Με Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), όχι με όλες αλλά με κάποιες, η ελληνική κοινωνία είχε θέματα στο παρελθόν. Κυρίως με την αίσθηση που καλλιεργούν στελέχη κάποιων απ’ αυτές, ότι η ύπαρξή τους σε ρόλο τιμητή του πολιτικού συστήματος είναι αυτονόητα αποδεκτή και ό,τι λένε είναι θεώρημα. Κάπως έτσι, ενεπλάκησαν εκπρόσωποι ΜΚΟ στην υπόθεση της λεγόμενης «μικρής Μαρίας», όταν έγινε προσπάθεια συκοφάντησης της χώρας για εγκληματική στάση απέναντι σε πρόσφυγες, μέσω μιας επινοημένης δακρύβρεκτης ιστορίας, που υποτίθεται ότι είχε θύμα ένα κοριτσάκι, που παρέμενε άταφο επί μέρες σε νησίδα του Εβρου. Μάλιστα, εκπρόσωπος ΜΚΟ έπαιζε και τον δημοσιογράφο, δημοσιεύοντας ψέματα σε μεγάλο γερμανικό περιοδικό, για να πάρει διεθνείς διαστάσεις η συκοφαντία.
Χθες, το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο (European Court of Auditors) παρενέβη στο ζήτημα της διαφάνειας των χρηματοδοτήσεων των ΜΚΟ και της διαχείρισης των χρημάτων που λαμβάνουν οι ΜΚΟ για θέματα εσωτερικής πολιτικής (έρευνα, συνοχή, μετανάστευση, περιβάλλον). Διατύπωσε ενστάσεις για αδιαφάνεια, έκανε μνεία σε καταγγελίες και καταδίκες για κατάχρηση του ελεγκτικού ρόλου οργανώσεων και, το χειρότερο, επισήμανε ότι εκτός από την αδιαφάνεια στη χορήγηση ενωσιακών κονδυλίων, δεν ελέγχονται ούτε άλλες πηγές χρηματοδότησης, ώστε να γνωρίζουν οι πολίτες ποιοι βρίσκονται πίσω από πολλές ΜΚΟ.
Ωραίοι τύποι. Και δεν εκλέγονται και δεν ελέγχονται.