Προσήλωση, αγάπη, πάθος, λατρεία, ολυμπιακή ψυχή. Κάλλιστα έτσι θα μπορούσε κανείς να περιγράψει την πιο εμβληματική παίκτρια στην ιστορία του Ολυμπιακού στο βόλεϊ γυναικών, τη Στέλλα Χριστοδούλου. Η οποία έπιασε λιμάνι στα 20 της χρόνια και έγινε η ηγέτιδα αυτής της μεγάλης ομάδας, που επί της δικής της θητείας κατέκτησε 8 πρωταθλήματα και 8 Κύπελλα Ελλάδας και φυσικά το ευρωπαϊκό τρόπαιο, εκ των πιο σημαντικών στην ιστορία. Η Στέλλα Χριστοδούλου σε αυτή τη 12ετία που φόρεσε τα ερυθρόλευκα είχε συμμετοχή στα 17 από τα 18 τρόπαια που κατέκτησε η ομάδα σε αυτό το διάστημα!
Είναι γεννημένη πρωταθλήτρια καθώς έχει ξεχωριστό αθλητικό DNA, ως κόρη του Χρήστου Χριστοδούλου και ανιψιά του μεγάλου Φάνη Χριστοδούλου, δύο αδέλφια που έγραψαν τη δική τους ιστορία στο ελληνικό μπάσκετ και κυρίως στον Πανιώνιο. Μάλιστα 10 Απριλίου (του 1991) οι δυο τους πανηγύρισαν το Κύπελλο με τον Πανιώνιο στο ΣΕΦ στη νίκη επί του ΠΑΟΚ, ίδια σχεδόν ημερομηνία 11 Απριλίου του 2018 η Στέλλα πανηγύρισε με τον Ολυμπιακό το μοναδικό ευρωπαϊκό τρόπαιο στην ιστορία του γυναικείου βόλεϊ στην Ελλάδα. Εχοντας κάνει τα πρώτα της βήματα στις ακαδημίες της Ενωσης Βύρωνα, στις οποίες βρέθηκε το 2000 σε ηλικία μόλις 9 ετών και περνώντας και από τον Πανελλήνιο (2007-2010) βρέθηκε μια ανάσα από τον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 2010!
Οκτώ πρωταθλήματα, οκτώ Κύπελλα, ένα ευρωπαϊκό, το ιστορικό Challenge Cup του 2018. Σύνολο, 17 τρόπαια, στα συνολικά 18 του Όλυμπιακού στο τμήμα βόλεϊ γυναικών!
Απλά το ΑΣΕΑΔ δεν ενέκρινε τη μεταγραφή της, με αποτέλεσμα να μείνει για ένα χρόνο εκτός αγωνιστικής δράσης και το καλοκαίρι του 2011 βρήκε το λιμάνι της καριέρας της και απογειώθηκε συμβάλλοντας τα μέγιστα και για τη γιγάντωση του τμήματος βόλεϊ του συλλόγου. Αναδείχθηκε σύντομα η κορυφαία πασαδόρος του ελληνικού βόλεϊ και καθιερώθηκε σε Ολυμπιακό και Εθνική. Μέχρι την αποχώρησή της (συνεχίζει πλέον στη Θήρα και η μοίρα μάλιστα τα έφερε έτσι ώστε να βρεθεί αντιμέτωπη με την ομάδα της καρδιάς της στην Κοζάνη στον ημιτελικό του Κυπέλλου) η αρχηγός των Ερυθρολεύκων, αναδείχθηκε δεκάδες φορές MVP σε πολλές αγωνιστικές αλλά και δύο χρονιές πολυτιμότερη παίκτρια του πρωταθλήματος.
Ο Ολυμπιακός τη βράβευσε στην επιστροφή της (ως αντίπαλος) στο «Μελίνα Μερκούρη», ενώ την αποχαιρέτησε με τον καλύτερο τρόπο όταν έκλεισε το κεφάλαιο του Πειραιά με μια ξεχωριστή ανακοίνωση: «23/8/2011. Μια… απλή ημερομηνία, τότε, για τον Ολυμπιακό. Ωστόσο, 12 χρόνια μετά, αυτή η ημερομηνία θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στην ιστορία της ομάδα βόλεϊ γυναικών του Θρύλου. Η ημέρα, που η Στέλλα Χριστοδούλου φόρεσε και επίσημα την ερυθρόλευκη φανέλα! 20 χρόνων τότε, με όλο το μέλλον μπροστά της, η Στέλλα μετακόμισε στο μεγάλο λιμάνι. Ούτε η ίδια, ούτε κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα ακολουθούσε. Οκτώ πρωταθλήματα, οκτώ Κύπελλα, ένα ευρωπαϊκό, το ιστορικό Challenge Cup του 2018. Σύνολο, 17 τρόπαια, στα συνολικά 18 του Ολυμπιακού στο τμήμα βόλεϊ γυναικών!
Η Στέλλα Χριστοδούλου πέτυχε τα… πάντα στον Ολυμπιακό. Τίμησε τον σύλλογό μας και το περιβραχιόνιο της αρχηγού, έδωσε και την ψυχή της στα γήπεδα! Μία εμβληματική αρχηγός, ένας εξαιρετικός άνθρωπος, με αξιοπρέπεια, η Στέλλα, ολοκλήρωσε την επιτυχημένη «θητεία» της στον Θρύλο. Στέλλα, σε ευχαριστούμε για όλα! Σου ευχόμαστε τα καλύτερα στη ζωή σου, τόσο σε αθλητικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Εις το επανιδείν!» έγραφε χαρακτηριστικά η αποχαιρετιστήρια ανακοίνωση του Ολυμπιακού και είναι αλήθεια πως σε λίγους αθλητές και αθλήτριες στην ιστορία του ένδοξου συλλόγου έχει γραφτεί ανάλογη ανακοίνωση.
Η άφιξη της Γιώτα
Η Στέλλα Χριστοδούλου πήγε σε άλλο επίπεδο με τον κορυφαίο προπονητή που είχε ίσως ποτέ το γυναικείο τμήμα βόλεϊ του Ολυμπιακού τον Μπράνκο Κοβάτσεβιτς, ο οποίος μάλιστα επιστρέφει στην ομάδα από τη νέα αγωνιστική περίοδο. Φυσικά σε μια χαρισματική γενιά παικτριών δίπλα στη Στέλλα Χριστοδούλου συνυπήρξαν μεγάλες επίσης αθλήτριες πετυχαίνοντας την τέλεια χημεία. Πρώτη και καλύτερη η Κατερίνα Γιώτα, γεννημένη στην Αγία Πετρούπολη, που ήρθε 12 ετών με τη μητέρα της στα Γρεβενά και πήρε την ελληνική υπηκοότητα. Πήγε να την κερδίσει η κολύμβηση αλλά την ανακάλυψε ο προπονητής Γιώργος Μέμτσας, που την έπεισε να παίξει βόλεϊ.
Τρεις προσπάθειες είχε κάνει ο Ολυμπιακός να αποκτήσει την κεντρική παίκτρια του Ηρακλή Κηφισιάς τότε και τα κατάφερε το 2013. Φυσικά το πρώτο που έμαθε στη νέα της ομάδα ήταν ότι έπρεπε να αλλάξει… νούμερο στη φανέλα καθώς φόραγε μέχρι τότε το απαγορευτικό (για Ολυμπιακό) Νο 13. Με τον Ολυμπιακό μέχρι το 2020 κατέκτησε όλους τους τίτλους στις εγχώριες διοργανώσεις (7 πρωταθλήματα και 6 Κύπελλα Ελλάδας) και φυσικά το Τσάλεντζ Καπ του 2018.
