχνάτε όμως ότι την τελευταία φορά που είδαμε ελληνική ομάδα σε αυτό το επίπεδο, τέτοιες λεπτομέρειες έγιναν λόγος για να γραφτούν για χάρη τους σεντόνια! Είπαμε, πολλά τα χρόνια…