Το «λεβεντόπαιδο Αρίστος»…
Ενα τραγούδι που έγραψε το ’69 ο πρόεδρος Λευτέρης Παπαδόπουλος, «Το λεβεντόπαιδο», μου θύμισε μια φίλη το Σάββατο. «Το είχε γράψει για μια ταινία, τη θυμάσαι;», με ρώτησε πονηρά. «Τη θυμάμαι, “Το λεβεντόπαιδο”». «Το τραγούδι το θυμάσαι;». «Και το τραγούδι το θυμάμαι».
Ο αγαπημένος μας Λευτέρης είχε γράψει λοιπόν το τραγούδι για την ομώνυμη ταινία, με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ – το σενάριο, με δυο λόγια, είναι ότι ο Παπαμιχαήλ, φτωχόπαιδο που βγάζει τα προς το ζην εργαζόμενος σε ένα καρνάγιο, διαθέτει και ωραία φωνή, και τραγουδάει για το μεροκάματο και σε ένα λαϊκό κέντρο. Οπου ένα βράδυ εμφανίζεται με την παρέα της μια καλλονή, κόρη βιομηχάνου (τον ρόλο υποδυόταν η θεά Ελενα Ναθαναήλ), η οποία και τον ερωτεύεται με την πρώτη ματιά (τα έκαναν αυτά οι κόρες βιομηχάνων εκείνη την εποχή!). Μην τα πολυλογώ, την ερωτεύεται κι εκείνος, παρότι είχε σχέση με μια κοπέλα της τάξης του, μια φτωχή και καταφρονεμένη επίσης (τη Νόρα Βαλσάμη), και… η συνέχεια επί της οθόνης!
Το «μυστικό» στην παρότρυνση της φίλης που προανέφερα ήταν να θυμηθώ το ρεφρέν του τραγουδιού που έγραψε ο πρόεδρος Λευτέρης, και πιο συγκεκριμένα τον στίχο «Λεβεντόπαιδο Αρίστο, μπες στο μαγαζί και κλείσ’ το»!
…ο ανασχηματισμός…
Μην αναζητήσετε εσείς τώρα γιατί αυτή η… ιστοριοδιφική, καλλιτεχνικού περιεχομένου, αναζήτηση μπορεί να ενδιαφέρει τον… ανασχηματισμό – το έκανα ήδη εγώ. Η παρότρυνση για το ρεφρέν υπείχε θέση… προειδοποίησης για το θέμα που «έτρεχε» ήδη από το Σάββατο το πρωί, μετά την ορκωμοσία του νέου Υπουργικού Συμβουλίου, και αφορούσε τον για ένα 48ωρο υφυπουργό Ερευνας και Καινοτομίας Αρίστο Δοξιάδη. Πρώτο ξάδερφο του φίλου μου Απόστολου Δοξιάδη, εκ των προνομιακών συνομιλητών του προέδρου Κυριάκου – ο οποίος ωστόσο δεν είχε καμία συμμετοχή στην προώθηση του Αρίστου Δοξιάδη στην κυβέρνηση. Μου το δήλωσε ο ίδιος, και δεν έχω καμία διάθεση να αμφισβητήσω τη διαβεβαίωσή του.
Διότι ο Αρίστος Δοξιάδης ήταν μια προσωπική επιλογή του προέδρου Κυριάκου – προφανώς εκτίμησε σε αυτόν, πλην των άλλων, και τη δραστήρια ενασχόλησή του με τα social media, ειδικά σε θέματα αιχμής, όπως αυτό των Τεμπών.
Αλλά ο πρόεδρος Κυριάκος κλήθηκε να αναμετρηθεί νωρίς με την επιλογή του, διότι προφανέστατα δεν… εκτίμησε αυτό που ο ίδιος ο υφυπουργός είχε αποκαλύψει με αφοπλιστική ειλικρίνεια στους δημοσιογράφους, ότι «του πήρε δύο ώρες για να αποφασίσει» αν θα κάνει δεκτή (!!!) την πρωθυπουργική πρόταση. Επειδή, όπως αποδείχθηκε, ο υφυπουργός «ήξερε» για τον εαυτό του (αλίμονο άλλωστε), ενώ ο πρόεδρος Κυριάκος δεν ήξερε. Κι όχι μόνο δεν ήξερε, δεν ρώτησε κιόλας!
