Στα χαρτιά το φετινό πρωτάθλημα ήταν ένα από τα πιο ανταγωνιστικά, αλλά ο Ολυμπιακός το έκανε να φαίνεται εύκολο.
Και αυτό αποδεικνύεται και μέσω των αριθμών και της στατιστικής. Με τη βοήθεια του μετρ του είδους, Κώστα Γαλάνη (του ανθρώπου που «γέννησε» ουσιαστικά τη στατιστική στον αθλητισμό στη χώρα μας εδώ και πολλές δεκαετίες), παρουσιάζουμε τρεις πολύ χαρακτηριστικούς λόγους που δικαιολογούν σε μεγάλο βαθμό την ανωτερότητα του Ολυμπιακού από τους αντιπάλους του.
Ο πρώτος και ίσως βασικότερος είναι η αντοχή που είχε μέχρι το τέλος, σαν ένας καλός μαραθωνοδρόμος, όπου την ώρα που οι βασικοί του αντίπαλοι άρχισαν να… χάνουν λάδια, αυτός συνέχισε απτόητος και πήρε και διαφορά.
Ακόμα και προς τις τελευταίες αγωνιστικές της κανονικής περιόδου, οι Ερυθρόλευκοι ήταν κοντά με τους ανταγωνιστές τους, όχι πάνω από δύο βαθμούς όπως συνέβη π.χ. στην 22η, 23η και 24η αγωνιστική.
Το γκολ νίκης (1-0) του Τσικίνιο στο φινάλε του ντέρμπι με την ΑΕΚ έδωσε αέρα πέντε βαθμών που έγιναν επτά στην τελευταία αγωνιστική. Αυτό μόνο τυχαίο δεν ήταν καθώς δεν… έτυχε αλλά πέτυχε. Και εδώ έχει ενδιαφέρον να δει κάποιος ένα αποκαλυπτικό στοιχείο της ομάδας: την κατανομή των γκολ σε όλη την κανονική περίοδο, συγκρίνοντας τον Ολυμπιακό με τις άλλες ομάδες, όπου στο τελευταίο ημίωρο, δηλαδή μετά το 65ο λεπτό ο Ολυμπιακός είχε το καλύτερο συνολικά σκορ από όλες τις ομάδες.
Συγκεκριμένα, τα γκολ ανά δεκάλεπτο των πρωταθλητών ήταν 8 έναντι μόλις 1 παθητικό στα δεκάλεπτα μεταξύ του 66ου λεπτού και του 75ου, στη συνέχεια 4-1 μεταξύ 76ου και 85ου και επίσης 4-1 από το 86ο λεπτό μέχρι και τη λήξη, όπου συμπεριλαμβάνονται και οι καθυστερήσεις. Συνολικά δηλαδή οι πρωταθλητές μετά το 66ο λεπτό κάθε αγώνα και μέχρι το σφύριγμα της λήξης πέτυχαν 16 γκολ ενώ δέχτηκαν μόλις 3!
Πλήρης παντού
Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο, είναι οι καλύτεροι παίκτες που είχε συνολικά ο Ολυμπιακός σε όλες τις θέσεις σχεδόν καλύπτοντας έτσι κάθε κενό που μπορούσε να δημιουργηθεί σε κάποια θέση είτε από κάποιο τραυματισμό είτε από κάρτες είτε από το πλάνο του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ να αποφορτίσει παίκτες. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα οι 8 αλλαγές που έκανε στον πρώτο ημιτελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ και αυτοί που ήρθαν από τον πάγκο συνέβαλαν στη μεγαλύτερη νίκη της χρονιάς (6-0).
