ΕΙΠΑΜΕ, η Μελβούρνη, αν και δεν έχει κατακτήσει την πρωτιά τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, λέγεται ότι εξακολουθεί να θεωρείται μια από τις πόλεις του Κόσμου στις οποίες αξίζει να ζει κανείς.
ΔΕΝ ξέρω με ποια κριτήρια γίνονται αυτές οι αξιολογήσεις, αλλά εάν είναι να κάνεις με το λεωφορείο 15-20 ολόκληρα λεπτά σε μια απόσταση λίγο λιγότερο από ένα χιλιόμετρο, και σε ώρα που πηγαίνουν όλοι στις δουλειές τους τότε… βράστα.
ΕΙΚΟΣΙ ολόκληρα λεπτά από τη γωνία των οδών Spencer και Collins μέχρι τη γωνία της Collins με την Batman Hill Road είναι πολύ μεγάλος χρόνος. Για να το δουν οι αρμόδιες Αρχές…
ΑΥΤΑ είναι ζητήματα που ταλανίζουν τους επιβάτες και αυτά πρέπει να αντιμετωπίζονται από τις αρμόδιες Αρχές (βλέπε πολιτειακή κυβέρνηση και άλλες υπηρεσίες) και όχι άλλα.
ΔΕΝ λέω, θα αποφέρει πολλά εκατομμύρια το Grand Prix στον πολιτειακό κορβανά, αλλά είναι ένας θεσμός που δεν αφορά τους πάντες σ’ αυτήν εδώ την πόλη.
Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ στο κέντρο της πόλης -και όχι μόνο- ειδικά τις ώρες αιχμής, όταν όλοι πηγαίνουν ή/και φεύγουν από τις δουλειές τους, έχει καταντήσει βραχνάς και για τους οδηγούς και για όσους χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
ΤΗΝ άσχημη κατάσταση χειροτερεύει και η μη ανταπόκριση των υπευθύνων των εταιρειών μεταφορικών μέσων, κυρίως κάποιων γραμμών λεωφορείων.
ΣΤΗ γραμμή 235, που χρησιμοποιώ εγώ για να έρθω στο γραφείο της εφημερίδας, τώρα που επικρατεί η όλη ανακατοσούρα για το Grand Prix, υπάρχουν ένας-δύο υπεύθυνοι της εταιρείας εκεί, αλλά τις άλλες ημέρες, που επίσης επικρατεί… χαμός, δεν είναι κανείς.
ΔΗΛΑΔΗ, μόνο για την ομαλή ροή του Grand Prix ενδιαφέρονται και για τα άλλα τίποτα; Εγώ αυτό καταλαβαίνω…
ΟΠΟΤΕ, λίγος σεβασμός στους πολίτες και στις άμεσες ανάγκες τους -ήτοι, το δικαίωμα σε μια λογικά γρήγορη συγκοινωνία και τα παρεπόμενα- δεν θα έβλαπτε.
ΔΙΑΒΑΣΑ τα μύρια όσα -όπως και κάθε χρόνο άλλωστε, τέτοιες ημέρες- με αφορμή την πρόσφατη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας, όλα όσα εκλαμβάνονται ως απότιση φόρου τιμής στις πρωτοπόρες γυναίκες σε όλον τον Κόσμο, αλλά και σε όσα άπτονται του νοήματος αυτού του ετήσιου εορτασμού.
ΑΠΟ πλείστες παραθέσεις και αναλύσεις του ζητήματος, απουσίασε για μια ακόμα φορά το αγωνιστικό νόημα και οι στόχοι πίσω από τον εορτασμό, αποκρύπτοντας τις βασικές παραμέτρους αυτών που αγωνίστηκαν για τα δικαιώματα της γυναίκας ως -πρώτα και κύρια- εργαζόμενης και ως -πάνω απ’ όλα- ανθρώπινης ύπαρξης.
ΜΕΧΡΙ και συσχέτιση με θρησκευτικές δοξασίες και επικλήσεις ανακατεύτηκε το όλο θέμα, τη στιγμή που η Εκκλησία -σε όλες τις εκφάνσεις και τα επιμέρους δογματά της- αποδεδειγμένα στάθηκε και στέκεται κατά των γυναικών και της πλήρους χειραφέτησής τους.
ΑΣ μην ξεχνάμε το κυνήγι κατά των “μαγισσών” του Μεσαίωνα που θανατώνονταν στην πυρά, μέχρι την πλήρη απαξίωση της γυναίκας από εντελώς θεοκρατικά και απολυταρχικά καθεστώτα.
