Η κατάληξη του τριημέρου που συζητήθηκε στη Βουλή η πρόταση δυσπιστίας ήταν παραπάνω από αναμενόμενη. Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού αποδόμησε συστηματικά κυρίως την αξιωματική αντιπολίτευση, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, «μαλώνοντας» τον πρόεδρό του για κάποια ζητήματα ουσίας (π.χ. για τη σπουδή του στην απαξίωση του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, μολονότι ως διεκδικητής, όπως λέει, της διακυβέρνησης της χώρας όφειλε να αναλογιστεί και τις σχέσεις της χώρας στο πλαίσιο των διεθνών σχέσεων και, ιδίως, στο πλαίσιο της στρατηγικής συμφωνίας που υφίσταται με τις ΗΠΑ), πέρασε στο θέμα των Τεμπών για να πετάξει προς την πλευρά του Νίκου Ανδρουλάκη μια βόμβα.
Θύμισε στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και έκανε γνωστό στους έλληνες πολίτες ότι την επόμενη ημέρα του τρομερού δυστυχήματος, παράλληλα με τον Πρωθυπουργό, πήγαν στα Τέμπη και κλιμάκια της ηγεσίας των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Πήγε και ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ο Πρωθυπουργός επισήμανε ότι συναντήθηκαν εκεί, ότι κι αυτός ενημερώθηκε για τις ενέργειες που έπρεπε να γίνουν στο πεδίο. «Σας είπε ο πυροσβέστης ότι πρέπει να σηκωθούν κάποια βαγόνια για να δούμε […]. Για την ανάγκη να σηκωθούν τα τρένα, για το γεγονός ότι γινόταν μία επιχείρηση διάσωσης».
Οπως και ο Πρωθυπουργός δηλαδή, έτσι και ο Νίκος Ανδρουλάκης ενημερώθηκε από την Πυροσβεστική ότι αυτό που έπρεπε να γίνει τη δεδομένη στιγμή ήταν να σηκωθούν τα τρένα για να δουν αν υπήρχαν κάτω από τα συντρίμμια πιθανόν επιζώντες ή νεκροί. Οτι αυτό έπρεπε να γίνει, επειδή αυτό ήταν το ενδεδειγμένο. Είπε επί λέξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης:
«Εκεί λοιπόν που σας έκαναν την ενημέρωση, δεν θυμάμαι να σηκώσατε το χέρι σας και να είπατε “στοπ, μην κάνετε τίποτα, είναι τόπος εγκλήματος, πρέπει πρώτα να μείνουν όλα έτσι όπως είναι”. Ετσι είναι, κύριε Ανδρουλάκη. Ετσι είναι, γιατί ήταν μία επιχείρηση διάσωσης. Ούτε εσείς, κύριε Παππά. Διότι αυτό ακριβώς έγινε. Κύριε Ανδρουλάκη, ήσασταν εκεί, ήμουν εκεί, και οι δύο είδαμε ακριβώς τι συνέβαινε».
Ηταν κατανοητά όσα έλεγε ο Πρωθυπουργός. Τι έλεγε; Οτι εκείνη τη στιγμή όλοι παρακολουθούσαν σιωπηλά τις ενέργειες της Πυροσβεστικής. Κανένας δεν διανοήθηκε να πει στον πυροσβέστη, ή στον Πρωθυπουργό, ότι υπήρχε σχέδιο να μπαζωθεί ο χώρος για να κρυφτούν τεκμήρια, που αν ανευρίσκονταν θα τεκμηρίωναν «έγκλημα».
Τι σημαίνει αυτό; Οτι τότε όλοι παρακολουθούσαν σιωπηλά όσους δρούσαν στο πεδίο και κανένας δεν μιλούσε για έγκλημα, για «μπάζωμα», για ξυλόλιο και για συγκάλυψη. Αυτές είναι λέξεις που επινοήθηκαν στη συνέχεια. Τα διακινούσαν ανενόχλητοι συνωμοσιολόγοι ακόμα και στη Βουλή και, επειδή αποδείχθηκε ότι μπορεί να φτιάξουν κλίμα δυσαρέσκειας, τα υιοθέτησε συλλήβδην η αντιπολίτευση, δεξιά και αριστερή. Και μαζί το ΠΑΣΟΚ, το επιτελείο του οποίου πίστεψε ότι έτσι θα ωφεληθεί πλήττοντας την κυβέρνηση.
Βεβαίως, το ΠΑΣΟΚ δεν επωφελήθηκε (επωφελήθηκε, αντίθετα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου). Και μετά την ομιλία του Πρωθυπουργού, που αποδεικνύει ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης είχε κι ο ίδιος γνώση αυτού που αργότερα άρχισε να αποκαλεί «μπάζωμα», νομίζω ότι πλήττεται ουσιαστικά η αξιοπιστία του – και ας προσπάθησαν διάφοροι να αλλάξουν το νόημα όσων λέχθηκαν στη Βουλή.
Βεβαίως, όλα αυτά μπορεί να μην απασχολούν τον Νίκο Ανδρουλάκη, να είναι «περσινά ξινά σταφύλια» που λέει κι ο εκπρόσωπός του. Μπορεί, όντως, να είναι περσινά. Αλλά είναι πολύ ξινά για να μην ανασυρθούν σε μια πολιτική σύγκρουση, την οποία κλιμάκωσε ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Πριν τη χάσει.