Παρακολουθώντας τους άνδρες που μεταφέρουν, στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, το ξύλινο φέρετρο με τη σορό του Πάπα Φραγκίσκου, αντιλαμβάνεσαι ότι στους ώμους τους δεν έχει τοποθετηθεί μόνο ένα σώμα, αλλά ένα φορτίο ασήκωτο: η απόδειξη της ανθρώπινης θνητότητας. Οποιος κι αν είσαι, όσο ψηλά κι αν έχεις σταθεί, στο τέλος θα μοιραστείς το ίδιο χώμα με τους ταπεινούς και τους άσημους. Και παρά τη λατινική μεγαλοπρέπεια της τελετής, τους επιβλητικούς ύμνους και τα λευκά και κόκκινα ράσα, είναι η ματαιότητα που απλώνεται αθόρυβα πάνω από όλα. Στο Βατικανό προσήλθαν οι ισχυροί του κόσμου για να αποχαιρετήσουν έναν ταπεινό Πάπα. Αν, έστω και για μια στιγμή, στοχάστηκαν πάνω στη δική τους θνητότητα, τότε ο Φραγκίσκος θα έχει διδάξει ακόμα και μετά θάνατον.