Η Εθνική Πινακοθήκη αποσύρει από το δάπεδο τα έργα που βανδάλισε ο βουλευτής Παπαδόπουλος. Η σχετική ανακοίνωση επικαλείται λόγους ασφαλείας και τη σύμφωνη γνώμη του καλλιτέχνη. Κρίμα, γιατί έτσι όπως είχαν αφήσει τα έργα στο δάπεδο, δημιούργησαν μια εικαστική εγκατάσταση με σαφή και έντονο συμβολισμό. Αν της έδιναν και έναν ωραίο τίτλο, ας πούμε «Σκοτάδι», θα άξιζε να περάσουν από μπροστά της όλα τα σχολεία της χώρας. Επίσης δεν είναι σαφές αν τα έργα θα παραμείνουν στην έκθεση, ενδεχομένως σε νέες προθήκες, ή θα αποσυρθούν οριστικά. Ας ελπίσουμε ότι θα πρυτανεύσει η λογική και τα έργα θα παραμείνουν. Διότι αν δεν συμβεί αυτό, η Πινακοθήκη θα φιλοξενεί μια οδυνηρή ήττα της κοινής λογικής και της ελευθερίας στην έκφραση. Η τέχνη θα υποταχθεί στην προκατάληψη. Και στο εξής, όλοι οφείλουν να είναι πιο προσεκτικοί ώστε να μην προκαλούν τους φανατικούς του χριστεπώνυμου πλήθους. Χθες ήταν έργα τέχνης. Αύριο μπορεί να είναι κάποια λόγια που θα προκαλέσουν επίθεση κατά των ασεβών. Αυτοί, οι ασεβείς, καλό είναι να προσέχουν. Να κρατήσουν το στόμα κλειστό και τα μάτια χαμηλά γιατί αλλιώς θα δεχθούν την επίσκεψη του Παπαδόπουλου και των ταγμάτων εφόδων. Διότι πλέον ζούμε σε καιρούς όπου οφείλεις να μετράς τις λέξεις σου σαν κέρματα στην παλάμη. Μία κουβέντα μπορεί να ενοχλήσει τους Παπαδόπουλους. Και μία άποψη ενδέχεται να φέρει τους Ρουβίκωνες σε delivery διαμαρτυρίας στο σπίτι ή στη δουλειά σου. Αλλωστε αυτοί που στήνουν οδοφράγματα με κάδους, υπερασπιζόμενοι δικαιώματα και ελευθερίες, είναι οι πρώτοι που θα σου επιτεθούν αν σκέφτεσαι έξω από τα δικά τους καλούπια. H ατυχής ανάρτηση στην κοινωνική δικτύωση θα σε καθίσει στο εδώλιο του λαϊκού δικαστηρίου αντιμετωπίζοντας την εσχάτη των ποινών, δηλαδή το cancel. Η έννοια της ανοχής, στο πεδίο των ιδεών, έχει διαμελιστεί πλέον σε ένα ναρκοπέδιο τοξικότητας. Και όταν διαπιστώνεις ότι θεσμοί, όπως η Εθνική Πινακοθήκη, διστάζουν να υπερασπιστούν τα στοιχειώδη, αντιλαμβάνεσαι ότι ο κόσμος δεν είναι όπως τον ήξερες.