Τα Τέμπη επιστρέφουν
Ο «σκληρός Απρίλης» για τον Κώστα Καραμανλή, του Αχιλλέως, έχω την αίσθηση ότι δεν τελειώνει με την αποστολή από τον ειδικό εφέτη ανακριτή κύριο Μπακαΐμη, του σκέλους της δικογραφίας που τον αφορά ως προς το δυστύχημα των Τεμπών. Αν οι πληροφορίες που διαθέτω είναι ακριβείς, και μάλλον είναι, οσονούπω, καταφθάνει απανταχούσα εκ Βρυξελλών, εστιασμένη απολύτως στον πρώην υπουργό. Κατά τις πληροφορίες αυτές, η ευρωπαία αρχιεισαγγελέας Λάουρα Κοντρούτσα Κιόβεσι έχει ολοκληρώσει δικογραφία αναφορικά με την περίφημη σύμβαση 717, την οποία και θα αποστείλει αρμοδίως, προκειμένου να διαβιβαστεί στη Βουλή για τα περαιτέρω. Η δικογραφία αφορά τα όσα δεν έγιναν για την υλοποίηση της σύμβασης, από το 2016 έως το 2023, εντοπίζοντας τις ευθύνες στον Κ. Καραμανλή και τον Χρ. Σπίρτζη, τον αρμόδιο υπουργό για τις μεταφορές των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά επειδή οι όποιες ευθύνες του Χρ. Σπίρτζη έχουν παραγραφεί, και αυτό δεν αλλάζει, είναι προφανές ότι η δικογραφία κάνει focus στον Κώστα Καραμανλή…
Και βέβαια, όπως και εκείνη του ανακριτή Μπακαΐμη, φέρνει ξανά την μπάλα των Τεμπών στο γήπεδο της κυβέρνησης…
Δύο δρόμοι για τη νέα Προανακριτική
Διότι πρόταση για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής είναι δεδομένο ότι θα υποβληθεί. Από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον. Οπότε η κυβέρνηση, αδυνατώντας να αρνηθεί τη συγκρότηση της Επιτροπής, θα έχει να επιλέξει ανάμεσα σε δύο: είτε να αφήσει να συγκροτηθεί και να λειτουργήσει κανονικά η Προανακριτική, μια που κατά καιρούς έχει δηλώσει ότι δεν υπάρχει θέμα ευθυνών για τον Κ. Καραμανλή ή να ακολουθήσει τη «μέθοδο Τριαντόπουλου»: Προανακριτική μιας ημέρας, και παραπομπή της υπόθεσης σε δικαστικό συμβούλιο προς κρίση επί του αν υπάρχουν, και ποιες είναι αυτές, ευθύνες του Κ. Καραμανλή για το δυστύχημα.
Πληγή χέουσα, τα Τέμπη. Δεν κλείνει με τίποτε. Πάνω που η κυβέρνηση ανοίγει το πουγκί και μοιράζει επιδόματα για να ξεχαστεί η κοινωνία, όλο και κάτι καινούργιο φέρνει τα Τέμπη στο προσκήνιο…
Ο… άρχοντας των διαγωνισμών
Σε κάτι εντελώς διαφορετικό τώρα, αλλά σύμπτωμα και αυτό του καιρού μας. Ο τύπος λέει, επαγγέλλεται τον διαφημιστή. Συνεργάζεται κυρίως (σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα, υποστηρίζει η αγορά) με το Δημόσιο, στενό και ευρύτερο, ήτοι εποπτευόμενους από το Δημόσιο οργανισμούς ή εξαρτώμενους από αυτό. Τι καμπάνιες κάνει, και κυρίως τι ποιότητας είναι αυτές οι καμπάνιες, δεν έχει και τόση σημασία. Η ποιότητα είναι τελείως υποκειμενικό ζήτημα – κάτι που αρέσει σε εμένα, μπορεί να μην αρέσει σε άλλους 100, και αντιστρόφως. Το θέμα είναι ότι ο τυπάκος, που κάποτε υποδυόταν και τον πασόκο, έχει βρει τον τρόπο να «κερδίζει» διαγωνισμούς, των οποίων το κοινό χαρακτηριστικό είναι το υποδειγματικό… «δε(τ)σιμο»!