…και η παραίτηση
Βασικά, ούτε κι εμείς ξέραμε, ο ΣΥΡΙΖΑ μας «άνοιξε» τα μάτια. Οτι ο Αρίστος είχε κάτι «τραβήγματα» στο παρελθόν με την Επιτροπή Ανταγωνισμού με μια εταιρεία του, η εταιρεία κατέβασε ρολά, αλλά – πάντα κατά τον ΣΥΡΙΖΑ – εξ αυτού του λόγου ο Αρίστος βρέθηκε στη λίστα με τους μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου, να «απεικονίζεται» δίπλα σε ένα ποσό της τάξεως των 10 εκατομμυρίων ευρώ! Οσα και τα πρόστιμα που του επέβαλε η Επιτροπή Ανταγωνισμού και τα οποία προφανώς δεν καταβλήθηκαν. Διότι αν είχαν καταβληθεί, δεν θα τον «φιλοξενούσε» η λίστα Πιτσιλή του 2024.
Και ιδού πού βρισκόμαστε τώρα. Το Μέγαρο Μαξίμου ζήτησε ήδη από το απόγευμα του Σαββάτου από το… λεβεντόπαιδο Αρίστο ενημερωτικό σημείωμα σχετικά με το θέμα. Το σημείωμα παραδόθηκε μόλις χθες το απόγευμα, κρίθηκε ανεπαρκές και ο Αρίστος δεν είναι πια μαζί μας. Τόσο απλά. Διότι, εκ παραλλήλου, τα «συστήματα» είχαν κάνει βαθιές βουτιές στο Διαδίκτυο για να διαπιστώσουν τι άλλο, πλην των Τεμπών, έχει… κεντρίσει το ενδιαφέρον του «δραστήριου» Αρίστου και ενδεχομένως να τίναζε την μπάνκα στον αέρα. Να έκανε πράξη ό,τι περιγράφεται στο ρεφρέν του Λ. Παπαδόπουλου, «Λεβεντόπαιδο Αρίστο, μπες στο μαγαζί και κλείσ’ το»!
Σκέφτηκε, και σωστά, ο Κυριάκος ότι είναι κρίμα να πάει στράφι ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης για χάρη του ενός Δοξιάδη, έστω και Αρίστου…
Τρία ατού για τον Μητσοτάκη
Και εδώ που τα λέμε, αυτό υπαγόρευε και η κοινή λογική. Επιχειρείς έναν ανασχηματισμό, προσδοκώντας ότι θα μηδενίσεις το (πολιτικό) κοντέρ και θα εξαγοράσεις άκρως απαραίτητο πολιτικό χρόνο με βαθιές αλλαγές, τις οποίες έχεις κάνει σημαία, δεν είναι καταστροφικό να πέσεις στην ανάγκη να απολογείσαι για το παρελθόν ενός υφυπουργού σου; Είναι!
Πάμε τώρα στον ίδιο τον ανασχηματισμό που επιχείρησε, Παρασκευή, ο πρόεδρος Κυριάκος προσδοκώντας ότι θα το γυρίσει το ματσάκι, με αλλαγές όπως του Κωστή Χατζηδάκη, που αναλαμβάνει αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης με ουσιαστικές αρμοδιότητες, και του Κυριάκου Πιερρακάκη, που είναι πλέον ο νέος «τσάρος» της ελληνικής οικονομίας – με προίκα ήδη την επενδυτική αναβάθμιση της χώρας από την αυστηρή Moody’s (που κάποτε μας είχε στείλει στα σκουπίδια – κάποτε, το 2010 δηλαδή…).
