Αυτό που σίγουρα, μπορεί να λέει η Χαριλάου Τρικούπη είναι ότι το ζήτημα της στέγασης εκείνη το έβαλε στν δημόσια συζήτηση. Και όχι απλώς το έβαλε, αλλά υπό μια έννοια ανάγκασε και όλους τους υπόλοιπους να αρχίζουν να το κουβεντιάζουν σοβαρά – ακόμα και την κυβέρνηση να εξαγγείλει πολιτικές αντιμετώπισης της στεγαστικής κρίσης, μέχρι το σημείο επιστροφής ενός ενοικίου. Κι αυτός είναι ο δεύτερος κίνδυνος, όταν η αντιπολίτευση παρουσιάζει προτάσεις: πιθανό, τελικά, να τις κάνει πράξη αυτός που κυβερνά. Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτό συμβαίνει στο ΠΑΣΟΚ, όμως όσο πιο σαφές είναι το πρόγραμμα για τη στεγαστική πολιτική, όσο πιο συγκεκριμένο, τόσο πιο πολύ θα λειτουργεί ως υπενθύμιση.