Αντίστοιχη ήταν η πορεία του μεγάλου νομπελίστα συγγραφέα από το Περού, Μάριο Βάργκας Λιόσα, που κι αυτός εξεμέτρησε το ζην στις 13 Απριλίου 2025. Κι αυτός ξεκίνησε αριστερός και, ζώντας την εμπειρία των ριζοσπαστικών κινημάτων της Λατινικής Αμερικής και ιδίως τη βαθμιαία μετατροπή της Κούβας του επαναστάτη Φιντέλ Κάστρο σε στρατόπεδο, άλλαξε οπτική στα πράγματα. Εγινε φιλελεύθερος, άρχισε να συγκινείται με τα κείμενα του Καρλ Πόπερ, του Αϊζάια Μπερλίν, του Ρεϊμόν Αρόν. Και σταθερός αντίπαλος των ολοκληρωτισμών. Γι’ αυτό, άλλωστε, η επιτροπή του Νομπέλ, τον τίμησε με το μεγάλο λογοτεχνικό βραβείο το 2010, αναφέροντας ότι ξεχώρισε «για τη χαρτογράφηση των δομών της εξουσίας και την καυστική απεικόνιση της αντίστασης, της εξέγερσης και της ήττας του ατόμου».
Αλλά η μεγάλη θρησκεία του σύγχρονου ανθρώπου είναι η τέχνη της εμβάθυνσης, η λογοτεχνία. Ελεγε ο Λιόσα γι’ αυτή: «Η λογοτεχνία έχει επιτρέψει στους ανθρώπους να υπερβούν την ιστορία: ως αναγνώστες του Θερβάντες, του Σαίξπηρ, του Δάντη, του Τολστόι, κατανοούμε ο ένας τον άλλον πέρα από χρόνο και τόπο, αισθανόμαστε μέλη του ίδιου είδους γιατί, στα έργα που δημιούργησαν αυτοί οι συγγραφείς, μαθαίνουμε τι μοιραζόμαστε σαν άνθρωποι, τι παραμένει κοινό σε όλους μας κάτω από το στρώμα των διαφορών που μας χωρίζουν».