Κοιτώντας την κατάταξη της αξιολόγησης των παικτών διαπιστώνεις ότι στην πρώτη δεκάδα υπερέχει ξεκάθαρα ο Ολυμπιακός. Πρώτος – πρώτος ο mvp της κανονικής περιόδου ονομάζεται Μπάμπης Κωστούλας, στο πρόσωπο του οποίου ο Ολυμπιακός βρήκε – σε μεγάλο βαθμό και με βάση τους αριθμούς – τον αντικαταστάτη του Φορτούνη. Ο Κωστούλας ήταν πρώτος, και παρέμεινε πρώτος, σε όλη τη διάρκεια του εφετινού πρωταθλήματος. Ηταν μάλιστα πρώτος από τη συμπλήρωση του Α’ γύρου, πρώτος στη λήξη της κανονικής περιόδου και παραμένει πρώτος με την ολοκλήρωση και της 3ης αγωνιστικής των πλέι οφ, τη στιγμή δηλαδή που κατέκτησε ο Ολυμπιακός και μαθηματικά το πρωτάθλημα.
Μέσα στην πρώτη δεκάδα (πάντα σύμφωνα με το σύστημα αξιολόγησης) φιγουράρουν και τα ονόματα άλλων τριών παικτών του Ολυμπιακού, του Τσικίνιο, του Ζέλσον Μάρτινς και του Βέλντε, ενώ ο Ελ Κααμπί είναι στην 11η θέση, κυρίως λόγω του τραυματισμού του. Τονίζεται ότι μέσα στην πρώτη δεκάδα των πρώτων του πρωταθλήματος εκτός των τεσσάρων του Ολυμπιακού που αναφέρθηκαν, υπάρχουν τρεις παίκτες της ΑΕΚ (Πινέδα, Μαρσιάλ και Γκαρσία), δύο του Παναθηναϊκού (Τέτε, Μπακασέτας) και ένας του ΠΑΟΚ (Ζίβκοβιτς).
X-Factor η άμυνα
Το τρίτο (αλλά εξίσου) βασικό στοιχείο στην υπεροχή του Ολυμπιακού είναι η καλύτερη άμυνα. Οχι επειδή έχει δεχτεί λιγότερα γκολ από τους αντιπάλους του. Αλλά στον συνδυασμό της συχνότητας που σκοράρει με τη συχνότητα που δέχεται κάποιο γκολ.
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, έχει πετύχει 51 γκολ σε 456 προσπάθειες (άρα σκοράρει 1/9 επιθέσεις) ενώ στην άμυνα έχει δεχτεί 20 γκολ σε 197 τελικές, κάτι που σημαίνει ότι δέχεται σχεδόν 1 γκολ κάθε 10 επιθέσεις των αντιπάλων του. Και φυσικά είχε την καλύτερη διαφορά συνολικά 31 γκολ (51-20).
Ο ΠΑΟΚ είχε 57 γκολ σε 384 τελικές (1/7), η ΑΕΚ 47 σε 483 (1/10) και ο Παναθηναϊκός 39 γκολ σε 419 τελικές (1/11), ενώ αντίστοιχα στην άμυνα η ΑΕΚ δέχτηκε 23 γκολ σε 182 τελικές (1/8), ο ΠΑΟΚ 32 σε 284 (1/9) και ο Παναθηναϊκός 28 γκολ σε 299 τελικές (1/11).
Και φυσικά οι διαφορές των γκολ ήταν χαμηλότερες από τον Ολυμπιακό με τον ΠΑΟΚ να είναι εκεί δεύτερος με 25 (57-32) και να ακολουθούν η ΑΕΚ με 24 (47-23) και ο Παναθηναϊκός μόλις με 11 (39-28). Απλά ο ΠΑΟΚ αν και δεύτερος εδώ ήταν 4ος στη βαθμολογία καθώς είχε κάποιες μεγάλες σε έκταση νίκες αλλά στην κανονική περίοδο δεν κέρδισε ούτε ένα ντέρμπι του Big-4 όταν ο Ολυμπιακός έμεινε αήττητος σε αυτά κερδίζοντας μάλιστα τα περισσότερα (2 νίκες με ΑΕΚ, 2 νίκες με ΠΑΟΚ, 2 ισοπαλίες με Παναθηναϊκό).