Δεν καταλαβαίνω σε τι χρησιμεύουν οι πολυσέλιδες ενημερώσεις και τα σχόλια για το τι θα κάνει ή δεν θα κάνει ο Ντόναλντ Τραμπ, αν θα απαντήσει ή δεν θα απαντήσει ο Σι Τζιπίνγκ, αν θα σκοτώσουν και άλλους άμαχους οι θηριώδεις θριαμβευτές Πούτιν-Νετανιάχου, πώς και αν θα τοποθετηθεί η Ευρώπη σε όλα αυτά: ποιος νοιάζεται;
Οι φιλομαθείς αναγνώστες νοιάζονται φυσικά και τα διαβάζουν – όμως μου φαίνεται μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού οι υπουργοί που ενημερώνονται για αυτά, στα δάχτυλα των δύο χεριών οι βουλευτές που ενδιαφέρονται. Και υποπτεύομαι πως αν εξαιρέσουμε τον πρωθυπουργό που έχει επαγγελματική υποχρέωση να ενημερώνεται για να μην τον πιάσουν αδιάβαστο στις Βρυξέλλες και τον κ. Κουτσούμπα που έχει ιδεολογική υποχρέωση να παρακολουθεί τις αντιθέσεις που φέρνουν το τέλος του καπιταλισμού ώστε να είναι έτοιμος να αναλάβει την εξουσία – υποπτεύομαι λοιπόν πως αν εξαιρέσουμε αυτούς τους δύο, κανένας άλλος πολιτικός αρχηγός δεν νοιάζεται.
Οι κορυφές του πολιτικού συστήματος έχουν άλλα προβλήματα: πειθαρχικές διαδικασίες, εν εξελίξει συνωμοσίες, ποσοστά που κατρακυλούν, σκέψεις για συγχωνεύσεις ή νέες διαιρέσεις, συνομιλίες με τον εαυτό τους για το τι θα πράξουν όταν έρθουν στην εξουσία – έχει προοδεύσει η ανθρωπότητα από την εποχή που θείες φωνές υπαγόρευαν στις Ζαν ντ’ Αρκ τι να πράξουν, έχουν εκδημοκρατιστεί οι παραισθήσεις.
Βρισκόμαστε δηλαδή στην κατάσταση business as usual – στη χειρότερη περίπτωση, αν υπάρχει κάποια αυξημένη εγρήγορση, στα κομματικά επιτελεία αναρωτιούνται πώς θα αξιοποιήσουν τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο για να ψαρέψουν κάτι τις στις δημοσκοπήσεις, όπως οι οικονομικοί παράγοντες καίγονται για το πώς θα καταφέρουν να κερδοσκοπήσουν είτε στο χρηματιστήριο είτε στις αγορές που διοχετεύουν τα προϊόντα τους.
Τι χρειάζονται λοιπόν τα πολυσέλιδα αφιερώματα για τον «πόλεμο δασμών» ή για τους πραγματικούς πολέμους στην Ουκρανία και τη Γάζα που απλώς φουντώνουν τις ανησυχίες του φιλομαθούς κοινού; Γιατί να μην απολαμβάνουμε χαζοχαρούμενοι και ευτυχείς τα βιντεάκια του Σαρλό και του Μπάστερ Κήτον στο facebook, το Instagram, το TikTok; Γιατί να μη βγουν και οι άλλοι μπαζογνώμονες στους σταθμούς να επιδείξουν με πειράματα τι έκανε κάρβουνο τόσα νέα παιδιά; Γιατί να μη μεταδίδονται ζωντανά μέσω του ιντερνέτ τα πειθαρχικά, οι κεντρικές επιτροπές, οι συζητήσεις μελλόντων πρωθυπουργών με τον εαυτό τους, τα αναμενόμενα θαύματα του Αγίου Παϊσίου;
Έτσι ή αλλιώς, ό,τι είναι να γίνει θα γίνει χωρίς εμάς· ας μας βρουν τουλάχιστον σε ευφορία και όχι σε κατάθλιψη τα δεινά.