Παρακολουθώ τη συνέντευξη Βενιζέλου στη Νίκη Λυμπεράκη στο Mega. Και αυθορμήτως σκέφτομαι πόσο λείπει από την ενεργό πολιτική. Αλλά, μεταξύ μας, τι να έκανε ο Βενιζέλος σε μια Βουλή όπου ακούγονται οι φωνές της Ζωής και οι θεωρίες συνωμοσίας του Βελόπουλου; Αλλωστε είναι το ίδιο ή και περισσότερο επιδραστικός εκτός αρένας. Ποιος άλλος μπορεί να γράψει ή να πει κάτι και να θέσει ατζέντα συζήτησης; Από τη συνέντευξή του κράτησα, πέρα από την αυτονόητη ανησυχία του, την επισήμανση για την πολωτική θέση της κυβέρνησης σε ένα δημοσκοπικό-εκλογικό τοπίο που οδηγεί, εκ των πραγμάτων, σε συνεργασίες. Σημείωσα τη δυνατότητα που είχε η κυβέρνηση, διά της Βουλής, να αναθέσει τη διερεύνηση της υπόθεσης Τριαντόπουλου σε εισαγγελείς. Αντιλήφθηκα ότι υπήρξε βολιδοσκόπηση για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Και με εντυπωσίασε η συγγνώμη του προς τον Σαμαρά για τις παραινέσεις αποστασιοποίησης από τα τετριμμένα της καθημερινής πολιτικής. Να ακούτε τον Βενιζέλο. Είναι σαν κάποιος να μπαίνει σε δωμάτιο με κάπνα και ανοίγει τα παράθυρα.