Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν τρεις φυλές σταρ. Στην πρώτη ανήκουν οι φωτογενείς όπως ο Μπέκαμ. Είναι καλοί παίκτες αλλά όχι κάτι το ξεχωριστό. Διαθέτουν ωστόσο ωραία εμφάνιση, κυκλοφορούν με πανάκριβα αυτοκίνητα και διάσημες γυναίκες και απασχολούν με τα καμώματά τους τον Τύπο. Στη δεύτερη φυλή ανήκουν οι υπερταλαντούχοι. Ο Μέσι, ο Ροναλντίνιο, ο Μαραντόνα, ο Κριστιάνο. Στην τρίτη φυλή τοποθετούνται οι παίκτες που δουλεύουν σκληρά, οι νεροκουβαλητές, απαραίτητοι σε κάθε ομάδα. Ανάλογα τη θέση τους και η λάμψη του αστεριού τους. Αν είσαι μέσος, όπως ο Ντιντιέ Ντεσάν, θα κάνεις μεγάλη καριέρα αλλά δεν θα γίνεις ποτέ Ζιντάν και Πλατινί. Αν είσαι επιθετικός και παίζεις σε μεγάλη ομάδα μπορείς να γίνεις Μπενζεμά.
Σ’ αυτή τη φυλή ανήκει ο Βαγγέλης Παυλίδης. Ενας παίκτης χαμηλών τόνων, που αποφεύγει τις προκλήσεις, τις βαρύγδουπες δηλώσεις και τους βεντετισμούς.
Στον αγωνιστικό χώρο τρέχει, παλεύει, μαρκάρει, μοιράζει πάσες και σκοράρει. Αν ένας επιθετικός δεν στέλνει την μπάλα στα δίχτυα συνήθως αμφισβητείται και είναι πολύ λογικό για τους φιλάθλους και τον Τύπο. Οχι όμως για έναν προπονητή. Την ξεχωριστή αύρα του Παυλίδη είχε ξεχωρίσει ο προηγούμενος προπονητής της Μπενφίκα, ο Ρόγκερ Σμιντ και ήταν αυτός που εισηγήθηκε την απόκτησή του. Ο Γερμανός αποχώρησε από τους Αετούς αλλά οι Πορτογάλοι άκουσαν τη συμβουλή του και έφεραν τον Παυλίδη στο Ντα Λουζ. Ο νέος προπονητής της Μπενφίκα, Μπρούνο Λάζε εκτίμησε αμέσως τα αθλητικά προσόντα και τον χαρακτήρα του και παρά το γεγονός ότι δεν σκόραρε του έδινε φανέλα βασικού. Οταν μια μέρα τον ρώτησαν οι πορτογάλοι δημοσιογράφοι γιατί επιμένει στον Παυλίδη, εκείνος τους απάντησε πως τη δουλειά που κάνει στο γήπεδο δεν την κάνει κανένας άλλος παίκτης. Η συνέχεια είναι γνωστή και την έχουν γράψει οι «πυγολαμπίδες» της δημοσιογραφίας από τους οποίους ωστόσο ξέφυγε ένα σημαντικό στοιχείο: οι πρώτοι που αμφισβητούν τον Παυλίδη ή τουλάχιστον δεν του δίνουν την προσοχή που του αξίζει είναι οι συμπατριώτες του. Είναι παλιό το φαινόμενο και πρώτος το είχε επισημάνει ο Νίκος Μαχλάς όταν διέπρεπε στην Ολλανδία. Ελεγε τότε με παράπονο πως αν είχε αγωνιστεί στην αρχή της καριέρας του σε κάποια μεγάλη ελληνική ομάδα και όχι στον ΟΦΗ θα είχε μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα.
Με την Εθνική ο Παυλίδης έχει αγωνιστεί σε 46 παιχνίδια αλλά μόνο σε τέσσερα ξεκίνησε και ολοκλήρωσε τον αγώνα. Ο ένας απ’ αυτούς ήταν στο Γουέμπλεϊ με την Αγγλία γιατί απουσίαζε ο Ιωαννίδης, το αγαπημένο παιδί του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Στην ήττα από τη Σκωτία, ο επιθετικός του Παναθηναϊκού ξεκίνησε βασικός και ο Παυλίδης έπαιξε μόλις 18 λεπτά. Αυτοί που καταπίνουν τη γλώσσα τους μπροστά στην αδικία σήμερα τον αποθεώνουν.