Τον Ιανουάριο του 2021 εξαιτίας της πανδημίας το πρωτάθλημα Ελλάδας είχε διακοπεί και υπήρχε αβεβαιότητα στο πότε και εάν θα συνεχιστεί, οπότε ο Ολυμπιακός σεβόμενος τη βιοποριστική ανάγκη των πετοσφαιριστριών του, επέτρεψε σε όσες ήθελαν να συνεχίσουν την αγωνιστική περίοδο σε ομάδες του εξωτερικού με την Κατερίνα Γιώτα να συνεχίζει στη Βάσας Βουδαπέστης, όπου κάλυψε το κενό της τραυματισμένης Αμπρόσιο Μέλανι. Τον Μάιο του 2021 επέστρεψε στον Πειραιά μαζί με τις Στέλλα Χριστοδούλου και Σάσκια Χίπε, που είχαν επίσης ξενιτευτεί για τους ίδιους λόγους. Αλλά από τον Μάιο του 2023 αποτελεί παρελθόν με 14 τρόπαια στο ενεργητικό της σε 10 χρόνια με τα ερυθρόλευκα.
Συνέχισε στην ΑΕΚ και μετά επέστρεψε στον Ηρακλή Κηφισιάς.
Κόρη του Χρήστου Χριστοδούλου και ανιψιά του μεγάλου Φάνη, η Στέλλα αποδεδειγμένα γεννήθηκε με αθλητικό DNA
Η νυν αρχηγός
Η τρίτη μεγάλη παίκτρια της παρέας είναι και η νυν αρχηγός με καταγωγή από την Πρέβεζα, Τζίνα Λαμπρούση. Οπου αρχικά το 2002 ασχολήθηκε με το αγωνιστικό αερόμπικ (συνδυασμός ασκήσεων ενόργανης και ρυθμικής γυμναστικής με μουσική) και μάλιστα υπήρξε και μέλος της εθνικής ομάδας. Ομως αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το άθλημα λόγω του ύψους της και με την παρακίνηση των προπονητών της στο αθλητικό γυμνάσιο που φοιτούσε, άρχισε να ασχολείται με το βόλεϊ και επίσης στον Ηρακλή Κηφισιάς απ’ όπου ήρθε στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2013. Με τη συνέχεια γνωστή καθώς έχει φτάσει ήδη με την Ερυθρόλευκη τα 7 πρωταθλήματα, τα 8 Κύπελλα και το Τσάλεντζ Καπ.
Τον Μάιο του 2020 αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα της στο εξωτερικό, υπογράφοντας στη γαλλική Μιλούζ. Στην ομάδα της Αλσατίας παρέμεινε για δύο χρόνια, κερδίζοντας όλους τους τίτλους της περιόδου 2020-21 (πρωτάθλημα, Κύπελλο και Σούπερ Καπ Γαλλίας), με αποφασιστική συμβολή στο πρώτο νταμπλ στην ιστορία της Μιλούζ. Συνέχισε στη ρουμανική Τιργκοβίστε, αλλά από τον Δεκέμβριο του 2022 επέστρεψε στην ομάδα της καρδιάς της τον Ολυμπιακό.
Οπως ήταν μέλος αυτής της χαρισματικής ομάδας και η Αρετή Κονόμι, που όταν κρέμασε τη φανέλα της τον Απρίλιο του 2022 το κοντέρ της έγραψε 8 πρωταθλήματα και 7 Κύπελλα με τον Ολυμπιακό και βέβαια το Ευρωπαϊκό.
Πολύχρονη ιστορία
Το τμήμα του γυναικείου βόλεϊ του συλλόγου έχει πολύχρονη ιστορία καθώς το 1930 και μετά την ίδρυση των τμημάτων ποδοσφαίρου, υδατοσφαίρισης, στίβου, κολύμβησης, βόλεϊ, ξιφασκίας και κωπηλασίας, η τότε διοίκηση του Ολυμπιακού υπό την προεδρία του Θανάση Μέρμηγκα, αποφάσισε να προχωρήσει στην ίδρυση τμήματος γυναικείας πετοσφαίρισης.
