Εκατό χρόνια Ολυμπιακός. Για πολλούς σημαίνει πολλά.
Ή και τα πάντα στο αθλητικό κομμάτι, ένα κομμάτι που σαφώς αγγίζει τις χορδές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Τι είναι όμως ο Ολυμπιακός;
Είναι το ωραιότερο γήπεδο της Ελλάδας, το «Γ. Καραϊσκάκης». Που κάποτε ήταν ποδηλατοδρόμιο, μετά έγινε με φορά από τη δύση στην ανατολή και το 2004, με την ολική ανακατασκευή του, έχουμε βορράς – νότος ώστε ο ήλιος να μην τυφλώνει τους τερματοφύλακες.
Είναι τα… καραβάνια των οπαδών που κατεβαίνουν από παντού στο Νέο Φάληρο. Τα γεμάτα βαγόνια των τρένων και τα παράθυρα που κλείνουν, αφήνοντας χώρο μόνο για κασκόλ που ανεμίζουν. Είναι τα… κόκκινα τραμ της παραλιακής και τα λεωφορεία από κάθε γωνιά της Αθήνας και τους Πειραιά – γιατί αυτό το γήπεδο έχει την καλύτερη πρόσβαση.
Είναι η Θύρα 7 και η τραγωδία της 8ης Φεβρουαρίου του ’81. Τότε που χάθηκαν 21 ψυχές αλλά κανείς δεν ξέχασε όσους «έφυγαν». Κάθε χρόνο στο μνημόσυνο μαζεύεται όλο και περισσότερος κόσμος. Ενα κάλεσμα για όλους και κανείς δεν λέει «όχι»…
Είναι η ριγωτή φανέλα με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο. Αυτή η φανέλα που προκαλεί ρίγη συγκίνησης και σε συνεπαίρνει όταν τη βλέπεις φορεμένη από άσους που γοητεύουν με το παιχνίδι τους, ζωγραφίζουν στο χορτάρι και καλπάζουν για νίκες και θριάμβους ασύνορους.
Είναι η τρομπέτα του (αξέχαστου) Ατίλιο. Το «χέρια ψηλά», το σύνθημα που μονομιάς ακούγεται από όλες τις εξέδρες. Τα ρυθμικά παλαμάκια. Το «Ολυμπιακός» από το ένα πέταλο και η απάντηση «Ολυμπιακός» από το απέναντι!
Είναι η δεκαετία του ’50 που έκανε τον Ολυμπιακό θρύλο. Με τα απανωτά πρωταθλήματα που έδωσαν χαμόγελα στους οπαδούς, πολλαπλασιάστηκε το κοινό και η ιδέα με τα ερυθρόλευκα μεταλαμπαδεύτηκε από γενιά σε γενιά. Και μένει άσβεστη μέχρι και σήμερα. Και φυσικά θα μείνει στους αιώνες των Αιώνων.
Είναι τα… πέτρινα χρόνια. Αλλά οι σεζόν εκείνες χωρίς τίτλους, έκαναν τη συντριπτική πλειονότητα των φίλων του Ολυμπιακού να αγαπά παραπάνω την ομάδα. Στα όρια της λατρείας. Να της στέκεται, να την πονά και όταν ξαναπήρε αυτή μπροστά, εκείνος ο προβληματισμός μετατράπηκε σε απέραντο ενθουσιασμό.
Είναι τα τρόπαια που έρχονται από όλα τα τμήματα. Σε Ελλάδα και Ευρώπη. Γιατί ο Ολυμπιακός είναι ο μεγαλύτερος πολυαθλητικός σύλλογος σε παγκόσμιο επίπεδο. Βγάζει γενιές αθλητών και πρωταθλητών. Και τα τρόπαια που έρχονται κοσμούν τις προθήκες που εν τέλει… ασφυκτιούν από κύπελλα και δόξα.
Είναι το «δεν σταματάμε να ονειρευόμαστε». Το σύνθημα και το πιστεύω του Βαγγέλη Μαρινάκη που γίνεται πράξη. Με την αγωνιστική εκτόξευση επί των ημερών του και με κερασάκι στη γενέθλια τούρτα το τρόπαιο της κατάκτησης του Conference League και αυτό του Youth League.
Ποιος αμφιβάλλει πως τα καλύτερα για τον Ολυμπιακό είναι μπροστά μας;