Το Παλατάκι της Πυλαίας, έδρα του ΠΑΟΚ στο μπάσκετ, ήταν ασφυκτικά γεμάτο για τη ρεβάνς του πρώτου τελικού του FIBA Europe Cup. Ο Δικέφαλος του Βορρά ήθελε να κερδίσει την Μπιλμπάο με οκτώ πόντους για να κατακτήσει έπειτα από 29 χρόνια ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο. Το FIBA Europe Cup είναι λιγότερο σημαντικό από άλλα ευρωπαϊκά τρόπαια του μπάσκετ που ο ΠΑΟΚ έχει στις προθήκες του. Ομολογώ πως δεν γνωρίζω πόσο καλός είναι φέτος ο ΠΑΟΚ. Τον είχα παρακολουθήσει μόνο στα μεγάλα του ματς με τη Σολέ που ήταν και το φαβορί για την κατάκτηση του συγκεκριμένου τροπαίου και είναι ομάδα σαφώς πιο δυνατή από την Μπιλμπάο. Η οποία όμως κατέκτησε το τρόπαιο κυρίως χάρη στην ψυχραιμία της. Βρέθηκε δέκα πόντους πίσω λίγο πριν από το τέλος, αλλά τρέχοντας ένα επιμέρους 10-2 δεν άφησε τον κόσμο του ΠΑΟΚ να πανηγυρίσει.
Παραδόσεις
Ομολογώ ότι περίμενα πως μπροστά στο κοινό του ο ΠΑΟΚ εύκολα ή δύσκολα θα κέρδιζε το τρόπαιο. Κυρίως γιατί θεωρώ ότι στον αθλητισμό είναι πολύ δυνατές οι παραδόσεις. Ο ΠΑΟΚ έχει χτίσει στο μπάσκετ τις δικές του παραδόσεις όταν μονομαχούσε για την κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος με τον Αρη τη δεκαετία του ’80. Εκείνα τα χρόνια ο ΠΑΟΚ του Πρέλεβιτς, του Φασούλα, του Τζον Κόρφα είχε δυναμώσει τόσο πολύ, ώστε του ήταν πιο εύκολο να κερδίσει μια ευρωπαϊκή διοργάνωση ή έστω να αγωνιστεί στον τελικό της από το να κερδίσει το πρωτάθλημα Ελλάδος. Εκτοτε πέρασαν χρόνια, ο ΠΑΟΚ παρήκμασε, η έλλειψη ανταγωνισμού με τον Αρη στοίχισε πάρα πολύ και στους δύο. Αλλά πίστευα πως επειδή οι παραδόσεις είναι παραδόσεις, απέναντι στην Μπιλμπάο θα τα καταφέρει. Δεν συνέβη.
Οικογένειες
Η Μπιλμπάο είναι μια ομάδα χωρίς παραδόσεις. Δημιουργήθηκε το 2000. Παίζει μπροστά σε ένα κοινό που αποτελείται από οικογένειες. Το γήπεδό της είναι ήσυχο. Η ίδια η ομάδα της δεν έχει κάτι ελκυστικό: είναι ένα παζλ ξένων παικτών που δεν θυμίζει καθόλου την ποδοσφαιρική Μπιλμπάο που βασίζεται μόνο σε παιδιά των ακαδημιών της ή έστω σε βάσκους παίκτες που συμβαίνει απλά να έχουν μεγαλώσει μακριά από τη χώρα τους. Κι όμως μία ομάδα που όταν ο ΠΑΟΚ μεσουρανούσε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αυτή δεν υπήρχε, κατάφερε να κερδίσει ένα τρόπαιο χάνοντας μάλιστα το δεύτερο ματς. Γιατί; Γιατί καλές είναι οι παραδόσεις, αλλά υπάρχει ένα δεδομένο που τελικά μετρά πιο πολύ: το ότι το ισπανικό πρωτάθλημα δεν συγκρίνεται με το ελληνικό πρωτάθλημα. Οι ομάδες της Ισπανίας σε όποια διοργάνωση κι αν βρίσκονται πρωταγωνιστούν και στην περίπτωσή τους το «πρωταγωνιστώ» συμβαίνει να σημαίνει πολύ συχνά και κερδίζω. Συνηθισμένη να δίνει πολύ σκληρούς αγώνες σε ένα πολύ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα η Μπιλμπάο άντεξε.