Τόσο καλό δε, που τα τελευταία, λίγα χρόνια, επί ΝουΔου δηλαδή, γιγαντώθηκε σε βαθμό υπερθετικό. Σε βαθμό που είναι να απορεί κανείς με την ανεκτικότητα απέναντι στο φαινόμενο, του απολύτως άτεγκτου περί αυτά, Μεγάρου Μαξίμου. Ο μπαγάσας θα έχει βρει τον τρόπο να περνάει συνεχώς κάτω από τα ραντάρ τους, δεν μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο…
Εκτός κι αν ηχήσουν τίποτε alarm τώρα, με αυτόν τον «διαγωνισμό» (εντός πολλών εισαγωγικών η λέξη, προφανώς), με τα 9,3 εκατομμύρια του Ελληνικού Οργανισμού Ανακύκλωσης, στον οποίο αναφέρθηκα διεξοδικά χθες…
Αθάνατη ελληνική γραφειοκρατία
Ιστορία, αθάνατης ελληνικής γραφειοκρατίας, θα διηγηθώ εν συνεχεία, σε μια – απέλπιδα και πιθανώς αποτυχημένη – προσπάθεια, να συγκινήσω κάποιον στο Μέγαρο Μαξίμου. Γιατί αν περιμένω από το αρμόδιο υπουργείο Ανάπτυξης (και κάτι υπόλοιπα), φέξε μου και γλίστρησα.
Το 2004, ο τεράστιος καθηγητής Γρηγόρης Σκαλκέας (ακόμη τον θυμάμαι, να έρχεται τα πρωινά στο Da Capo για να απολαύσει κι αυτός ως κοινός θνητός έναν espresso) δημιούργησε το ΙΙΒΕΑΑ (ο εστί μεθερμηνευόμενον Ιδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών Ακαδημίας Αθηνών), ως λειτουργούντα οργανισμό στο πλαίσιο της Ακαδημίας Αθηνών. Οσο ζούσε ο Σκαλκέας το ίδρυμα ανθούσε. Δεκάδες επιστήμονες βρήκαν σε αυτό τη στέγη για να προωθήσουν την έρευνα – τόσο κρίσιμη, αλλά και τόσο πίσω, στην Ελλάδα. Το πάθος του καθηγητή, που όμως δεν άγγιξε τους επιγόνους του, είχε ως αποτέλεσμα το ΙΙΒΕΑΑ να αποκτήσει ένα κτιριακό σύμπλεγμα 32.000 τετραγωνικών μέτρων, 3 χλμ. από το κέντρο της Αθήνας (στου Παπάγου, πίσω από το 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο) και αποτελείται από 4 Ερευνητικά Κέντρα τα οποία στεγάζουν 50 ερευνητικές ομάδες!
Το καλοκαίρι του 2022 όλα τα ερευνητικά ιδρύματα στην Ελλάδα πέρασαν από αξιολόγηση, από έλληνες επιστήμονες της διασποράς. Σε αρκετά ιδρύματα έγιναν υποδείξεις για βελτίωση της λειτουργίας τους, για ένα όμως Ιδρυμα ήχησαν κάτι καμπάνες να, με το συμπάθιο. Ναι, σωστά καταλάβατε, επρόκειτο για το Εθνικό Ιδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών. Και τι είπαν στην έκθεσή τους οι εγνωσμένης αξίας επιστήμονες, για το ΙΙΒΕΑΑ; Οτι έχει έναν αναχρονιστικό τρόπο διοίκησης, ο οποίος αποτελεί βαρίδι για την επιστημονική έρευνα στην Ελλάδα…
«Το βλέπουμε από βδομάδα…»
Ανατρέχω στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος, που όσο να πεις δεν είναι και ό,τι πιο σύγχρονο μπορείς να συναντήσεις στο Διαδίκτυο, και διαπιστώνω ότι διοικείται απλώς από ένα Διοικητικό Συμβούλιο, πρόεδρος του οποίου είναι ο ακαδημαϊκός, πρώην πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, αντιπρόεδρος ο εξ Ιωαννίνων ορμώμενος καθηγητής Χαράλαμπος Μουτσόπουλος, και μέλη, ακαδημαϊκοί επίσης.
