Η σκόνη κατακάθεται και η νέα εικόνα έχει αρχίσει να σχηματοποιείται. Τουλάχιστον έτσι ερμηνεύουν στο Μαξίμου τα νέα ευρήματα από τις κυλιόμενες μετρήσεις και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους. Επειτα από τρεις μήνες πτωτικής πορείας σε ένα τρικυμιώδες πολιτικό περιβάλλον, στον πρωθυπουργικό πυρήνα εκτιμούν ότι η κυβέρνηση εισέρχεται σε φάση ανάταξης δυνάμεων – για να αρχίσει να ξεδιπλώνεται ένας νέος σχεδιασμός πολιτικής αντεπίθεσης. Στην πραγματικότητα, οι ανακοινώσεις για το νέο μισθολόγιο στις Ενοπλες Δυνάμεις αποτελούν το πρώτο βήμα και δίνουν μια πρώτη γεύση για όσα θα περιλαμβάνει η συνταγή για να επουλωθούν οι πληγές. Η κυβέρνηση θα επενδύσει σε μια κοινωνική ατζέντα, με την ελπίδα ότι αυτή θα λειτουργήσει και θα αυξήσει τον ζωτικό χώρο. Σε ένα νέο περιβάλλον προσδοκιών, μπορεί και το δίλημμα «εμείς ή το χάος» να παραγάγει αποτελέσματα και να μην εξελιχθεί σε μπούμερανγκ, όπως ανησυχούν αρκετοί στο κυβερνητικό στερέωμα. Οι αυξήσεις στους στρατιωτικούς, βέβαια, μπορεί να ανοίξουν ορέξεις σε διάφορους κλάδους που έχουν από καιρό τη δική τους λίστα αιτημάτων, διαμορφώνοντας ένα νέο πιεστικό κλίμα, αλλά έχει προεξοφληθεί ότι στο εξής η κυβέρνηση όσα μπορεί θα δώσει. Με την τελική αποτίμηση της νέας διαχείρισης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπορούσε από τις αρχές της επόμενης χρονιάς να αρχίσει να στρώνει το προεκλογικό χαλί.
Στον νέο σχεδιασμό ο Κυριάκος Πιερρακάκης έχει κεντρικό ρόλο – όχι μόνον ως «τσάρος» της Οικονομίας. Με μια θέση στη βιτρίνα, έχει κληθεί να αναδείξει το «κοινωνικό πρόσωπο» της κυβέρνησης, που θα ισορροπεί με τις νέες συντηρητικές επιλογές. Η πρώτη απόφασή του, να παραιτηθεί το Δημόσιο από κάθε ένδικο μέσο απέναντι στις αγωγές αποζημιώσεων για τις τραγωδίες στο Μάτι και τη Μάνδρα, είναι ενδεικτικές της νέας στρατηγικής. Την κυβερνητική αυστηρότητα με το μπαράζ εφέσεων είχε φροντίσει ήδη να επικρίνει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αλλά δεν αποτελεί έκπληξη το ενδεχόμενο ο υπουργός Οικονομίας να παρακολουθεί τις παρεμβάσεις του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ και αντιπροέδρου στον τελευταίο μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό. Μετρώντας τα δημόσια αποθεματικά, ο Πιερρακάκης μπορεί να απορρίπτει σχεδόν κατηγορηματικά την προοπτική επιστροφής της 13ης και της 14ης σύνταξης, αλλά δεν ύψωσε τείχη για το νέο μισθολόγιο στις Ενοπλες Δυνάμεις, αφού δεν ανοίγουν μαύρες τρύπες στον κρατικό προϋπολογισμό, όπως και στη νέα αύξηση του κατώτατου μισθού – που είχε ήδη «κλειδώσει» από τον Κωστή Χατζηδάκη, προτού εκείνος μετακομίσει στο Μαξίμου. Ο Πιερρακάκης, ωστόσο, έχει ήδη αρχίσει να επεξεργάζεται το πλάνο για μειώσεις στους φορολογικούς συντελεστές που αναμένεται να είναι το δυνατό χαρτί που θα εμφανίσει στις αρχές Σεπτεμβρίου ο Πρωθυπουργός από το βήμα της ΔΕΘ. Ο Πιερρακάκης γνωρίζει καλά ότι το φθινόπωρο ανήκει στη μεσαία τάξη.
Είναι ξεκάθαρο ότι η επαναφορά σε μια ατζέντα με οικονομικά και κοινωνικά μέτρα προβάλλει ως επιτακτική ανάγκη για να περάσει το κυβερνητικό έργο στην επόμενη σκηνή, ύστερα από ένα τρίμηνο καθήλωσης από την υπόθεση των Τεμπών. Πέραν των πρόδηλων λόγων που συνδέονται με την εσωκομματική επετηρίδα, ο υπουργός Οικονομίας είχε κληθεί να αναλάβει και μια πρόσθετη αποστολή που ίσως αποδειχθεί πιο κρίσιμη για την αναστροφή του κλίματος. Πιθανότατα επειδή η δική του σφραγίδα στο πεδίο της ψηφιακής διακυβέρνησης διατηρεί ακόμη ένα έντονο αποτύπωμα, η εικόνα του Πιερρακάκη εξακολουθεί να «γκελάρει» στους νέους ψηφοφόρους. Πρόκειται, βέβαια, για την πλέον αντικυβερνητική δεξαμενή που τροφοδότησε και την ελεύθερη πτώση από τον περασμένο Ιανουάριο τόσο των γενικότερων ποσοστών της κυβέρνησης όσο και των προσωπικών ποσοστών του Μητσοτάκη. Εάν ο Πιερρακάκης βρει τον κατάλληλο δίαυλο με τη νέα γενιά, πιθανότατα να εγγράψει νέες υποθήκες και για το δικό του πολιτικό μέλλον, αλλά στο άμεσο μέλλον η κυβέρνηση μπορεί να εξασφαλίσει ένα αλεξίπτωτο.
Στο Μέγαρο Μαξίμου αισιοδοξούν ότι μέσα στην πασχαλινή κατάνυξη και το ανοιξιάτικο τοπίο, η κανονικότητα μπορεί να βρει νέο δρόμο. Μέχρι τότε θα έχει αποσαφηνιστεί δημοσκοπικά εάν έχουν απορροφηθεί οι κραδασμοί ή εάν υπάρχει εκεί έξω ένα αντικυβερνητικό μέτωπο που μεγαλώνει και γίνεται όλο και πιο συμπαγές. Το μήνυμα από τις κάλπες των νοσοκομειακών γιατρών διατηρεί τον συναγερμό.