Ο Νίκος Ανδρουλάκης φοβάμαι ότι σκάβει μόνος του τον λάκκο του. Το λέω γιατί, αν φοβάται τόσο πολύ τον Χάρη Καστανίδη, ώστε να τον μετατρέπει από αδιάφορο μουσειακό έκθεμα σε διωκόμενο μάρτυρα, τότε είναι εμφανές ότι έχει χάσει το μέτρο των πραγμάτων. Ο κ. Καστανίδης είναι ένα αβλαβές υπόλειμμα του παρελθόντος. Δεν ενοχλεί κανέναν, ουδείς ασχολείται μαζί του, εκτός από τον στενό κύκλο των πολιτικών φίλων του, κάποιες φορές μάλιστα γίνεται και διασκεδαστικός, λόγω του παλιοκαιρίτικου στόμφου που τον χαρακτηρίζει. Δεν θα συνέβαινε τίποτα τρομερό, αν του επέτρεπαν να μιλήσει σε μια τοπική οργάνωση του ΠΑΣΟΚ. Πόσοι θα τον άκουγαν; Είκοσι; Αντε το πολύ τριάντα άτομα. Δεν είναι ο Χρήστος Τερζής για να συρρεύσουν τα πλήθη των πιστών, ο Καστανίδης είναι. Το πολύ πολύ πέντε αράδες στο Iντερνετ θα κέρδιζε από δημοσιότητα και ίσως ένα μονοστηλάκι σε εφημερίδα, αν ήταν τυχερός. Eτσι όπως το μεθόδευσε όμως ο πρόεδρος, όλοι τώρα γνωρίζουν ότι φοβάται ακόμη και τον Χάρη τον Καστανίδη.
Ισως, από την πλευρά του, να είναι δικαιολογημένος ο φόβος, διότι ο κ. Ανδρουλάκης φοβάται και την κ. Μπατζελή! Καλά να φοβάται τον Χάρη, που είναι ψωμωμένος και ντουλαποειδής στο σουλούπι. Αλλά την κ. Μπατζελή; Και μάλιστα τη φοβάται τόσο πολύ, ώστε δεν την καθαρίζει αμέσως, εφόσον το παράπτωμά της είναι τόσο βαρύ ώστε να επισύρει και διαγραφή ακόμη. Αφήνει το θέμα να ωριμάσει μέχρι τη Μεγάλη Τρίτη. Για ποιον λόγο; Αν δεν το κάνει επειδή τη φοβάται, τότε το κάνει με την ελπίδα ότι θα έχει ξεφουσκώσει μέχρι τότε το ζήτημα, ώστε η κ. Μπατζελή να φύγει από το Πειθαρχικό με ποινή ελαφρύτερη της οριστικής διαγραφής. Είτε το ένα είναι είτε το άλλο, το πρόβλημα είναι του κ. Ανδρουλάκη. Και του ΠΑΣΟΚ, φυσικά, που τον επανεξέλεξε και τώρα δεν μπορεί να τον αλλάξει…
ΑΠΛΥΤΑ ΣΤΗ ΦΟΡΑ
Βγαίνουν στη φόρα σιγά σιγά τα άπλυτα της υποψηφιότητας Μπάιντεν και τα βγάζουν εκείνοι που τόσον καιρό τα κάλυπταν. Το κίνητρό τους είναι προφανές: η ανάγκη να αποτινάξουν τις δικές τους ευθύνες για τη συγκάλυψη. Αρχικά ήταν οι πληροφορίες για τα καμώματα του ανεπρόκοπου γιου τού τέως προέδρου, όπως τα υπολείμματα κοκαΐνης στα δωμάτια του Λευκού Οίκου και οι εμφανίσεις που έκανε στο γραφείο του μπαμπά, συνοδευόμενος από «εργαζόμενα κορίτσια». Τώρα, έρχεται και ένα νέο βιβλίο, με συγγραφέα τον αμερικανό δημοσιογράφο Κρις Χουίτλ, το οποίο αποκαλύπτει τα παρασκήνια της προεκλογικής εκστρατείας. Η βρετανική «Guardian» δημοσίευσε πληροφορίες από το βιβλίο, που προέρχονται από τη μαρτυρία του Ρον Κλάιν, πρώην προσωπάρχη του Λευκού Οίκου επί Μπάιντεν, στον οποίο ο τέως πρόεδρος είχε αναθέσει την προετοιμασία για το ντιμπέιτ με τον Τραμπ.
Η μαρτυρία του Κλάιν επιβεβαιώνει όσα μπορούσαμε να φανταστούμε με βάση τα όσα βλέπαμε στον πρόεδρο Μπάιντεν πολύ πριν από το κρίσιμο ντιμπέιτ. Ο πρόεδρος δεν είχε επαφή με την εσωτερική πολιτική επικαιρότητα, δεν ήξερε τα θέματα, δεν γνώριζε καν ποιες είναι οι θέσεις του Τραμπ – τίποτα από όλα αυτά, που τελικά τον έκαψαν. Μόνο το ΝΑΤΟ και οι ξένοι ηγέτες τον απασχολούσαν, σε σημείο ώστε ο Κλάιν να πιστέψει κάποια στιγμή ότι ο Μπάιντεν νόμιζε ότι ήταν γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, όχι πρόεδρος των ΗΠΑ. Η θέση του για τον πληθωρισμό ήταν τελείως ασυνάρτητη, ενώ για τον λόγο που τον έκανε να διεκδικεί και δεύτερη τετραετία, το μόνο που είχε να πει ήταν ότι ήθελε «να τελειώσει τη δουλειά». Υπήρχαν φορές που άφηνε τους άλλους σύξυλους κι εκείνος πήγαινε να κοιμηθεί σε μια ξαπλώστρα δίπλα στην πισίνα. Προσπάθησαν να κάνουν δύο προσομοιώσεις των 45 λεπτών (για ένα ντιμπέιτ των δύο ωρών, σημειωτέον), αλλά ο καημένος ο Μπάιντεν δεν κατάφερε ούτε ένα να ολοκληρώσει. Το πλέον κωμικοτραγικό ήταν η φαεινή ιδέα που είχε, να κάνει μια γκριμάτσα που να δείχνει προβληματισμένος, κάθε φορά που ο Τραμπ θα λέει μια ανοησία, πιστεύοντας ότι έτσι θα σηματοδοτεί στους τηλεθεατές το λάθος ή την ανοησία του Τραμπ.
Ολα αυτά όμως είναι παρελθόν και, θα μου πείτε, τι αξία μπορεί να έχουν σήμερα, εκτός από την κουτσομπολίστικη. Εχουν όμως και ιδίως τώρα που υφιστάμεθα τις συνέπειες της εκλογής Τραμπ. Γιατί αυτό που ζούμε έχει μια εξήγηση, μέρος της οποίας είναι και η συγκάλυψη της αξιοθρήνητης κατάστασης του υποψηφίου των Δημοκρατικών. Εμείς στην Ελλάδα το προσπεράσαμε και είναι λογικό, αφού παρακολουθούμε εξ αποστάσεως. Αυτή η απόπειρα εξαπάτησης, όμως, στο εσωτερικό της Αμερικής έχει συγκλονίσει και οι επιπτώσεις είναι ορατές στην κρίση που περνούν τα παραδοσιακά ΜΜΕ, τα οποία, αν δεν συγκάλυψαν ενσυνειδήτως, πάντως αγνόησαν κάτι οφθαλμοφανές, τόσο που το βλέπαμε και εδώ στην Ελλάδα.