Αυτά τα δυο, συν μια γενιά 40άρηδων που ανέλαβε μερικά κρίσιμα πόστα, είναι ουσιαστικά τα τρία ατού που έχει για να τα καταφέρει. Θα του βγουν; Ο καιρός θα δείξει. Αλλά αυτός ο «καιρός» είναι πια ανελαστικό μέγεθος, δεν εκτείνεται στο άπειρο, και ο ίδιος ο πρόεδρος Κυριάκος το ξέρει πια καλά…
Δεν κατάλαβε τον αρχηγό
Στους νέους υπουργούς το Σάββατο είπε ότι «καλύτερα να μιλάνε τα έργα σας, παρά εσείς», και ουσιαστικά τους συνέστησε να κόψουν τα πολλά πολλά με τις δημόσιες εμφανίσεις και τα σούρτα – φέρτα στα κανάλια. Επί του συγκεκριμένου, σημείωσε και το ακόλουθο που θεωρώ σημαντικό (φαντάζομαι, κι εκείνος για να το δηλώσει με τόση ένταση):
«Ζούμε σε μια εποχή fake news. Είναι πάρα πολύ εύκολη η διαστρέβλωση κάθε κουβέντας μας. Κάθε άστοχη διατύπωση μπορεί να γίνει όπλο διάλυσης των θέσεών μας και τελικά μια παγίδα για να υπονομευθεί συνολικά το έργο μας». Το πόσο έπιασαν τόπο οι διδαχές του φάνηκε σε λιγότερο από ένα 24ωρο: ο νέος υπουργός Μεταφορών Κυρανάκης μάς ενημέρωσε ότι επισκέφθηκε ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΕΡΕΣ το κέντρο τηλεδιοίκησης των τρένων στη Λάρισα, αλλά όλως τυχαίως βρέθηκε… φωτογράφος επί τόπου να καταγράψει με πλήθος φωτογραφιών το… αφειδώλευτο ενδιαφέρον του υπουργού για το πώς λειτουργούν οι σιδηρόδρομοι…
Γενικώς, δεν την κατάλαβε και πολύ καλά τη δήλωση του αρχηγού το παλικάρι, δεν φαίνεται να την… εμπέδωσε και τόσο. Παρότι σε απλά ελληνικά σήμανε σιωπητήριο, σε μια προσπάθεια να κρατηθεί η μπάλα χαμηλά, μια και τα δύσκολα εξακολουθούν να βρίσκονται μπροστά.
Για παράδειγμα, αν δεν αλλάξει ορατά, χειροπιαστά, το κλίμα ως το καλοκαίρι, έχω την αίσθηση ότι δύσκολα θα αποφύγει τις (πρόωρες) εκλογές, το φθινόπωρο…
Το γαλάζιο δαχτυλίδι
Και κάτι τελευταίο, ειδικότερο, για τον ανασχηματισμό, που αφορά τα πίσω από την κουρτίνα: αν υποθέσουμε ότι ο Νίκος Δένδιας προέβαλλε μέχρι τώρα ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί για να διαδεχθεί τον Κυριάκο, με τον ορισμό του Κωστή Χατζηδάκη ως αντιπροέδρου της Κυβέρνησης υπάρχει πλέον και δεύτερος «διεκδικητής» του δαχτυλιδιού. Ναι, το ξέρω, ίσως κάποιοι υποστηρίξουν ότι αυτή η συζήτηση είναι εντελώς πρόωρη και εκτός ατζέντας. Αφού τίποτε δεν δείχνει ότι ο Κυριάκος προτίθεται να αποχωρήσει από την εγχώρια πολιτική σκηνή. Οχι μόνο γιατί δεν υπάρχει τίποτε εκεί έξω (στην Ευρώπη εννοώ) που να τον αφορά, αλλά ούτε και εδώ υπάρχει κάτι που να δείχνει ότι σηκώνει τα χέρια ψηλά. Από τη στιγμή μάλιστα που δεν καταγράφεται (επί του παρόντος τουλάχιστον) μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση απέναντί του.
Δεν θα διαφωνήσω με προσεγγίσεις όπως η συγκεκριμένη, αλλά στην πολιτική ποτέ δεν πρέπει να θεωρείς δεδομένες τις συνθήκες. Συχνά αλλάζουν τα πράγματα με γοργό ρυθμό, χωρίς να το καταλάβεις…