«Παρατήρησα πως στο φύλλο του Σαββατοκύριακου 26-27 Απριλίου, καθώς και στο σημερινό (σ.σ. χθεσινό, 28/4), αφιερώσατε πολλές σελίδες για να καλύψετε το θέμα του θανάτου του Πάπα Φραγκίσκου. Θέλω να ρωτήσω γιατί κρίνατε πως μια τόσο εκτεταμένη κάλυψη είναι απαραίτητη», έγραψε στο μέιλ που έστειλε στον Συνήγορο του Αναγνώστη ο Μ.Χ.
Η προφανής απάντηση στην απορία του αναγνώστη μας βρίσκεται στην προσωπικότητα του πρώτου λατινοαμερικανού ηγέτη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Ο Πάπας των φτωχών, όπως ονομάστηκε ήδη από τις αρχές της θητείας του (κι επειδή ο ίδιος διάλεξε το όνομα Φραγκίσκος για να παραπέμπει στον Φραγκίσκο της Ασίζης), υπήρξε ένας ποιμένας ο οποίος παρότι έφτασε στο υψηλότερο αξίωμα της Εκκλησίας του δεν έπαψε να προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τις κοινωνίες για τις ανάγκες των ασθενέστερων ανάμεσά τους. Δεν είναι λίγοι οι απλοί καθολικοί πιστοί που μίλησαν αυτές τις μέρες στα μίντια επισημαίνοντας πως θα τον θυμούνται επειδή επιχείρησε να γεμίσει τις καρδιές τους με ενσυναίσθηση. Ο τρόπος, λοιπόν, με τον οποίο έφερε εις πέρας την αποστολή του θεωρήσαμε ότι αξίζει τον σεβασμό όλων μας, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις.
Παράλληλα, όπως αποδείχθηκε από τα γεγονότα, η κηδεία του έγινε αφορμή για μια άτυπη διεθνή σύνοδο κορυφής με στόχο την επίλυση ενός από τα σοβαρότερα προβλήματα του πλανήτη, της πολεμικής σύγκρουσης Ουκρανίας – Ρωσίας. Ακόμη και μετά θάνατον ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο κατάφερε να φέρει πιο κοντά ηγέτες των οποίων οι σχέσεις μόνο εύκολες δεν είναι – σαν τον Ντόναλντ Τραμπ και τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Για όλους τους παραπάνω λόγους κρίναμε ότι το υπό συζήτηση θέμα της επικαιρότητας θα αφορούσε το αναγνωστικό μας κοινό.