Μια από τις αγαπημένες του φράσεις είναι το «je fais te faire viver». Για τον Ματιέ Βαλμπουενά το «σε κάνω να ζεις» θα μπορούσε να ειπωθεί πως είναι… τρόπος ζωής. Ισως γιατί με τον τρόπο που πορεύεται απολαμβάνει τη ζωή έως το μεδούλι της. Κοντολογίς, έχει ζήσει τα πάντα. Τον ακούς να καμαρώνει γιατί «έχω αγωνιστεί σε σημαντικά κλαμπ στην καριέρα μου και παράλληλα γνώρισα διαφορετικούς πολιτισμούς». Αλήθεια είναι. Από τη Γαλλία στη Ρωσία, ξανά στην πατρίδα, μετά στην Τουρκία, στην Ελλάδα, στην Κύπρο και τώρα πάλι στα μέρη μας.
Το κοντέρ τον προσεχή Σεπτέμβρη θα γράψει «41 χρόνια» για τον Βαλμπουενά, ποιος όμως βάζει στοίχημα πως θα ρίξει τους τίτλους του τέλους σε μια μεστή καριέρα; «Συνήθως η διάρκεια μιας ποδοσφαιρικής ζωής είναι 12 με 15 χρόνια. Εγώ έχω φτάσει τα 20 και συνεχίζω, είναι για μένα ένα ταξίδι ευτυχίας όλο αυτό», έχει πει κατά καιρούς και φουσκώνει τα στήθη του με υπερηφάνεια. ‘Η πάλι, βάζει τα χέρια μπροστά στο πρόσωπο και σχηματίζει με τα δάχτυλά του ένα τετράγωνο, ένα σχήμα που το βλέπουμε συχνά πυκνά και στους πανηγυρισμούς του στο γρασίδι.
Από πωλητής σε κατάστημα αθλητικών ειδών ως τις κορυφές της Ευρώπης, ο Ματιέ Βαλμπουενά έκανε τα όνειρά του πραγματικότητα
Το παρατσούκλι
Αυτός ο μικρός το δέμας τύπος με τη μεγάλη ψυχή, από πιτσιρικάς απέκτησε παρατσούκλι. Από τους φίλους; Τη γιαγιά του; Ποιος μπορεί να είναι σίγουρος. Το «le petit velo», το «μικρό ποδήλατο» τον ακολουθεί συνέχεια, γιατί όπως λέει «πάντα κινούσα γρήγορα τα πόδια μου και ήμουν ζωηρός στον αθλητισμό». Παλιές εποχές. Τότε που μολονότι δεν ήταν διαδεδομένος ο όρος bullying, ο Ματιέ βίωνε σκληρή κριτική πως δεν τα κατάφερνε με ύψος μόλις 1.65 μ. Τελικά μπόρεσε να βγει στον αφρό της δημοσιότητας, έπαιξε ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου, έφτασε έως και την Εθνική Γαλλίας και με τους Τρικολόρ αγωνίστηκε για μια πενταετία έχοντας απολογισμό 52 συμμετοχές και οκτώ γκολ.
Δεν είναι καθόλου λίγα όλα αυτά για έναν παίκτη-ζιζάνιο που με έναν εντελώς ξεχωριστό τρόπο μπορούσε να… ξεκλειδώσει κάθε αντίπαλη άμυνα, μοιράζοντας ασίστ όταν όλοι αναφωνούσαν πως τίποτα καλό δεν μπορούσε να συμβεί. Οπως ένα απόγευμα στο Αγρίνιο, όταν στα 36 του, σχεδόν παραπατώντας και πέφτοντας κάτω, λες και «σημάδεψε» τον Ελ Αραμπί για ένα ερυθρόλευκο γκολ που έμεινε στην ιστορία. «Δεν ήταν ήσυχο ποτάμι το ποδόσφαιρο», τον ακούς να λέει όταν ανακαλεί στη μνήμη τη μακρά διαδρομή του. Και πώς αυτό να μην είναι γεγονός;
Μήπως υπήρξε «παιχνίδι» όλη του η ζωή; Κάθε άλλο! Από νωρίς στη βιοπάλη ως πωλητής σε κατάστημα αθλητικού ρουχισμού, ενώ στα εννιά του χρόνια είχε ατύχημα στην πισίνα, έκανε 50 (!) ράμματα στην κνήμη και εκεί πήγε να μπει φρένο σε κάθε του σκέψη να ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Αφήστε που για καιρό φοβόταν το οτιδήποτε που είχε σχέση με τα σπορ, ένας εφιάλτης που του χτυπούσε συχνά πυκνά την πόρτα. Και χρόνια μετά, στις 23 Δεκεμβρίου 2010, με τις ανέσεις που πρόσφερε πλέον ο επαγγελματισμός και το πασίγνωστο όνομά του, σε ταξίδι για να συναντήσει τους γονείς του και να περάσουν όλοι μαζί τα Χριστούγεννα, έπεσε θύμα τροχαίου ατυχήματος ευρισκόμενος στο τιμόνι μιας Lamborghini Murciélago και κάτω από ασταμάτητη βροχή. Το αμάξι καταστράφηκε ολοσχερώς, ωστόσο ο ίδιος κατάφερε να βγει σώος. Επιβίωσε. Οπως επιβιώνει έως και σήμερα ανεξάρτητα με τις αναποδιές ή οτιδήποτε άλλο συναντά στο διάβα του. Ενας γνήσιος survivor του αθλητισμού που δεν καταλαβαίνει τίποτα.
