Οπως όλοι γνωρίζουμε, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Το πνεύμα της παραμένει ζωντανό ακόμα και υπό συνθήκες νεκρικής ακαμψίας. Η είδηση για το κύκλωμα στο οποίο συμμετείχαν ιατροδικαστής, νεκροτόμοι και εργολάβοι κηδειών της Θεσσαλονίκης, είναι η πιο χαριτωμένη που διάβασα τα τελευταία χρόνια. Και η πιο αισιόδοξη. Διότι το ελληνικό δαιμόνιο, με την ευρηματικότητα του Οδυσσέα, αυτό που καθιστά το έθνος μας ανάδελφο, είναι πιο ισχυρό και από τον θάνατο. Τι έκαναν, λοιπόν; Παρείχαν υπηρεσίες περιποίησης, φύλαξης και ταρίχευσης νεκρών στις εγκαταστάσεις της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας, προσφέροντας τιμές πολύ πιο ανταγωνιστικές από τις αντίστοιχες της αγοράς. Χάρηκα την ευρηματικότητά τους και, αν θέλετε, διέκρινα και την τιμή προς τον μακαρίτη. Διότι αν τον φρόντισαν εντός της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας, τότε, πράγματι, κατά κάποιον τρόπο, ο εκλιπών κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη.