Το κείμενο που ακολουθεί έχει θέμα το ΠΑΣΟΚ και τη σοσιαλδημοκρατία. Αλλά αρχίζει λίγο ανορθόδοξα. Θέτει το ερώτημα γιατί δεν γυρίζονται πια μεγάλης απήχησης κινηματογραφικές κωμωδίες. Την απάντηση τη δίνει ένα περιστατικό με πρωταγωνιστή τον Αθανάσιο Γλαβίνα, στέλεχος επικοινωνίας του κόμματος αλλά, κυρίως, υποψήφιο διδάκτορα Συνταγματικού Δικαίου. Ο οποίος έκανε κάποια καταγγελία και οι καταγγελλόμενοι, κομματικοί του αντίπαλοι, του έστειλαν εξώδικο κατηγορώντας τον για ψευδή δήλωση και ζητώντας του να επανορθώσει, για να μην κάνουν αγωγή.
Τι απαντά σε αυτό ο υποψήφιος διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου; Οτι τον πατέρα του τον κυνήγαγε η χούντα κι αυτόν τον κυνηγάει η ΝΔ! Κι όμως, είναι τόσο απλό να πάψει να τον κυνηγάει. Αν ό,τι έχει πει είναι ανακριβές, ας κάνει μια επανόρθωση. Αν είναι ακριβές ας επιμείνει, ας κερδίσει τη δίκη κι ας τους κάνει με τη σειρά του μια αγωγή ο ίδιος. Υποψήφιος διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου είναι, εγώ θα του δίνω νομικές συμβουλές;
Το παραπάνω περιστατικό, πάντως, απαντά στην ερώτηση για την κωμωδία. Δεν γυρίζονται πια κωμωδίες επειδή τα υλικά της κωμωδίας διακινούνται στα σοβαρά. Επιπλέον, στη χώρα του λειτουργικού αναλφαβητισμού, οι περισσότεροι δεν έχουν πια την αίσθηση του κωμικού, οπότε και να γυρίζονταν κωμωδίες θα αδυνατούσαν να τις καταλάβουν.
Προτείνω να δούμε την εξέλιξη του ΠΑΣΟΚ υπ’ αυτό το πρίσμα. Το βασικότερο δηλαδή πρόβλημά του είναι η αδυναμία κατανόησης του συγκείμενου, όπως θα έλεγε ένας σοβαρός κριτικός κινηματογράφου, άρα και κινηματογραφικών κωμωδιών. Αντί δηλαδή ο Νίκος Ανδρουλάκης, αλλά κι ο Παύλος Γερουλάνος κι ο Χάρης Δούκας να σκεφτούν όπως θα σκεφτόταν ο Σημίτης τον οποίο ενθέρμως προσφάτως αποχαιρέτισαν, σκέφτονται σαν αριστερή γκρούπα. Τι κατάφεραν; Με τον τρόπο που κατανόησαν τα Τέμπη, παρέδωσαν όσα ψηφαλάκια είχαν πάρει από τον διαλυόμενο ΣΥΡΙΖΑ στη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Αν επιστρέψει ο Τσίπρας, όπως απειλεί, θα τους πάρει κι αυτός το μερίδιό του.
Εξαίρεση ίσως είναι η πολύπειρη Αννα Διαμαντοπούλου. Είδα όμως την ανάρτησή της που λέει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα πάει με τη ΝΔ. Μάλλον θέλει διακριτή την ταυτότητα του κόμματος, που δεν τη διαμόρφωσε η ίδια. Αλλά είναι θέση ευάλωτη. Επειδή πρέπει να είμαστε στοιχειωδώς συνεπείς με όσα υποστηρίζουμε. Ως εκσυγχρονίστρια και ευρωπαΐστρια, πώς εξηγεί και πώς νομιμοποιεί τη συγκυβέρνηση Δεξιάς και σοσιαλδημοκρατίας στη Γερμανία; Γιατί οι γερμανοί σοσιαλδημοκράτες συμμαχούν με τους χριστιανοδημοκράτες, αποδεχόμενοι μάλιστα την «αυστηρή» ατζέντα των δεύτερων για το Μεταναστευτικό;
Μην πει κανείς: άλλες οι συνθήκες εκεί κι άλλες εδώ; Θα του πω ότι προσχωρεί στην κωμωδία. Ποιες άλλες; Ακυβερνησία και εκεί, μετά τις εκλογές πιθανότατα ακυβερνησία κι εδώ.
Καταλαβαίνω το ζόρι της Διαμαντοπούλου. Για το ΠΑΣΟΚ η μη συγκυβέρνηση, αν χρειαστεί, με τη ΝΔ είναι θέμα κομματικής ταυτότητας. Αλλά αυτό είναι το συγκείμενο για το ΠΑΣΟΚ. Οχυρώνεται στον αριστερό φορμαλισμό, βαφτίζει χούντα την παιδική χαρά και αγνοεί τις ανάγκες της πραγματικότητας. Αλλά έτσι χάνει τον προσανατολισμό του. Νομίζουν ότι ο σωστός προσανατολισμός είναι το αντιδεξιό μέτωπο – ενώ στην πραγματικότητα το αντιδεξιό μέτωπο διαιωνίζει το πρόβλημα. Και του ΠΑΣΟΚ και της χώρας.
Με άλλα λόγια, το ΠΑΣΟΚ νομίζει ότι ζει το αριστερό δράμα του ενώ στην ουσία γράφει και πρωταγωνιστεί στην κωμωδία του. Που συχνά είναι πικρή.