Φυσικά, ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής του Βαλμπουενά είναι η Ελλάδα. Στα μέρη μας ήρθε σχετικά αργά και έπειτα από θητεία στη Φενέρμπαχτσε. Το καλοκαίρι του 2019 και στα 35 του χρόνια. Με τους περισσότερους να αμφιβάλλουν για τα κίνητρα που είχε και με την κλεψύδρα να ήταν ήδη γυρισμένη. Αμ δε… Λίγοι γνώριζαν καλά τη φλόγα της φιλοδοξίας του κοντόσωμου Ματιέ. Φόρεσε τα ερυθρόλευκα και τα τίμησε όσο λίγοι, καταγράφοντας 150 συμμετοχές, 18 γκολ και 43 ασίστ. «Εχω κάνει περισσότερες ασίστ στην καριέρα μου από γκολ κι ας λένε πως είμαι ατομιστής. Ο τρόπος που αγωνίζομαι αποδεικνύει τη συλλογικότητα και το πώς σκέφτομαι», έχει τονίσει αυτός που πολλοί τον αποκαλούν και… «ποιητή της πάσας», καθόσον διαθέτει ανεξάντλητο ρεπερτόριο στον συγκεκριμένο τομέα.
Στα μέρη μας ήρθε σχετικά αργά και έπειτα από θητεία στη Φενέρμπαχτσε. Το καλοκαίρι του 2019 και στα 35 του χρόνια
Κεφάλαιο «Ολυμπιακός»
Βέβαια, ένα κεφάλαιο της γνωριμίας του με τον Ολυμπιακό ήταν λες και από… σπόντα. Το ρολόι του χρόνου γυρίζει και πάει στην Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011: τελευταία αγωνιστική της φάσης των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ και βρίσκει τον Ολυμπιακό με τεράστιο κίνητρο. Η ομάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε κρατούσε το εισιτήριο για τους «16» της διοργάνωσης, με την προϋπόθεση πως θα νικούσε στο «Γ. Καραϊσκάκης» την Αρσεναλ που είχε ήδη περάσει. Αλλά η (αθλητική ζωή) συχνά γράφει σκληρά σενάρια. Μόνο ένα υπήρχε για αποκλεισμό: Εκείνο με νίκη της Μαρσέιγ στο Βεστφάλεν της Γερμανίας επί της Ντόρτμουντ του Γιούργκεν Κλοπ. Η Ντόρτμουντ προηγήθηκε με 2-0 και όλοι κοιτούσαν στο Νέο Φάληρο. Εκεί ο διψασμένος Ολυμπιακός ελάχιστα αστειευόταν και έφτασε σε έναν θρίαμβο (3-1).
