Ας τα δεχθούμε όλα. Αλλωστε, αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός διαθέτει το κατά τεκμήριο καλύτερο γήπεδο στην Ελλάδα. Οι οπαδοί του στηρίζουν «παντού και πάντα» την ομάδα, δίνοντας φτερά στα πόδια των μαχητών και μια απίστευτη ώθηση για νίκες. Ταυτόχρονα, ας μην πει κάποιος το ολότελα κοινότοπο για την ισχυρή διοίκηση του Βαγγέλη Μαρινάκη. Αυτονόητο. Με κινήσεις που ώρες ώρες έχουν χειρουργική ακρίβεια, καταφέρνει να οδηγεί τα πράγματα εκεί που θέλει και στα τρόπαια που οι πάντες τα ζητούν αλλά στον Ολυμπιακό εν τέλει καταλήγουν. Και οι 48 τίτλοι πρωταθλήματος σε έναν αιώνα διαδρομής, μόνο λίγοι δεν είναι. Αλλά υπάρχει και η πρώτη φορά. Ποια ήταν η εφετινή;
Ο χαμηλός μέσος όρος ηλικίας των ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού. Ουδέποτε στο παρελθόν μια ομάδα έφτασε να κόψει το νήμα στην Ελλάδα με τόσα πολλά νέα παιδιά στην ενδεκάδα της. Και όχι μόνο στο αρχικό σχήμα, αλλά όλοι αυτοί οι παίκτες υπήρξαν απολύτως βασικοί και καθοριστικοί στην όλη πορεία.
Ο Τζολάκης, από τους τελευταίους μήνες της περασμένης σεζόν έδειξε πως «ήρθε για να μείνει». Ποτέ δεν κοίταξε προς τα πίσω. Η φανέλα του «άσου» στο σπίτι του και μόνο στο Κύπελλα αγωνίστηκε ο έμπειρος Πασχαλάκης. Ενα πρότζεκτ ετών για τον Ολυμπιακό και εδώ η επιμονή όλων ανταμείφθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Ο Εσε, νέος και αυτός, βελτιώνεται σε καθημερινή βάση, κάνει σπουδαίο δίδυμο δίπλα στον Γκαρσία και πείθει πως το παράθυρο στο μέλλον αυτός θα το ανοίξει. Οπως συμβαίνει και με τους Κοστίνια και Ορτέγκα στις πτέρυγες. Μήπως ο Ρέτσος είναι μεγάλος σε ηλικία; Στη μέρα του ο κάπτεν των Ερυθρόλευκων, αναμφίβολα συγκαταλέγεται στους πληρέστερους έλληνες κεντρικούς αμυντικούς. Τη δεκαετία του ’60 ήταν ο Τζίνα Σιμονόφσκι αυτός που δημιούργησε τους θρυλικούς μπέμπηδες του Ολυμπιακού. Τώρα, η σκυτάλη πήγε στον Μεντιλίμπαρ, τον άνθρωπο που σκεφτόταν πως έρχεται για ελάχιστους μήνες και ρίζωσε για τα καλά στα μέρη μας. Ισως γιατί εδώ αναγνωρίζεται από όλους η δουλειά του. Ισως πάλι γιατί ως τέκνο της ισπανικής σχολής ποδοσφαίρου, βλέπει πρόσφορο έδαφος να αποδώσουν οι ιδέες του. Οι δικοί του μπέμπηδες είναι (και) οι Μουζακίτης και Κωστούλας. Οταν πριν από κάμποσους μήνες τους έριχνε στα βαθιά ο προπονητής, αρκετοί πίστεψαν πως επρόκειτο για ένα πείραμα που σύντομα θα έληγε. Λάθεψαν. Γιατί τα παιδιά αυτά μόνο στην ηλικία είναι «παιδιά». Πρόκειται για έτοιμους ποδοσφαιριστές που απέκτησαν συν τω χρόνω παραστάσεις και βοηθούν τα μέγιστα τον Ολυμπιακό. Το αύριο τους ανήκει.
Μια χρυσή γενιά παικτών που τους έβγαλε ο Μεντιλίμπαρ. Ως ελληνικό ποδόσφαιρο, ας του πούμε ένα «μπράβο». Γιατί οι κόποι του φαίνονται και ο ίδιος δεν κρύβει όταν χαμογελά πόσο πολύ το χαίρεται. Αντιλαμβάνεται τι δίνει και βέβαια τι έχει πάρει κατά τη θητεία του στον Πειραιά.