Πρόσφατα, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, στα 79 χρόνια της, η Τζώρτζια Αργυροπούλου, δύο ημέρες πριν συμπληρωθούν 5 χρόνια από τον θάνατο του συζύγου της, Μανώλη Γλέζου, του αιώνιου έφηβου και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της Αριστεράς. Οι Μανώλης και Τζώρτζια παντρεύτηκαν το 1986. Το 1980 είχε πεθάνει η πρώτη του σύζυγος Τασία Κουκά, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, τον Νίκο και τη Μαρία.
Η Τζώρτζια καταγόταν από προσφυγική οικογένεια (από Ανατολική Θράκη). Ηταν ισχυρή, σεμνή και δυναμική, αυστηρή και δίκαιη, παθιασμένη και τρυφερή προσωπικότητα. Εδρασε αταλάντευτα στην ίδια ιδεολογική, αγωνιστική, πολιτική κατεύθυνση με τον Μανώλη στην ταραχώδη αγωνιστική, πνευματική διαδρομή του για 40 χρόνια. Πάντα αθόρυβα – μακριά από τη δημοσιότητα – συμβουλευτικά, με οργανωτικότητα και αυτόφωτη πολιτική σκέψη, που την υπεράσπιζε με σθένος. «Στρατηγό» την αποκαλούσε – και δικαίως – ο ίδιος. Στάθηκε, επίσης, μαζί με τον Μανώλη, πολιτικά και ηθικά δίπλα μας το καλοκαίρι του 2015 και μετά στον αγώνα μας να σταθεί όρθια και με αξιοπρέπεια η ανυπότακτη στα μνημόνια Αριστερά. Υπήρξε η ίδια δραστήριο μέλος του Εθνικού Συμβουλίου για την εξόφληση των γερμανικών οφειλών στη χώρα μας για την περίοδο της κατοχής.
Μετά τον θάνατό του, πρωτοστάτησε στην ίδρυση συλλόγου και στη συνέχεια οργανωμένου Χώρου Μνήμης και Δράσης Μανώλη Γλέζου, στον οποίο ο Δήμος Αθηναίων παραχώρησε πρόσφατα στέγη. Το όραμά της ήταν να οργανώνονται εκεί εκδηλώσεις για την ανάδειξη ιστορικών, πολιτικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και περιβαλλοντικών θεμάτων, συμβατές με τη δραστηριότητα του Μανώλη Γλέζου. Εκεί θα δώριζε το προσωπικό αρχείο του, για το οποίο η ίδια έγραφε με γλυκόπικρο ύφος στις 26/11/2024: «Ο Μανώλης στο σπίτι είχε τρία γραφεία γεμάτα με ντοσιέ, φακέλους, αφίσες και βιβλία ακόμα και στο πάτωμα. Στην είσοδο υπήρχε ένα μικρό γραφειάκι – το δικό μου – που το είχαμε ονομάσει ρεσεψιόν. Τώρα, που κατηγοριοποιούμε τα αρχεία για τον Σύλλογο Μνήμης και Δράσης γεμίζουμε με κούτες. Προηγουμένως, το σπίτι είχε αισθητικά μια αίγλη και μια προσμονή. Τώρα, οι αναμνήσεις και οι προοπτικές εγκλωβίζονται σε κούτες από γάλατα».
Δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι η Τζώρτζια έφυγε τόσο ξαφνικά, όταν μία ημέρα πριν απ’ τον θάνατό της συζητούσαμε μαζί της ως «Ενωτική Πρωτοβουλία ΜέΡΑ 25 -Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά» για την προετοιμασία εκδήλωσής μας τιμής και μνήμης στον Μανώλη, στις 10/4 στην Αθήνα. Ανυπομονούσε να παραβρεθεί και είχε επιμεληθεί τα αποσπάσματα από βιβλία του, που θα διαβαστούν εκεί. Ηταν συνειδητά μακριά από τη δημοσιότητα για να μην επισκιάζει τον Μανώλη. Μόνο στο Facebook, ως Γωγώ Αργυρού, έσπαγε πότε – πότε για σοβαρά θέματα τη σιωπή της. Μετά την αρχική απόφαση του Δήμου Νάξου να μην εγκρίνει την ονοματοδοσία Μανώλης Γλέζος στο Γενικό Λύκειο Νάξου, ως συμβολική κίνηση αναγνώρισης της προσφοράς του στη Δημοκρατία, έγραψε, δικαιολογημένα αγανακτισμένη: «Και πάλι τα παιδιά έδειξαν τον δρόμο. Η κινητοποίησή τους, όπως και των 585 Ναξίων των Γραμμάτων, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, αποτέλεσε το αίσιο τέλος μιας ιστορίας, που δεν έπρεπε να απασχολήσει την τοπική κοινωνία ούτε να αποτελέσει ντροπή για ένα νησί και τους κατοίκους του. Αυτό που με στεναχωρεί αφάνταστα είναι που ο δήμαρχος Νάξου, με τέτοιο ανθρώπινο επιστημονικό δυναμικό που υπάρχει στο νησί, αντί να προσπαθήσει να το αγκαλιάσει, αγκάλιασε όσους ασχολούνται, αν ο Μανώλης είναι κομμουνιστής ή όχι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτούς τους 14 ανιστόρητους, μικροπρεπείς και ασήμαντους δημοτικούς συμβούλους, που επειδή κατά τύχη βρέθηκαν σε μια καρέκλα, εκλεγμένοι από ένα μέρος των Αξιωτών, νόμιζαν ότι εκπροσωπούν όλη τη Νάξο».
Στις 9/10/2020, λίγες ημέρες πριν από την έκδοση της δικαστικής απόφασης για τη Χρυσή Αυγή, η Τζώρτζια μετέβη στο Εφετείο Αθηνών, εξέφρασε τη στήριξή της σε όσους αγωνίζονταν κατά της Χρυσής Αυγής και συναντήθηκε με τη Μάγδα Φύσσα, τη μητέρα του δολοφονημένου από χρυσαυγίτες Παύλου. Στις 19 Ιουνίου 2023 στήριξε δημόσια την εκλογική συμμαχία των ΜΕΡΑ25, ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ – ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, Ανταγωνιστική ΑΡΙΣΤΕΡΑ και αριστερών και οικολόγων αγωνιστών, με την παρουσία της στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωσή της. Την αιτιολόγησε, μάλιστα, με ανάρτησή της στο Διαδίκτυο την επόμενη ημέρα, γράφοντας χαρακτηριστικά ότι αυτή η συμμαχία «αναφέρεται με πάθος για την ανάγκη της ενότητας της Αριστεράς, της Αριστεράς της Ελπίδας, της Αλληλεγγύης, του Ανθρωπισμού».
Λίγες μέρες πριν «φύγει», στις 16 Μαρτίου 2025, έγραψε για τη ζοφερή πολιτική συγκυρία: «Πολλά τα γεγονότα σημαντικά, ασήμαντα, περιθωριακά, κεντρικά, που συμπυκνώνονται στην κεντρική ιδέα του τι πρέπει να γίνει από δω και πέρα. Η ανυπαρξία των πολιτικών σχηματισμών όλου του πολιτικού φάσματος και η αναντιστοιχία με την κοινωνία αποτελεί την πρώτη μικρή, για άλλους μεγάλη, νίκη της συνειδητοποίησης της ανάγκης για αλλαγή των πολιτικών προτεραιοτήτων. Δεν αρκεί να γκρεμίσουμε το οικοδόμημα, αν δεν έχουμε τα μέσα για να χτίσουμε κάτι αντίστοιχο στη σημερινή και μελλοντική πραγματικότητα. Κάτι καινούργιο; Κάτι διαφορετικό; Ο δρόμος δύσκολος, ανηφορικός. Ομως, ας λησμονήσουμε, έστω για λίγο, τις κομματικές μας περγαμηνές κι ας αναλωθούμε στη δημιουργία μιας κοινωνίας που δεν θα ντρεπόμαστε να την κληρονομήσουμε στα παιδιά μας και στα παιδιά όλου του κόσμου».
Καλό ταξίδι αγαπημένη μας Τζώρτζια, καλή αντάμωση με τον Μανώλη σου. Σας τιμάμε, συνεχίζοντας ανυπότακτα τον αγώνα σας για Ειρήνη, Λευτεριά, Κοινωνική Δικαιοσύνη και Ισότητα. Για να σταματήσει η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, οι πόλεμοι και η οικολογική καταστροφή. Οπως έγραφε ο Γιάννης Ρίτσος, «καλή αντάμωση στους λόφους του ήλιου».
Ο Δημήτρης Στρατούλης είναι γραμματέας της Λαϊκής Ενότητας, πρ. υπουργός και βουλευτής