Με τα μάτια της Δικαιοσύνης ανοιχτά και όχι κλειστά, όπως απεικονιζόταν όταν πρωτοδημιουργήθηκε, με σεβασμό στην προστασία του υπέρτατου αγαθού της ανθρώπινης ζωής, με «πυξίδα» τη δίκαιη δίκη για όσους ευθύνονται για την τραγωδία στο Μάτι και με προσέγγιση αναλυτική του πολύπλοκου νομοθετικού πλέγματος λειτουργίας των εμπλεκόμενων υπηρεσιών, η εισαγγελέας Εφετών Σταματίνα Περιμένη αγορεύοντας επιχείρησε να φωτίσει τη νομική πλευρά ενός εγκλήματος για το οποίο σήμερα θα εισηγηθεί επί της ενοχής ή μη ενός εκάστου εκ των 21 κατηγορουμένων.
Η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη συναισθηματικά, όπως μαρτυρούσαν τα σφιγμένα πρόσωπα των συγγενών των θυμάτων, που ανέμεναν με αγωνία την πρόταση της εισαγγελέως, και κόσμος που είχε συγκεντρωθεί μέσα και έξω από το Εφετείο της Αθήνας σχηματίζοντας με μικρά τετράγωνα πλακάτ δύο λέξεις μόνο: Δικαιοσύνη και Κακούργημα. Γιατί στη δική τους συνείδηση το έγκλημα στο Μάτι είναι κακούργημα.
Η άλλη όψη
των συναισθημάτων
Στη διάρκεια του πρώτου μέρους της αγόρευσης της εισαγγελικής λειτουργού τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Επευφημίες, χειροκροτήματα, επιβράβευση των λόγων της περί αναγκαιότητας της οργανωμένης προληπτικής απομάκρυνσης ήταν η μία όψη του νομίσματος. Αποδοκιμασία, απογοήτευση και οργή ήταν η άλλη όψη των συναισθημάτων όλων αυτών των ανθρώπων που βροντοφώναξαν ένα παρατεταμένο «Ναι» στο ρητορικό ερώτημα που τέθηκε διά στόματος εισαγγελέως, αν θεωρούν πως οι κατηγορούμενοι ήξεραν ότι θα γίνει αυτή η πανωλεθρία και το αποδέχτηκαν.
Η ένταση… χτύπησε κόκκινο εκείνη τη στιγμή και το δικαστήριο χρειάστηκε να διακόψει, ενώ από το πρωί σήμερα η εισαγγελέας σταθμίζει και αξιολογεί τα δεδομένα διατυπώνοντας ποιοι κατά την κρίση της πρέπει να κηρυχθούν ένοχοι και ποιοι αθώοι.
«Δεν έχω κοιμηθεί κι όταν κοιμόμουν, έβλεπα σκηνές από αυτή την τραγωδία. Κι όταν ξυπνούσα, έβλεπα όλους εσάς» είπε ξεκινώντας να «οικοδομεί» προφορικά την αγόρευσή της.
«Θα επιχειρήσω να βοηθήσω το δικαστήριό σας να καταλήξει στην απόφαση την ορθή, με βάση τους νόμους που, μας αρέσει ή δεν μας αρέσει, αυτοί ισχύουν. Θέλω να πω με πλήρη συνείδηση αυτού που θα εκστομίσω, το δικαστήριο με την απόφασή του δεν θα δικαιώσει ψυχές, οι ψυχές έχουν δικαιωθεί εκεί που βρίσκονται. Το δικαστήριο αυτό που θα δικαιώσει είναι την εμπιστοσύνη των πολιτών προκειμένου να εδραιωθεί ένα αίσθημα ασφάλειας αν υπάρξει ξανά τέτοια φυσική καταστροφή. Αλλά και για τους κατηγορουμένους πρέπει να ξέρουν ότι θα δικαστούν με τους νόμους που ισχύουν. Πρέπει η Δικαιοσύνη να κρίνει με ανοιχτά τα μάτια, όπως όταν πρωτοδημιουργήθηκε» είπε η εισαγγελέας.
Και αμέσως μετά φώτισε το κρίσιμο ζήτημα της οργανωμένης προληπτικής απομάκρυνσης.
«Αυτό που ειπώθηκε, ότι “δεν προλάβαμε, δεν μας είπαν”. Αυτό δεν ισχύει σαν σύλληψη θεωρητική. Οταν έχεις μια καταστροφή που έχει αρχίσει να εξελίσσεται, οφείλεις να προβλέψεις και να ενεργήσεις εγκαίρως. Είτε να αποτρέψεις είτε να περιορίσεις τις συνέπειες. Αυτό ως αυτοτελής υποχρέωση γεννά ένα ζήτημα. Δεν μπορεί ο έχων την υποχρέωση να περιμένει κάποιον άλλο» τόνισε εισπράττοντας το χειροκρότημα του ακροατηρίου.
Στη συνέχεια περιέγραψε τις υποχρεώσεις του επίγειου επικεφαλής, της Πυροσβεστικής, που οφείλει να δρα «με φειδώ και σύνεση», αναφέρθηκε στις υποχρεώσεις των πολιτών, αλλά και στις απαντήσεις των δήμων για οικόπεδα που ήταν ακαθάριστα και δεν μπορούσαν να επέμβουν, και έφτασε στο πλέον κρίσιμο – για τους συγγενείς των θυμάτων – θέμα για τον χαρακτηρισμό των αξιοποίνων πράξεων που στην προκειμένη περίπτωση είναι πλημμελήματα.
Εισαγγελέας: Πιστεύετε πως αυτοί οι άνθρωποι ήξεραν ότι θα γίνει αυτή η πανωλεθρία και το αποδέχτηκαν;
Ακροατήριο: Ναι! Ναι! Υπάρχουν όλα στη δικογραφία! Ο ανακριτής άλλα έλεγε! Γιατί δεν τα βλέπετε!
Η εισαγγελική αγόρευση ολοκληρώνεται σήμερα και την επόμενη εβδομάδα η «σκυτάλη» περνά στους δικηγόρους, πρώτα των συγγενών των θυμάτων και μετά των κατηγορουμένων, ενώ η απόφαση του δικαστηρίου αναμένεται λίγο πριν ή μετά το Πάσχα.