Το ποδόσφαιρο είναι κινούμενη άμμος και όποιος επιχειρεί να κάνει τολμηρές εκτιμήσεις, προσεγγίσεις και αναλύσεις συνήθως καταλήγει να γίνεται Πολ Μέρσον.
Ηταν μέσα Σεπτεμβρίου όταν η Νότιγχαμ Φόρεστ έφευγε νικήτρια από την έδρα της Λίβερπουλ. Στον ρόλο του τηλεσχολιαστή του Sky Sports, ο άλλοτε άγγλος διεθνής Πολ Μέρσον, είχε φορέσει το γνωστό βλοσυρό του βλέμμα, ίσως για να δώσει μεγαλύτερο ειδικό βάρος στα όσα θα έλεγε, και αναφέρθηκε στις πιθανότητες της Λίβερπουλ να κατακτήσει τον τίτλο.
Οι πρώτες του λέξεις ήταν «δεν το βλέπω» και στη συνέχεια κατέθεσε τη βαρύγδουπη ανάλυσή του σύμφωνα με την οποία οι Κόκκινοι είναι μια αργή, βαρετή ομάδα.
Από εκείνη την ημέρα η Λίβερπουλ παραμένει αήττητη στην Πρέμιερ Λιγκ, έχοντας 15 βαθμούς διαφορά από την Αρσεναλ, ενώ στο μεγάλο λιμάνι λένε «Μέρσον» και πέφτουν κάτω από τα γέλια.
Την περασμένη εβδομάδα γράφτηκαν ελεγείες για τον τερματοφύλακα της Λίβερπουλ, Αλισον. Δικαιολογημένα, ως ένα σημείο, καθώς πραγματοποίησε την εμφάνιση της ζωής του στο Παρκ Ντε Πρενς απέναντι στην Παρί Σεν Ζερμέν. Η βασική συνθήκη που χαρακτηρίζει το ποδόσφαιρο, ωστόσο, είναι η αστάθεια. Αυτό που νομίζουμε σήμερα πως είναι νόμος, αύριο δεν υφίσταται. Σε διάστημα λίγων εικοσιτετράωρων ο Αλισον μετατράπηκε από ήρωας σε αποδιοπομπαίο τράγο. Ηταν αυτός που έκανε το μοιραίο λάθος και άνοιξε την πόρτα της αμφισβήτησης στο τελευταίο παιχνίδι της Λίβερπουλ με τη Σάουθαμπτον. Βέβαια, κανείς δεν τόλμησε να στρέψει τα βέλη πάνω του, λόγω κυρίως του τελικού σκορ.
Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τη Γιουβέντους, αλλά η κατάληξη δεν ήταν η ίδια. Με ένα σερί πέντε νικών, η Βέκια Σινιόρα μπήκε στην κουβέντα ακόμα και για την κατάκτηση του Σκουντέτο, όταν πριν από έναν μήνα την είχαν όλοι ξεγραμμένη. Και αφού χύθηκαν μερικά κιλά μελάνι για την αναγεννημένη ομάδα του Πιεμόντε, ήρθε η παραπαίουσα Αταλάντα και της έριξε τέσσερα γκολ στο Τορίνο, μια βαριά ήττα – η μεγαλύτερη εντός έδρας τα τελευταία 58 χρόνια – που θέτει υπό αμφισβήτηση ακόμα και την τέταρτη θέση.
Οι εφήμεροι κλακαδόροι του ποδοσφαίρου είναι καλοί για να γυρνούν τη ρόδα των καφενειακών συζητήσεων, αλλά όχι για σοβαρές αναλύσεις γιατί μένουν μόνο στο εφήμερο φαίνεσθαι.