ΓΙΑ παράδειγμα, ακόμα και σήμερα, σε κατ΄ευφημισμόν πολιτισμένες χώρες, οι γυναίκες καταστέλλονται ανηλεώς από ειδικές αστυνομικές δυνάμεις μην τολμώντας να κάνουν καν συγκέντρωση για την Ημέρα αυτή (π.χ. Τουρκία).
ΑΚΟΜΑ και στη σημερινή Ελλάδα, εν μέσω του πολλαπλού ορυμαγδού που έχει επιφέρει η υπόθεση των Τεμπών, γυναίκες σε πορεία για την Ημέρα έγιναν αντικείμενο επίθεσης από την Αστυνομία με γκλομπιές, δακρυγόνα και άλλα, το πρoηγούμενο Σάββατο.
ΓΙΑ του λόγου το αληθές, οι ενδιαφερόμενες/οι, ας κάνουν μια βολτίτσα στο διαδίκτυο όπου υπάρχει πληθώρα ντοκουμέντων, και ας μην το κάνει με στενά θρησκευτικά, κομματικά ή άλλα παρόμοια κριτήρια.
Η ΠΡΩΤΗ Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909, με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από την (τότε) Σοσιαλιστική Διεθνή. Το 1911, η Ημέρα της Γυναίκας διοργανώθηκε στη Γερμανία με πρωτοπόρα την σοσιαλίστρια θεωρητικό Κλάρα Τσέτκιν (Clara Zetkin), μαζί με 100 εκπροσώπους από 17 χώρες.
Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως Ημέρα της Γυναίκας σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες διαδήλωναν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, σε μία από τις πρώτες κινήσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων από γυναίκες.
ΟΤΑΝ έγινε θεσμός η ημέρα αυτή, γυναίκες από διάφορες χώρες απαίτησαν να έχουν δικαίωμα ψήφου, το οποίο πρώτες οι γυναίκες της βρετανικής αποικίας της Νέας Ζηλανδίας απέκτησαν επισήμως το 1893.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, χρειάστηκε περίπου ένας αιώνας για να αποκτήσουν το δικαίωμα αυτό οι γυναίκες στη Σαουδική Αραβία, καθώς μόλις πέρυσι τους δόθηκαν δημόσια αξιώματα και ίσα εργασιακά δικαιώματα με τους άντρες.
ΣΤΗ Ρωσία, με πρωτοπόρα την φεμινίστρια και διαφωνούσα με κάποιες από τις απόψεις του Β.Ι. Λένιν (να τα λέμε και αυτά), Αλεξάνδρα Κολοντάι (Alexandra Kollontai), καθιερώθηκε η 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία στη χώρα.
ΩΣΤOΣΟ, σύντομα το πολιτικό υπόβαθρο της γιορτής ξεθώριασε και πλέον η Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται σε όλο τον Kόσμο ως έκφραση αγάπης και εκτίμησης προς το ωραίο φύλο, αν και από το 1975 η Ημέρα της Γυναίκας τελεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, για την ανάδειξη των γυναικείων δικαιωμάτων σε όλο τον Κόσμο.
ΣΗΜΕΡΑ, όταν μόνο το 1/5 των κοινοβουλευτικών εδρών καταλαμβάνονται από γυναίκες και υπάρχουν μόνο 19 αρχηγοί κρατών γένους θηλυκού (από τις περίπου 196 υποψηφιότητες), γίνεται αντιληπτό πως μπορούν να αλλάξουν ακόμη πολλά πράγματα.
ΝΑ σημειωθεί, ακόμα, ότι ο αριθμός των γυναικών-μελών υπουργικών συμβουλίων έχει τριπλασιαστεί μεταξύ του 1994 και του 2014, αλλά παραμένει σε χαμηλά επίπεδα σε σύγκριση με το ανδρικό φύλο. Σύμφωνα με έρευνα της Independent, σε περίπου 118 χρόνια θα γεφυρωθεί πλήρως το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των γυναικών, ενώ σήμερα από τους 500 πιο πλούσιους ανθρώπους του Κόσμου, μόνο οι 55 είναι γυναίκες.
ΤΟ Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ επισημαίνει ότι το γυναικείο εργατικό δυναμικό σε παγκόσμια κλίμακα έχει αυξηθεί κατά ένα δισεκατομμύριο τα τελευταία δέκα χρόνια, αλλά μεγάλο ποσοστό έχουν τα προνόμια που διατηρούσαν οι άντρες το 2006.
ΚΑΙ μιας και μιλάμε για το γυναικείο κίνημα, να πούμε ότι αύριο Σάββατο στις 2.30μμ., και στο χώρο του στο 583 High St., στο Northcote, ο Εργατικός Σύνδεσμος «Δημόκριτος» τιμά τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας, αναγνωρίζοντας τον αγώνα όλων των γυναικών για ισότητα, δικαιοσύνη και κοινωνική πρόοδο.
Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ έχει ιδιαίτερο χαρακτήρα, καθώς συμπίπτει με τη συμπλήρωση 90 χρόνων αδιάλειπτης δράσης του «Δημόκριτου» στους κόλπους της ελληνικής παροικίας της Μελβούρνης και του εργατικού κινήματος της Διασποράς.
ΟΜΙΛΗΤΡΙΕΣ, η Renata Musolino, συνδικαλίστρια στο χώρο της Υγείας και εργασιακής ασφάλειας, μέσα από το ACTU (Australian Council of Trade Unions) και της FILEF (Federation of Italian Μigrant Workers & Families), και η Yiota Paraskevopoulos (Γιώτα Παρασκευoπούλου), συνδικαλίστρια από το Victorian Ambulance Union και Australian Nursing and Midwifery Federation.
ΕΧΕΙ αρχίσει να “χοντραίνει” ο -και- οικονομικός πόλεμος μεταξύ Τραμπ και Ευρώπης, καθώς δασμούς ανακοινώνει η Ε.Ε. ως αντίμετρα στις ΗΠΑ. Ως απάντηση στην επιβολή νέων, αδικαιολόγητων δασμών από τις ΗΠΑ στις εισαγωγές χάλυβα και αλουμινίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Επιτροπή έχει ξεκινήσει γρήγορα και αναλογικά αντίμετρα στις εισαγωγές από τις ΗΠΑ στην Ε.Ε.
Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ Επιτροπή εκφράζει τη λύπη της για την απόφαση των ΗΠΑ να επιβάλουν τέτοιους δασμούς, θεωρώντας τους αδικαιολόγητους, καθώς λένε ότι θα προκαλέσουν διαταραχές στο διατλαντικό εμπόριο και θα αποβούν επιβλαβείς για τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές, με αποτέλεσμα συχνά υψηλότερες τιμές.
ΑΛΛΑ και η αγορά όπλων έξακολουθεί να ανθεί. Σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνας για την Ειρήνη (SIPRI), με έδρα τη Στοκχόλμη, η Ουκρανία έγινε στην πενταετία 2020-2024 ο μεγαλύτερος εισαγωγέας όπλων του Κόσμου, με τις εισαγωγές της σχεδόν 100 φορές μεγαλύτερες σε σύγκριση με την περίοδο 2015-19, ενώ και οι αγορές οπλικών συστημάτων συνολικά από την Ευρώπη αυξήθηκαν +155% στην πενταετία 2020-2024.
ΣΤΗΝ υγειά του Πούτιν, του Ζελένσκι, της Επιτροπής της Φον ντερ Λάιεν και των Ευρωπαίων «συμμάχων» πίνουν οι μέτοχοι των μεγάλων αμυντικών βιομηχανιών των ΗΠΑ. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και τα όσα ακολούθησαν στη Γηραιά Ήπειρο αποδεικνύονται χρυσάφι για τις Lockheed Martin, Rytheon, Northrop Grumman, Boeing, General Dynamics και τους υπόλοιπους κολοσσούς της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας, η οποία παρά τα όσα αντίθετα λέει ο Ντόναλντ Τραμπ πουλά ούτε λίγο ούτε πολύ σήμερα 6 στα 10 όπλα που αγοράζει η Ευρώπη.
ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ αυτά είναι άκρως αποκαλυπτικά. Δείχνουν ότι για πρώτη φορά ύστερα από 20 χρόνια, η Ευρώπη ήταν στην πενταετία 2020-2024 ο καλύτερος πελάτης των ΗΠΑ, αγοράζοντας το 35% του συνόλου των αμερικανικών εξαγωγών όπλων παγκοσμίως και ξεπερνώντας την Εγγύς Ανατολή (33%).
ΣΙΓΟΥΡΑ τα στοιχεία αυτά έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τους ισχυρισμούς του Ντόναλντ Τραμπ ότι οι Ευρωπαίοι δεν αγοράζουν αρκετά όπλα από τις ΗΠΑ. Δείχνουν αντίθετα ότι οι Ευρωπαίοι αγοράζουν κυρίως αμερικανικά όπλα, αλλά και ότι αυτό συμβαίνει αρκετά πριν ο Τραμπ αναλάβει το τιμόνι των ΗΠΑ, επί προεδρίας Μπάιντεν.
Δ.Τ.
The post O Εργατικός Σύνδεσμος «Δημόκριτος» τιμά τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.