Μια ομάδα φίλων του Ιδρύματος, πλούσιοι άνθρωποι, που βοήθησαν κατά το παρελθόν, και εξακολουθούν να συνεισφέρουν οικονομικά και με γαλαντομία, σου λένε, ότι ένας τέτοιος οργανισμός δεν μπορεί να διοικείται από ένα Διοικητικό Συμβούλιο ακαδημαϊκών, αλλά απαιτείται οργανόγραμμα με επικεφαλής διευθύνοντα σύμβουλο, ο οποίος, κατ’ αντιστοιχία όσων συμβαίνουν στο εξωτερικό με παρόμοια ιδρύματα, θα «τρέξει» τις υποθέσεις του.
Απευθύνθηκαν λοιπόν στην κυβέρνηση (εικάζω η… απεύθυνση έφτασε και στο Μέγαρο Μαξίμου), επισημαίνοντας ότι το Ιδρυμα για να λειτουργήσει επαρκώς στη νέα εποχή, πρέπει να αποκτήσει διευθύνοντα σύμβουλο – CEO όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο…
Η κυβέρνηση τώρα, φέρεται να έχει αποδεχθεί αυτήν την ανάγκη, της ύπαρξης δηλαδή στην ηγεσία του Ιδρύματος ενός CEO, αλλά το (αρμόδιο) υπουργείο Ανάπτυξης συνεχώς αναβάλλει να λάβει τη σχετική απόφαση, τροποποιώντας τους απαρχαιωμένους κανονισμούς που διέπουν τη λειτουργία του, και να «φέρει» το Ιδρυμα στη σύγχρονη εποχή. Φαντάζομαι ότι όταν υποβλήθηκε το αίτημα-πρόταση, θα ήταν καμιά Δευτέρα, οπότε επικράτησε προφανώς το «άσε, το βλέπουμε από βδομάδα» – ποια βδομάδα, δεν έχει την παραμικρή σημασία…
Καλύτερα στην Καλιφόρνια
Ο αναγνώστης μου, που με ενημέρωσε για αυτή την εξωφρενική περίπτωση, άλλου ενός ευαγούς Ιδρύματος που συντηρείται από τον κρατικό κορβανά, μου ανέφερε επίσης ότι πρόσφατα είχε ακουστεί ότι θα οριζόταν στη θέση του CEO του Ιδρύματος ένας κύριος Νίκος Κυρπίδης, επιστήμων με σημαντικές περγαμηνές στις ΗΠΑ. Πρόκειται για κορυφαίο ερευνητή στο αντίστοιχο ερευνητικό εργαστήριο του Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια. Πλην όμως, η ανίκητη γραφειοκρατία που έχει κάνει θεσμό τις ελληνικές καλένδες, τορπίλισε και αυτή τη λύση. Ο καταγόμενος από τας Σέρρας (παρακαλώ με παχύ το Σ) κ. Κυρπίδης προσφάτως είχε καταφέρει να «σπάσει» τον γενετικό κώδικα πάνω από χιλίων βακτηρίων και αρχαιοβακτηρίων, γνωστών και ως «αρχαίων», μία έρευνα που είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξει ο τρόπος δημιουργίας γενετικών θεραπειών – μιλάμε για τέτοιας εμβέλειας επιστήμονα.
Υποθέτω ότι για την περίπτωση επικράτησε η άποψη, κρίμα είναι να τον στερήσουμε από το Μπέρκλεϊ. Ασ’ τον Καλιφόρνια καλύτερα, πού να τον φέρνεις Αθήνα, τώρα…
Ελλαδάρα!..