Η είδηση είχε μικρή διασπορά στα ελληνικά μέσα, συνεπώς καλό θα είναι να ρίξουμε μία διεισδυτική ματιά. Πριν από τρεις εβδομάδες το Ινστιτούτο Gallup ανακοίνωσε τα αποτελέσματα έρευνας που πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 14.000 Αμερικανών από ολόκληρο το ηλικιακό φάσμα των ενηλίκων. Σκοπός της έρευνας ήταν να χαρτογραφήσει τις σεξουαλικές ταυτότητες στην αμερικανική κοινωνία. Τα αποτελέσματα δεν θα άρεσαν στον πρόεδρο Τραμπ. Και σίγουρα εκπλήσσουν πολλούς από μας που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στον προηγούμενο αιώνα. Σχεδόν ένας στους δέκα Αμερικανούς (9,3%) δηλώνει ότι ανήκει στην LGBTQ+ κοινότητα. Αυτό σε πρώτη ανάγνωση δεν δείχνει παράδοξο. Αλλωστε εκτιμάται ότι ένας στους δέκα ανθρώπους δεν έχει ετεροφυλόφιλο σεξουαλικό προσανατολισμό. Οταν όμως εξετάσεις το δείγμα με βάση την ηλικία των ερωτηθέντων, προκύπτει κάτι εντυπωσιακό. H γενιά Ζ περιλαμβάνει τα άτομα που γεννήθηκαν ανάμεσα στο 1997 και στο 2012. Το 23,1% των ενηλίκων που προέρχονται από αυτή τη γενιά και συμμετείχε στην έρευνα, δηλώνει ότι ανήκει στην LGBTQ+ κοινότητα. Σχεδόν ένας στους τέσσερις. Στις μεγαλύτερες γενιές οι συσχετισμοί είναι εντελώς διαφορετικοί. Στους Millennials, δηλαδή στις ηλικίες 29-44, το ποσοστό μειώνεται στο 14,2%. Στη γενιά Χ (45-60) είναι 5,1% και στους Boomers (61-79) κατεβαίνει στο 3%. Και αν φτάσουμε στους ογδοντάχρονους, μειώνεται στο 1,8%. Σε γενικές γραμμές, η Gallup παρατηρεί ότι το ποσοστό των ανθρώπων που δηλώνουν μέλη του LGBTQ+ φάσματος έχει τριπλασιαστεί τα τελευταία δώδεκα χρόνια.
Σημειώστε αυτούς τους αριθμούς στην άκρη της σελίδας και ας δούμε την ποιοτική ανάλυση των απαντήσεων που δίνει η γενιά Ζ και συγκεκριμένα οι άνθρωποι που σήμερα είναι από 18 ως 29 ετών. Είδαμε ότι σε ποσοστό 23,1% δεν δηλώνουν ετεροφυλόφιλοι. Και μέσα σε αυτό το ποσοστό βρίσκεται το 31% των γυναικών της συγκεκριμένης γενιάς. Πιο απλά, μία στις τρεις γυναίκες στο φάσμα 18-29 δηλώνει LGBTQ+. Στους άνδρες το ποσοστό πέφτει στο 12%.
Εντάξει. Πώς αυτοπροσδιορίζεται σεξουαλικά αυτό το 23,1% της γενιάς Ζ; Σε ποσοστό 59% δηλώνει αμφισεξουαλικό, bisexual.
Η πρώτη σκέψη που προκύπτει αυθορμήτως αναφέρεται στο αυτονόητο. Οι νεότερες γενιές μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον όπου η συζήτηση για την LGBTQ+ κοινότητα είναι πιο ανοιχτή. Αυτό επιτρέπει σε περισσότερους ανθρώπους να αναγνωρίσουν και να αποδεχτούν τη σεξουαλική ή έμφυλη ταυτότητά τους σε μικρότερη ηλικία. Αντίθετα, οι παλαιότερες γενιές μπορεί να μην είχαν καν την ευκαιρία να σκεφτούν τη σεξουαλικότητά τους πέρα από τα παραδοσιακά ετεροκανονικά πλαίσια. Η ανάλυση της έρευνας εκτιμά ότι δεν έχει υπάρξει μεγάλη βιολογική αύξηση των LGBTQ+ ατόμων, αλλά μάλλον μια μεγαλύτερη κοινωνική αποδοχή που επιτρέπει σε περισσότερους να εκφραστούν ανοιχτά. Οι παλαιότερες γενιές πιθανότατα είχαν παρόμοια ποσοστά LGBTQ+ ατόμων, απλώς το έκρυβαν λόγω κοινωνικών περιορισμών. Η άνοδος των ποσοστών που βλέπουμε σήμερα αντικατοπτρίζει κυρίως την αυξημένη ορατότητα και αποδοχή.
Αν ισχύει αυτό, τότε πίσω μας υπάρχουν γενιές και γενιές καταπιεσμένων ανθρώπων που δυστύχησαν κρύβοντας ή καταπιέζοντας τη σεξουαλική τους ταυτότητα. Είναι γενιές που βρίσκονται ακόμα εδώ, άνθρωποι που ζουν ανάμεσά μας κυκλοφορώντας με μία ταυτότητα που δεν τους αντιπροσωπεύει. Η δυστυχία που γεννά η συνθήκη εκφράζεται μέσα από ψυχικές διαταραχές και ζωές που ρήμαξαν χωρίς να γευτούν την ευτυχία. Υπό αυτό το πρίσμα θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε πολλές από τις κοινωνικές παθογένειες που μας ταλαιπωρούν. Ούτως ή άλλως ο πολιτισμός και η κοινωνική συνοχή απαιτούν δύσκολες συμβάσεις για την ανθρώπινη φύση. Ομως η συγκεκριμένη σύμβαση, με την καταπίεση της σεξουαλικής ταυτότητας, είναι η πιο επώδυνη.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη άποψη, η ακραία συντηρητική, που διακρίνει στις «διαταραχές» της ταυτότητας φύλου, την επίδραση της «μόδας», των τάσεων της εποχής που καλλιεργεί η woke κουλτούρα. Δεν μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο. Οταν βρίσκεσαι σε καθεστώς μεγαλύτερης ελευθεριότητας, δεν «αλλοιώνεις» τη φύση σου, αντιθέτως της δίνεις χώρο να εκφραστεί. Η γενιά Ζ, στο πεδίο της σεξουαλικής έκφρασης, θα φτιάξει έναν κόσμο πιο ελεύθερο, καλύτερο από τον δικό μας. Ηδη διακρίνονται οι αλλαγές στην έννοια της οικογένειας, στο θεσμικό πλαίσιο και στην ποπ κουλτούρα. Είναι λογικό να διεγείρονται συντηρητικά αντανακλαστικά σε συνθήκες πόλωσης. Αλλά η ζωή έχει ήδη πάρει τις αποφάσεις της.