Το τμήμα ανασυστάθηκε το καλοκαίρι του 1947 όταν ο τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού, Μιχάλης Μανούσκος, προχώρησε στην επαναλειτουργία του συγκεκριμένου τμήματος ύστερα από παράκληση των αθλητριών του γυναικείου τμήματος μπάσκετ του Ολυμπιακού Δεληγιάννη, Ε. Νεράντζη, Μ. Νεράντζη, Χασαπάκη, Λεωνιδάκη, Δαμίγου, Ευστρατιάδου και Ζαντέ, οι οποίες επιθυμούσαν τη συμμετοχή τους μελλοντικά στο δυναμικό του επανιδρυθέντος τμήματος γυναικείας πετοσφαίρισης του συλλόγου. Μάλιστα προσέλαβε ως προπονητή τον Ούγγρο Οτο Σίμιτσεκ, ο οποίος ήταν παράλληλα και προπονητής μπάσκετ στη γυναικεία ομάδα καλαθοσφαίρισης του Ολυμπιακού. Το νεοσυσταθέν τμήμα γυναικείας πετοσφαίρισης κατέκτησε το πρωτάθλημα Πειραιά το 1948.
Ομως το τμήμα διαλύθηκε και πάλι, πολλές δεκαετίες αργότερα επανασυστάθηκε εκ νέου, και κομβικό ήταν το θέμα της έδρας, που λύθηκε (και για την ανδρική ομάδα) λίγο μετά την άνοδο της ομάδας το 2006 στην Α1 κατηγορία όταν ο επιχειρηματίας Βαγγέλης Μαρινάκης (και νυν πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός) είχε προχωρήσει σε ανακαίνιση του γυμναστηρίου «Μελίνα Μερκούρη» του Ρέντη κάνοντάς το αποκλειστικά έδρα του βόλεϊ, με αποτέλεσμα η ομάδα να λύσει το πρόβλημα της στέγασης που αντιμετώπιζε μέχρι τότε.
Μετεωρική άνοδος
Από το 2010 και μετά μάλιστα, που ανέλαβε τον Ολυμπιακό, μαζί με τον πρόεδρο του ερασιτέχνη Μιχάλη Κουντούρη πήγαν σε άλλο επίπεδο (και) το βόλεϊ γυναικών.
Και όταν ήρθε ο πρώτος τίτλος (το Κύπελλο το 2011 με τη νίκη επί της ΑΕΚ με 3-2 στον τελικό της Σάμου) μετά δεν σταμάτησαν να πανηγυρίζουν στον Πειραιά. Στη χρυσή οκταετία (2012-20) το βόλεϊ γυναικών κατάκτησε 8 συνεχόμενα πρωταθλήματα (ρεκόρ), 7 συνεχόμενα νταμπλ (ρεκόρ) και αργότερα 9 συνεχόμενα Κύπελλα (ρεκόρ). Συνολικά μετράει 8 πρωταθλήματα, 11 Κύπελλα και 1 Σούπερ Καπ και φυσικά το ευρωπαϊκό. Το Τσάλεντζ Καπ το 2018 με τρομερούς ημιτελικούς κόντρα στο φαβορί, την πανίσχυρη ρωσική Ντιναμό Κρασνοντάρ, την οποία νίκησε δύσκολα στον Πειραιά με 3-2 και ένα από τα καλύτερα παιχνίδια στην ιστορία του τμήματος η νίκη με 3-0 στη Ρωσία στον επαναληπτικό.
Στον διπλό τελικό με την κάτοχο Μπουγιούκσεχιρ Προύσας παρά την ήττα στου Ρέντη με 3-2, έγραψε ένα έπος στην Τουρκία και με ανατροπή από 0-1, επικράτησε με 3-1 και κατέκτησε το 1ο (και μοναδικό ως σήμερα) ευρωπαϊκό τρόπαιο του ελληνικού γυναικείου βόλεϊ.
Μάλιστα οι δύο ομάδες είχαν συναντηθεί και στον τελικό του 2017 με την τουρκική ομάδα να χαμογελάει εκείνη χάνοντας με 3-2 στην Αθήνα και νικώντας με 3-0 στην Τουρκία.