Ωστόσο, τα μαντάτα από τη Γερμανία έρχονταν και ήταν δυσάρεστα γιατί η Μαρσέιγ που είχε μειώσει με τη λήξη του πρώτου μέρους, κατάφερε και ισοφάρισε στο 85΄ με τον Αντρέ Αγιού και στο 87΄ ένας δαίμονας με το «28» στην πλάτη έκανε το απίστευτο. Ξεκίνησε από τον αριστερό διάδρομο, πέρασε κάθε αντίπαλο και με το δεξί πόδι υπέγραψε την απόλυτη ανατροπή: 2-3. Το όνομά του; Ματιέ Βαλμπουενά. Θρυλείται, μάλιστα, πως πολύ αργότερα από εκείνη τη χρονιά, στις 27 Μαΐου του 2019 και όταν στην Πλατεία Αλεξάνδρας χιλιάδες φίλοι του Ολυμπιακού συγκεντρώθηκαν για να δουν από κοντά τον Βαλμπουενά που ήταν η ηχηρή μεταγραφή, ο Βαγγέλης Μαρινάκης του θύμισε εκείνη τη στιγμή: «Ναι κύριε πρόεδρε. Εγώ ήμουν ο υπεύθυνος. Εγώ στέρησα από τον Ολυμπιακό εκείνη την πρόκριση. Εγώ θα τη φέρω πίσω», είπε και ήταν κάθετος. Ευθύς. Ειλικρινής.
Τήρησε στο ακέραιο εκείνα τα λόγια που έμοιαζαν με υπόσχεση. Πανηγύρισε κατά τη θητεία του με τα ερυθρόλευκα τρεις τίτλους πρωταθλήματος και ένα Κύπελλο. Το νταμπλ του ’20, την πρώτη του χρονιά στο Λιμάνι όταν και ήταν μαγικός, με συγκομιδή εννιά γκολ, 23 (!) ασίστ και όλα αυτά σε σύνολο 42 συμμετοχών. Τρεις τίτλους με την αγαπημένη του Μαρσέιγ και τρεις με τον Ολυμπιακό. «Δεν θα ξεχάσω το πρώτο πρωτάθλημα, αυτό σε συνθήκες Covid και με άδεια τα γήπεδα. Πανηγυρίζαμε, ο κόσμος έξω ή στις τηλεοράσεις και εγώ με ένα μπουκάλι από την αγαπημένη μου σαμπάνια. Πότισα το χορτάρι του γηπέδου και τους έβρεξα μετά όλους», τον ακούς να θυμάται ακόμη και τώρα γεμάτος ικανοποίηση που άφησε και εδώ το στίγμα του.
Ζει στην Ελλάδα μια δεύτερη νιότη
Ο Ματιέ Βαλμπουενά είναι χαρακτηριστικό πως ήρθε για έναν χρόνο και έμεινε στον Ολυμπιακό μια τετραετία γεμάτη. Κάθε χρόνο έκανε νέο μονοετές συμβόλαιο. Και κάθε σεζόν ανανέωνε πριν από τη λήξη της, μέσα στον Μάρτιο, μια αόρατη συμφωνία με τη διοίκηση που, όλα κι όλα, ορισμένοι προσέχουν και τις λεπτομέρειες και τι είχε λειτουργήσει σωστά ώστε να επαναληφθεί.
Οπως και να έχει, ο Γάλλος έζησε στην Ελλάδα μια δεύτερη νιότη. Με τον Ολυμπιακό (του) εκτοξεύτηκε ξανά στη στρατόσφαιρα του ενδιαφέροντος. Πέτυχε πολλά σε ένα ξεχωριστό μέρος, τον Πειραιά που «μου θυμίζει τη Μασσαλία». Ξεχνώντας τι άκουσε όταν τέθηκε με τη φανέλα της Λυών αντίπαλος των αγαπημένων του Μπλε του γαλλικού πρωταθλήμαατος που όμως όταν έφευγε από τη Ρωσία «ένιωσα πως δεν με ήθελαν ξανά πίσω». Και κυρίως, λησμονώντας οριστικά και αφήνοντας στο παρελθόν το σκάνδαλο με το sex tape που συγκλόνισε τη γαλλική κοινή γνώμη με τις καταγγελίες από τον ίδιο πως ομάδα ατόμων τον εκβίαζε να δώσει στη δημοσιότητα βίντεο από προσωπικές στιγμές του, με σκοπό να πάρει χρήματα και ενώ προέκυψε εμπλοκή και του Καρίμ
Μπενζεμά στην πολύκροτη υπόθεση.
Είπαμε. Η ποδοσφαιρική ζωή του Ματιέ Βαλμπουενά – που σήμερα αγωνίζεται με τα χρώματα της Athens Kallithea – είναι ένα βιβλίο! Ακόμη καλύτερα, ένας τόμος με κεφάλαια που ίσως και να ξεπερνούν το αμιγώς αθλητικό κομμάτι…