Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μας θυμίζει πολύ συχνά ότι έχει και την ιδιότητα του νομικού, αλλά οι πολύ παρατηρητικοί θα πρόσεξαν ότι δεν την επικαλέστηκε στις απαντήσεις του για τις δημοσιογραφικές αποκαλύψεις που προέκυψαν σχετικά με την εταιρεία Blue Skies. Την απολύτως άγνωστη εταιρεία που, κατά πληροφορίες, μισθοδοτούσε δεκάδες στελέχη της ΝΔ, εκ των οποίων κάποιοι έκτοτε απέκτησαν έως και κυβερνητικές θέσεις.
Ο κ. Μαρινάκης επιχείρησε, λοιπόν, να δώσει μια ιδεολογική διάσταση, καθώς εδώ η νομική δεν εξυπηρετεί ιδιαιτέρως: «Σε κάποιους πολιτικούς χώρους, όπως στα κόμματα της Αριστεράς και των συνθετικών τους, η κομματική ιδιότητα είναι δουλειά
[…] Στη ΝΔ μία κομματική θέση δεν είναι δουλειά. Παράλληλα με αυτή τη θέση, οι άνθρωποι δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα. Παράδειγμα, εγώ όταν ήμουν πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, δούλευα κανονικά ως δικηγόρος».
Γνωρίζει, βέβαια, πολύ καλά πως δεν απάντησε τίποτα. Καταρχάς, για τον ίδιο δεν ήταν ποτέ κρυφό ότι είχε δικηγορικό γραφείο. Την Blue Skies, περιέργως (;) και συμπτωματικώς (;) ούτε ένας δεν την έχει στο βιογραφικό του. Ο κ. Μαρινάκης γνωρίζει, επίσης, ότι το να έχει ένα κόμμα εργαζόμενους που πληρώνει, τηρώντας όλους τους απαιτούμενους όρους διαφάνειας, είναι απολύτως θεμιτό.
Γι’ αυτό και όταν η Ομάδα Αλήθειας ανήκε οργανικά στη ΝΔ και την τότε κυβέρνηση, δεν είχε τεθεί ζήτημα χρηματοδότησής της.
Πρόβλημα θα ήταν αν π.χ. ένα κόμμα έχει εμφανείς ή αφανείς εργαζόμενους, στους μισθούς των οποίων «τσοντάρουν» ιδιώτες. Ή αν π.χ. τους τακτοποιούσαν τα κόμματα σε φιλικά μισθολόγια του ιδιωτικού τομέα για να μην ξοδεύονται. Ή αν π.χ. πρόσθεταν κάτι στον μισθό τους λαμβάνοντας έργα. Αυτά θα ήταν προβληματικά, όχι το να έχουν μια διαφανή εργασιακή σχέση στη ΝΔ ή την κυβέρνηση όσοι της παρέχουν εργασία, όπως συμβαίνει σε όλα τα σοβαρά κόμματα στον κόσμο.
Το πρόβλημα, βλέπετε, με αυτή την υπόθεση είναι πως κάποιοι επιμένουν, είτε από ειλικρινή άγνοια είτε δολίως, να στέκονται μονάχα στο θέμα των μισθοδοτούμενων τρολ και των «δολοφονιών χαρακτήρα».
Στην πραγματικότητα, όμως, οι πρόσφατες αποκαλύψεις, εάν κανείς τις διαβάσει προσεκτικά, προκαλούν την εύλογη υποψία ότι αποτελούν ενδείξεις για το πώς κινείται το πολιτικό χρήμα. Αυτό είναι που δεν θέλει να συζητήσει καν η κυβέρνηση. Κι αυτό είναι που θα πρέπει να πιεστεί να κάνει.