Ο όρθρος της Μεγάλης Τρίτης είναι αφιερωμένος στην πλέον εμβληματική στιγμή της καταγγελίας του Ιησού κατά των θρησκευτικών αρχηγών, των γραμματέων και των Φαρισαίων. Η αντιπαράθεσή τους καταγράφεται στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου και είναι άκρως πολιτική, ξεκινώντας από το συμβούλιο των Φαρισαίων στο οποίο αποφάσισαν να εκθέσουν τον Ιησού, στέλνοντας διάφορους να βγαίνουν δημόσια και να τον προβοκάρουν, κάνοντας δήθεν νηφάλια σχόλια που ήταν παγίδες, με σκοπό να τον κάνουν να πει κάτι που «δεν πρέπει» και να προκληθεί κατακραυγή εναντίον του.
Είναι ενδεικτικό, μάλιστα, ότι στην πρώτη τους απόπειρα δεν τον ρωτούν για κάποιο προφανές ζήτημα πίστεως, αλλά αν πρέπει να πληρώνουν φόρο στον Καίσαρα, δηλαδή αν πρέπει να αποδέχονται τη ρωμαϊκή κατοχή. Ο Ιησούς, βέβαια, κατάλαβε την πονηριά και, κατά τον Ματθαίο, τους απάντησε με το γνωστό «τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Αφού είδαν, λοιπόν, ότι το τέχνασμα δεν τους έβγαινε, οι Φαρισαίοι αναγκάστηκαν να πάνε οι ίδιοι να αντιπαρατεθούν μαζί του ανοιχτά, με την κορύφωση της διαφωνίας τους να αποτελεί ένα έργο της γραμματείας τόσο σημαντικό που η επαναλαμβανόμενη φράση της, «ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί», έχει μείνει ως κοινή έκφραση της καθομιλουμένης, άκρως αγαπημένη στους πολιτικούς.
Γιατί, όμως, να τα θυμόμαστε όλα αυτά; Διότι, στα καθ’ ημάς, τη Μεγάλη Τρίτη θα κορυφωθεί η σιωπηλή αντιπαράθεση που έχει ανοίξει και πάλι στο ΠΑΣΟΚ, με τη συνεδρίαση της Επιτροπής Δεοντολογίας για το κομματικό μέλλον της Κατερίνας Μπατζελή. Λέγεται πως η ίδια, σε ομαδικό ενημερωτικό μήνυμα που έστειλε (κατά τη συνήθη πρακτική) για την εξέλιξη της υπόθεσής της, φρόντισε να κάνει κι αυτή μια παραπομπή εκκλησιαστικού χαρακτήρα, τονίζοντας ότι την ημέρα εκείνη διαβάζεται και το τροπάριο της Κασσιανής. Η λεπτομέρεια αφήνει ερωτηματικά για το αν προσπαθεί να μας παραπέμψει σε κάποια «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή» οπότε ας πούμε ότι η τεράστια (και πολιτική) σύγκρουση της ρωμαϊκής επαρχίας που άλλαξε τον κόσμο είναι κάπως πιο ταιριαστή.
Το μόνο πρόβλημα στη δική μας βερσιόν, την πασοκική, είναι ότι δεν είναι ξεκάθαρο σε όλους το ποιος εκπροσωπεί τον Κύριο Ημών και ποιος τους Φαρισαίους. Η θρησκευτική πίστη, βλέπετε, και τα ιερά της κείμενα έχουν αυτό το στοιχείο το πολύ καταπραϋντικό. Οτι στις ομολογίες της και τα ιερά της κείμενα η έννοια του καλού και του κακού, του πιστού και του άπιστου, του δόλιου και του αγνού, του νέου και του παλιού, μας δίνονται στο πιάτο, ευθέως. Στο ΠΑΣΟΚ τα πράγματα ήταν πάντοτε πολύ πιο περίπλοκα. Η Κατερίνα Μπατζελή είναι από τα νιάτα της στο κόμμα, βέβαια, οπότε αυτό σίγουρα το ξέρει καλά.
