Οι εμπορικές και πολιτικές εντάσεις μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των άμεσων γειτόνων τους, του Καναδά και του Μεξικού, βρίσκονται σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, εγείροντας φόβους για εμπορικό πόλεμο πλήρους κλίμακας και για την κατάρρευση της εμπορικής Συμφωνίας ΗΠΑ – Μεξικού – Καναδά (USMCA).
Ενώ το πιο πιθανό αποτέλεσμα είναι μια ενδεχόμενη επαναδιαπραγμάτευση της USMCA που θα οδηγήσει σε κάποιες μέτριες αυξήσεις δασμών, αλλά κυρίως θα διατηρήσει τη ζώνη ελεύθερου εμπορίου, αυτό θα ήταν ένα λιγότερο καλό σενάριο. Για να επιλύσουν τις θεμελιώδεις πηγές των εντάσεων, να αποφύγουν μελλοντικές συγκρούσεις και να αυξήσουν την ανάπτυξη και την ευημερία για τη Βόρεια Αμερική και οι τρεις χώρες θα πρέπει να αρχίσουν να καταρτίζουν σχέδια για μια Βορειοαμερικανική Οικονομική Eνωση: μια ενιαία αγορά με πλήρες ελεύθερο εμπόριο αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίου, εργασίας, τεχνολογίας, δεδομένων και πληροφοριών.
Τα πρώτα βήματα μετά την οικονομική ένωση θα ήταν η εναρμόνιση των εποπτικών πολιτικών, με το Μεξικό και τον Καναδά να υιοθετούν σε μεγάλο βαθμό τα πρότυπα που ισχύουν στις ΗΠΑ, η ευθυγράμμιση των βιομηχανικών πολιτικών για μια μεγαλύτερη ενιαία βορειοαμερικανική αγορά, και η συμφωνία για κοινές εμπορικές, τεχνολογικές και χρηματοπιστωτικές πολιτικές για την άρση των κινδύνων απέναντι στην Κίνα. Αυτό θα μπορούσε να ακολουθηθεί εν ευθέτω χρόνω από καθεστώς σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών και μια πλήρη νομισματική ένωση όπως η ευρωζώνη.
Στη συνέχεια θα ακολουθούσαν πλήρης τραπεζική ένωση, ένωση κεφαλαιαγορών και διάφορες άλλες μορφές επιμερισμού των κινδύνων, που θα οδηγούσαν τελικά στη δυνατότητα δημοσιονομικής ένωσης. Τελικά, θα χρειαστούν πιθανώς και στοιχεία μιας κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής για τη διαχείριση ζητημάτων όπως η μετανάστευση, η επιβολή του νόμου και τα θέματα που σχετίζονται με τα ναρκωτικά. Μερικές δεκαετίες αργότερα οι ρυθμίσεις αυτές θα μπορούσαν να επιτρέψουν μια συναινετική μορφή πολιτικής ένωσης – αν όλες οι πλευρές συμφωνούσαν σε αυτό.
Με την πάροδο του χρόνου θα μπορούσαν να ενταχθούν και άλλες περιφερειακές οικονομίες, ξεκινώντας με τον Παναμά. Ομοίως, η Γροιλανδία θα μπορούσε να ενταχθεί εθελοντικά.
Η ασταθής ισορροπία της USMCA θα μπορούσε να οδηγήσει είτε σε μια άτακτη διάλυση είτε σε έναν εμπορικό πόλεμο. Γιατί να μην αρχίσουμε να επιδιώκουμε μια πιο φιλόδοξη, σταθερή και βέλτιστη μακροπρόθεσμη ρύθμιση που θα ωφελεί όλες τις πλευρές; Αν οι κατακερματισμένες, ταλαιπωρημένες από τον πόλεμο οικονομίες της Ευρώπης μπόρεσαν να το κάνουν, σίγουρα οι Βορειοαμερικανοί μπορούν να επιτύχουν το ίδιο όραμα – ή και καλύτερο.
Ο Νουριέλ Ρουμπινί είναι σύμβουλος της Hudson Bay Capital Management LP και επίτιμος καθηγητής στη Stern School of Business του New York University