Στενοχώρια
Από τη δοκιμασία αυτή που ολοκληρώθηκε με χειροκροτήματα σε όλους για την προσπάθεια, αλλά και με στενοχώρια για την έκβασή της, ο ΠΑΟΚ μπορεί να έχει μόνο ένα κέρδος: να βρεθεί κάποιος επιχειρηματίας να τον αναλάβει. Στο μπάσκετ δημιουργούνται συνεχώς νέες ευρωπαϊκές λίγκες – σε λίγο θα έχουμε και μία υπό την αιγίδα του ΝΒΑ: το σχέδιο, αν και θολό, ήδη παρουσιάστηκε. Και ο Αρης και ο ΠΑΟΚ έχουν μπασκετικό κοινό: είναι ώρα να βρεθεί κάποιος να αναλάβει την τύχη τους. Είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη να προκύψει ένας σοβαρός ανταγωνιστής του ΠΑΟ και του Ολυμπιακού στο μπάσκετ και στην Ελλάδα, που όποιος βρεθεί να το κάνει δεν θα βγει χαμένος. Κι όποιος μπορεί πραγματικά να είναι ανταγωνιστικός απέναντι στους Αιώνιους, τελικούς κόντρα σε ομάδες όπως η Μπιλμπάο θα τους κερδίζει εύκολα…
Ρέστα
Την Κυριακή ένας άλλος ΠΑΟΚ, ο ποδοσφαιρικός ΠΑΟΚ, παίζει κατά τη γνώμη μου τα ρέστα του απέναντι στον Παναθηναϊκό για τη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος, που επειδή οδηγεί στον προκριματικό του Τσάμπιονς Λιγκ δεν είναι ευκαταφρόνητη. Θυμίζω ότι όποια ομάδα φτάσει στα playoffs του Τσάμπιονς Λιγκ, διεκδικώντας την είσοδό της στη League Phase, βάζει στο ταμείο της κάτι παραπάνω από 5 εκατ. ευρώ ακόμα κι αν αποκλειστεί. Η δεύτερη θέση δεν είναι ευκαταφρόνητη. Ο ΠΑΟΚ τη θέλει. Αλλά φυσικά τη θέλει και ο Παναθηναϊκός, που πάει στην Τούμπα με τρεις βαθμούς παραπάνω από τον ΠΑΟΚ χάρη στη νίκη του με 3-1 την Κυριακή των Βαΐων στο ΟΑΚΑ. Για αυτό λέω ότι ο ΠΑΟΚ παίζει τα ρέστα του: άλλο μεταξύ τους ματς δεν υπάρχει. Αν ο ΠΑΟΚ δεν κερδίσει, οι ελπίδες του θα είναι μαθηματικές, δηλαδή σχεδόν ανύπαρκτες. Θα κατεβεί να αγωνιστεί με τον Ολυμπιακό στη φιέστα της κατάκτησης του πρωταθλήματος των Ερυθρολεύκων στο Γ. Καραϊσκάκης και μετά θα αγωνιστεί με την ΑΕΚ στην Τούμπα. Και ο ΠΑΟ έχει να παίξει με τον Ολυμπιακό αλλά στο ΟΑΚΑ. Και αν δεν ηττηθεί στην Τούμπα θα έχει στα υπέρ του την ισοβαθμία.
Εύκολο
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου το ξέρει πως αν η ομάδα του δεν κερδίσει, απλά θα παλέψει για την τρίτη θέση με την ΑΕΚ. Δεν ξέρω ωστόσο αν κάτι μπορεί να κάνει: ο ΠΑΟΚ του είχε σκαμπανεβάσματα όλη τη σεζόν και αυτά συνεχίστηκαν και στα playoffs. Στο ματς με τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ ήταν κάκιστος έπειτα από δύο εξαιρετικά ματς με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ. Ο Παναθηναϊκός είναι πιο ευανάγνωστη ομάδα: στην έδρα του είναι ανταγωνιστικός και αξιόμαχος στα ντέρμπι (στο ΟΑΚΑ δεν έχει ήττα) και εκτός έδρας δεν κερδίζει. Είναι εύκολο να πεις ότι ο ΠΑΟ πρέπει για να μη χάσει να κάνει το καλύτερό του ματς μακριά από το ΟΑΚΑ τον τελευταίο καιρό. Είναι όμως δύσκολο και να προσπαθήσεις να φανταστείς τι θα κάνει ο ΠΑΟΚ. Που μερικές φορές φέτος στα ντέρμπι δεν κέρδισε ούτε κι όταν ήταν καλός!
Λάθος
Αυτό το ΠΑΟΚ – ΠΑΟ είναι σαφώς το ματς της αγωνιστικής αφού κατά πάσα πιθανότατα θα κρίνει τη δεύτερη θέση. Αδυνατώ και να σκεφτώ τι μπορεί να γίνει στο ΑΕΚ – Ολυμπιακός. Η γηπεδούχος έχει απουσίες, τα ματς με τον Ολυμπιακό την μπερδεύουν, στα playoffs έχει τρεις ήττες και δεν έχει κερδίσει στο πρωτάθλημα κανένα ματς εδώ και δύο μήνες! Αλλά ο Ολυμπιακός είναι πρωταθλητής και την τελευταία φορά που πήγε στην Opap Arena αδιάφορος (στον δεύτερο ημιτελικό του Κυπέλλου μετά την νίκη του με 6-0 στον πρώτο) έχασε με 2-0. Μπορεί να συμβούν τα πάντα. Αλλά μάλλον για λάθος λόγους…