Ξεκίνησε ως σύμβουλος μιας σημαντικότατης ελληνίδας πολιτικού, της Βάσως Παπανδρέου, όταν είχε τη θέση της επιτρόπου Απασχόλησης της ΕΟΚ. Και μπήκε κι η ίδια στην ενεργό πολιτική το 2004 ως ευρωβουλευτής, μεταπηδώντας το 2009 στην ελληνική Βουλή και την κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ του 2024 και την άγρια μάχη που δόθηκε εκεί, η Μπατζελή ανήκε στα στελέχη του λεγόμενου «παπανδρεϊκού μπλοκ» που στήριξαν την υποψηφιότητα του Χάρη Δούκα. Εξού κι ο δήμαρχος Αθηναίων έσπευσε να την υπερασπιστεί με αιχμηρές διαρροές που έκαναν συνεργάτες του κατά της απόφασης του Νίκου Ανδρουλάκη να την παραπέμψει στα πειθαρχικά όργανα του κόμματος. Ενώ, με τη σειρά του, τοποθετήθηκε και η πλευρά του Παύλου Γερουλάνου, αντίθετα προς την πλευρά Δούκα.
Η αιτία της παραπομπής της πέρασε, έκτοτε, στα ψιλά. Ουδείς σχολίασε επί της ουσίας το γεγονός ότι η πρώην υπουργός, σε τηλεοπτική τοποθέτησή της, είπε: «Η τελευταία ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ, προσωπικά θεωρώ ότι είναι τοξική και λανθασμένη. Οπως τοξικό είναι ότι ο Νίκος Παππάς είπε για τον κ. Ανδρουλάκη ότι τον τραβάει κάποιος από το δεξί του πέτο… Το ένα φέρνει το άλλο. Ομως, το ΠΑΣΟΚ, ως ένα κόμμα θεσμικό, ουσιαστικό, δεν μπορεί να κατρακυλάει σε τοξικότητα τύπου 13-0. Αποφάσισε η Δικαιοσύνη, αυτή είναι, κλείσαμε. Και να ακολουθούμε το “λανγκάζ” της ΝΔ επιβεβαιώνει ότι σε τραβάει από το δεξί πέτο κάποιος». Ούτε από την Κατερίνα Μπατζελή ούτε από κανέναν άλλον εξηγήθηκε τι ακριβώς υπονοούσε, γιατί υιοθέτησε το «τοξικό» λανγκάζ και ποιος είναι αυτός ο «κάποιος». Οχι στα όργανα μόνο, αλλά σε πολίτες που έμειναν με απορίες. Διότι, αν αποσυνδέσει κανείς τις απόψεις του για τα πρόσωπα και το δει ψυχρά, αν σε άλλο κόμμα στέλεχος έλεγε από τηλεοράσεως για τον αρχηγό ότι «κάποιος τον τραβάει από το πέτο», μάλλον δεν θα του πήγαινε και τόσο καλά. Πόσω μάλλον όταν μιλάμε για τον Ανδρουλάκη, που ως και την παρακολούθησή του από την ΕΥΠ του Κυριάκου Μητσοτάκη την έχουν στρέψει εναντίον του, χαρακτηρίζοντάς τον «εκβιαζόμενο».
Το ζήτημα Μπατζελή, όμως, από τη στιγμή που ανακατεύτηκαν σε αυτό οι δελφίνοι, απλώς επέστρεψε στην εσωκομματική διαφωνία ενός ηττημένου με έναν νικητή, με τα διάφορα περσινά «στρατόπεδα» να ξεσπαθώνουν, επικαλούμενοι διαρροές και δηλώσεις, παλιές και νέες, ως και βιντεάκια της «Ομάδας Αλήθειας» της ΝΔ που έριχναν λάδι στη φωτιά. Το ερώτημα είναι αν η δημοσκοπική εικόνα που παρουσιάζει το ΠΑΣΟΚ θα διαβαστεί ως σύμπτωμα, όχι μόνο δικών του αδυναμιών αλλά και των γενικότερων μηνυμάτων που στέλνει αυτή τη στιγμή η κοινωνία στο πολιτικό σύστημα, ωθώντας το να εμφανιστεί πιο δυναμικά ενωμένο και έτοιμο να αντιπροσωπεύσει έναν κόσμο που αρνείται το δίλημμα «ΝΔ ή χάος». Ή αν θα ερμηνευτεί αποκλειστικά ως αποτυχία της γραμμής που επανεξελέγη πριν από ένα εξάμηνο. Προς το παρόν, προς το δεύτερο παραπέμπουν, πάντως.