Αναμφίβολα διανύουμε τα πρώτα επεισόδια ενός ιδιότυπου πολέμου. Φορέας του είναι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Και στόχος του μια σειρά χωρών, κυρίως ευρωπαϊκών, αλλά και η Κίνα, ο Καναδάς και η Ιαπωνία. Η όλη πολεμική διεξάγεται μέσω υψηλών δασμών και πυροδοτεί πιέσεις σε μετοχές αυτοκινητοβιομηχανιών σε Ευρώπη και Ασία, συμπεριλαμβανομένης της Ιαπωνίας, καθώς και γενικότερες πιέσεις στις κεφαλαιαγορές. Παράλληλα, ο εμπορικός πόλεμος Τραμπ διαμορφώνει ένα επισφαλές τοπίο όπου κολοσσοί χάνουν έδαφος μέσω υποχώρησης των τιμών των μετοχών τους. Ταυτόχρονα, οι τιμές αυξάνονται – το αναφέρουν, στον απόηχο των κινήσεων Τραμπ, παγκόσμιοι προμηθευτές εξαρτημάτων και αυτοκινητοβιομηχανίες – ενώ θέσεις εργασίας απομειώνονται.
Σε κάθε χώρα στην Ευρωπαϊκή Ενωση η επίπτωση είναι διαφορετική και με μεταβαλλόμενο βάθος. Η νέα πραγματικότητα έχει επιδράσεις βέβαια και στο εσωτερικό των ΗΠΑ με επιβάρυνση στον μέσο καταναλωτή αφού σχεδόν το 50% των οχημάτων που πωλούνται εκεί είναι εισαγόμενα. Ο όλος τυφώνας των δασμών αντιμετωπίζεται μόνο με άμεσες διμερείς συμφωνίες και ενιαίες στρατηγικές τουλάχιστον από τη μεριά της ΕΕ.
Εδώ, αν θέλετε, θα δοκιμαστεί μαζί με την ευρωπαϊκή άμυνα και το βάθος της αρχιτεκτονικής της Ευρώπης και η προστασία των καταναλωτών και της αγοράς της. Οι ΗΠΑ είναι ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της ΕΕ. Αρα και η «εμπορική άμυνα» της Ευρώπης θα πρέπει να χαραχθεί με μια στρατηγική βήμα βήμα και με ταυτόχρονη ανάπτυξη των παραγωγικών επενδύσεων, νέο μείγμα στις δημοσιονομικές πολιτικές και αύξηση της ζήτησης.