H αλήθεια είναι ότι ο Ναός της Δημοκρατίας δεν έμοιαζε ποτέ με ναό. Εχουμε ακούσει εκεί αρχηγό κόμματος που μετείχε στην κυβέρνηση να φωνάζει σε βουλευτή «Στα τέσσερα εσείς, στα τέσσερα!». Εχουμε δει βουλευτές ενός μορφώματος να σπρώχνουν τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να διαπληκτίζονται με άλλους βουλευτές, να βρίζουν τον πρωθυπουργό. Σε σχέση με αυτά, το να φωνάζει ένας βουλευτής στην αρχηγό ενός κόμματος «πήγαινε να κάνεις κανένα παιδί!» μοιάζει με πταίσμα. Και το να τα κάνει γυαλιά καρφιά ένας άλλος βουλευτής στην Εθνική Πινακοθήκη επειδή προσεβλήθησαν τα θρησκευτικά του συναισθήματα μοιάζει με έκρηξη ενός εκκεντρικού.
Δεν είναι έτσι. Μπορεί ο ένας να διεγράφη και ο άλλος προσωρινά να κρατήθηκε, αλλά τα φαινόμενα αντικοινοβουλευτικής συμπεριφοράς πολλαπλασιάζονται και αυτό πρέπει να μας ανησυχήσει όλους. Φταίνε ασφαλώς τα κόμματα, που επιλέγουν για ψηφοθηρικούς λόγους αυτούς τους «παλαβούς και τραμπούκους» (όπως είχε χαρακτηρίσει τους ταραξίες ο Κώστας Τασούλας στα «ΝΕΑ»), τους περιλαμβάνουν στα ψηφοδέλτιά τους και τους θέτουν ενώπιον της κρίσης του ελληνικού λαού. Φταίνε όμως και οι πολίτες που τους ψηφίζουν, νομίζοντας ενδεχομένως ότι επειδή είναι καλοί γιατροί, αστυνομικοί, καλλιτέχνες ή ποδοσφαιριστές, θα είναι και καλοί βουλευτές.
Δέχεται πολλά πλήγματα αυτόν τον καιρό η δημοκρατία από τους αυταρχικούς, τους κομπλεξικούς και τους φαντασμένους. Ας μην την τραυματίζουμε και μόνοι μας.