Επιστρέφω στο προχθεσινό περιστατικό στο βιβλιοπωλείο Ιανός, στο οποίο εισέβαλαν αριστεριστές για να διακόψουν εκδήλωση για τα Τέμπη, επειδή το θέμα είναι πολύ σοβαρότερο απ’ όσο νομίζουν οι εισβολείς. Επειδή είναι ζήτημα δημοκρατίας.
Τη χθεσινή ημέρα έγινε συστηματική προσπάθεια να υποβαθμιστεί το θέμα. Σε μερίδα του Τύπου το περιστατικό περιγράφηκε διαστρεβλωμένο. Γράφηκε, π.χ. (στην «ΕφΣυν»), ότι «μπήκαν τα ΜΑΤ» στην εκδήλωση ή ότι το σύνθημα «Εξω οι τραμπούκοι» το φώναξαν οι «αγανακτισμένοι» διαδηλωτές και όχι οι ακροατές της εκδήλωσης, που μπήκαν μπροστά για να προστατεύσουν την ελευθερία του λόγου. Αλλού, κυρίως στα σόσιαλ μίντια, έγινε προσπάθεια να απαξιωθούν τα πρόσωπα που συμμετείχαν – και κυρίως ο Γιώργος Καραμπελιάς, που νέος είχε την αριστερίστικη ομάδα Ρήξη η οποία αργότερα μετεξελίχθηκε σε μια ιδεολογική κίνηση που διακινεί ζητήματα εθνοκεντρικά.
Αστειότητες. Στην Ελλάδα έχουμε ελευθερία και ο καθένας δικαιούται να αλλάζει, είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει. Ιδίως προσωπικότητες όπως ο Καραμπελιάς, δεν έκρυψαν ούτε τι πίστευαν ούτε τι πιστεύουν. Ο άνθρωπος αυτός, με την ακτιβιστική πείρα του, μπήκε μπροστά στο μικρό κίνημα υπεράσπισης των ουκρανικών δικαίων απέναντι στην ωμή βία του πουτινισμού και, επίσης, μπήκε μπροστά στην προσπάθεια λίγων πολιτών να λάμψει η αλήθεια στο θέμα των Τεμπών, εναντίον της προσπάθειας δημιουργίας αποσταθεροποιητικής αναταραχής στο όνομα της συγκίνησης από το τρομερό δυστύχημα. Προτάσσοντας μια πολιτική ηθική την οποία ο «προοδευτισμός» ποδοπατά.
Η προσπάθεια υποβάθμισης της επιδρομής των τραμπούκων κατά μιας εκδήλωσης το περιεχόμενο της οποίας δεν τους άρεσε δείχνει πώς αντιμετωπίζει η Αριστερά τα δικαιώματα, και ιδίως το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης. Σκεφτείτε μόνο τι θα είχε συμβεί αν στον Ιανό είχαν εισβάλει μέλη π.χ. της Νίκης ή οποιασδήποτε άλλης ακροδεξιάς ομάδας. Οι «διανοούμενοι» των συναισθημάτων και των σόσιαλ μίντια, σήμερα, θα μας είχαν πάρει τ’ αφτιά, φωνάζοντας για λογοκρισία, άνοδο του αυταρχισμού κ.λπ. – όπως έκαναν όταν μπήκε ο ανόητος βουλευτής της Νίκης στην Πινακοθήκη για να τραμπουκίσει μια έκθεσή της. Για το συγκεκριμένο περιστατικό στον Ιανό, όμως, άκρα του τάφου σιωπή. Είδατε καμία ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ; Του ΚΚΕ; Του Κασσελάκη; Της Κωνσταντοπούλου; Του ΠΑΣΟΚ; Οχι βέβαια, επειδή ως γνωστόν ο αριστερός ακτιβισμός είναι προοδευτικό κεκτημένο.
Οσα συνέβησαν στον Ιανό είναι, σε μικρογραφία, όσα συμβαίνουν στα πανεπιστήμια από την αρχή της Μεταπολίτευσης, όπου είναι αδύνατον να γίνει ελεύθερη συζήτηση για οποιοδήποτε θέμα αν δεν την εγκρίνουν οι διάφορες αποχρώσεις της «πληθυντικής» Αριστεράς και του κουκουλοφόρου αναρχισμού. Η βία στο άλλοτε πανεπιστημιακό άσυλο και, κατόπιν, στο κατακτημένο άδυτο της μονοφωνίας, είναι το βασικό επιχείρημα των οργανωμένων δυνάμεων, εκεί όπου υποτίθεται προστατεύεται η ελευθερία.
Εχει έρθει νομίζω η ώρα να αλλάξει κι αυτό. Αλλωστε, μετά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το ηθικό ανάστημα που οι αριστεροί επικαλούνταν σμικρύνθηκε. Και η μοναδική επιρροή τους σήμερα οφείλεται στην ισχύ της βίας. Στην κανονική ζωή, όπως απέδειξαν οι ακροατές της εκδήλωσης του Ιανού, η βία δεν περνάει. Είναι εντυπωσιακό ότι τους αγριεμένους τραμπούκους που εισέβαλαν στον χώρο τους απώθησαν πολίτες, πολλοί μεγάλης ηλικίας, καθένας με τα δικά του χιλιόμετρα ιδεολογικών αναζητήσεων στη ζωή του.
Οι πολίτες αυτοί, πάντα ανήσυχοι και πάντα ελεύθεροι, έδωσαν ένα μάθημα στους τραμπούκους και στους καθοδηγητές τους. Ενα μάθημα πρωτίστως πολιτισμού απέναντι σε πρακτικές βαρβαρότητας: «έξω οι τραμπούκοι», είπαν – και τους έτρεψαν σε φυγή.