Αναπόσπαστο τμήμα μιας νεοσυντηρητικής – και συχνά ρητά ακροδεξιάς – αντεπίθεσης στα ζητήματα που αφορούν τις έμφυλες ταυτότητες και δικαιώματα και το οικογενειακό δίκαιο, είναι και η επιλεκτική ανάδειξη «κινδύνων» απέναντι στους οποίους απαιτούνται επείγουσες παρεμβάσεις. Αυτό φαίνεται να γίνεται και με την ανακοίνωση νομοθετικής πρωτοβουλίας για τη ρητή απαγόρευση της δυνατότητας παρένθετης μητρότητας για ομόφυλα ζευγάρια, που έρχεται να συμπληρώσει την ούτως ή άλλως μη αναγνώριση σχετικής δυνατότητας στην ισχύουσα νομοθεσία (που, όμως, άφηνε περιθώριο για αμφισβήτηση ενώπιον του δικαστηρίου). Και αυτό γιατί η επιχειρηματολογία υπέρ της προτεινόμενης ρύθμισης κυρίως επικεντρώνει στον κίνδυνο από τα κυκλώματα τράφικινγκ.
Μόνο που εάν η ανησυχία ήταν όντως πρωτίστως για τα υπαρκτά προβλήματα που υπάρχουν σε σχέση με ακραία φαινόμενα εκμετάλλευσης ανθρώπων σε σχέση με την παρένθετη μητρότητα, θα περίμενε κανείς μια νομοθετική πρωτοβουλία που θα αφορούσε συνολικά τις παρένθετες κυήσεις. Ομως, αντί για μέτρα και προβλέψεις που θα εξασφάλιζαν ότι η παρένθετη μητρότητα θα γίνεται με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και αποφυγή μορφών εξαναγκασμού και εκμετάλλευσης, εδώ έχουμε μια πρωτοβουλία που συνδέει μονόπλευρα τα προβλήματα και τους κινδύνους με τα ομόφυλα ζευγάρια, καθώς η παρένθετη μητρότητα επιτρέπεται με τους ίδιους όρους όπως και πριν για τα ετερόφυλα ζευγάρια (αλλά στην πράξη και για τα ομόφυλα ζευγάρια που μπορούν να πάνε στο εξωτερικό για απόκτηση τέκνων με παρένθετη κύηση).
Πράγμα που σημαίνει ότι η προτεινόμενη ρύθμιση στην πραγματικότητα κυρίως προσπαθεί να απαντήσει στη συνεχιζόμενη δυσανεξία ενός συντηρητικού τμήματος του εκλογικού ακροατηρίου απέναντι στη νομική αναγνώριση όλων των μορφών οικογένειας και να περιορίσει το κόστος από την επένδυση της Ακροδεξιάς σε μια «αντι-woke» ατζέντα. Με ορατό ενδεχόμενο, βέβαια, αυτό να δικαιώσει τους «ηθικούς πανικούς» μιας προηγούμενης περιόδου και να επιτείνει το υπαρκτό πρόβλημα της αναπαραγωγής ομοφοβικών λογικών. Και με την «παράπλευρη απώλεια» για άλλη μία φορά να έχουμε τοποθετήσει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα στην προκρούστεια κλίνη του εκλογικού υπολογισμού.