Εκανε αίσθηση το πώς αντέδρασαν οι οπαδοί της ΑΕΚ όταν την περασμένη Κυριακή αντικαταστάθηκε ο Γιάννης Κωνσταντέλιας κατά τη διάρκεια του ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι, πρόσφεραν ένα ζεστό χειροκρότημα στον διεθνή μέσο και αμέσως αυτό έγινε είδηση. Δεν θα έπρεπε. Μιλάμε για κάτι αυτονόητο, γιατί πάνω από όλα οι αξίες πρέπει να αναγνωρίζονται.
Και ο Κωνσταντέλιας έχει ποδοσφαιρική αξία μεγάλη. Σαφώς και δεν ξεχωρίζει τόσο πολύ όπως συνέβαινε την πρώτη του χρονιά ως βασικός με τον Δικέφαλο, αλλά και πάλι συχνά-πυκνά καταθέτει στο χορτάρι την ξεχωριστή του κλάση. Το έκανε πρόσφατα με την εθνική ομάδα. Συνέχισε στην πρεμιέρα των playoffs. Ισως τον μάθαμε. Μπορεί πάλι να τον μαρκάρουν περισσότερο αποτελεσματικά οι αντίπαλοι. Οταν όμως του δίνεται η ευκαιρία να ξεφύγει από τον κλοιό, τότε ξεδιπλώνει το σπάνιο χάρισμα που έχει και αυτό δεν κρύβεται. Οταν ένα παιχνίδι από το 2-0 πάει στο 2-3, πολλές φορές οι φίλοι της ηττημένης ομάδας λειτουργούν με τον τρόπο που το έκαναν οι οπαδοί της ΑΕΚ: βγάζουν αντίδραση, εξωτερικεύουν με άλλον τρόπο την πίκρα τους. Αλλά στην περίπτωση του Γιάννη Κωνσταντέλια, δεν ήταν ακριβώς αυτό. Παραδέχονται τον ποδοσφαιριστή κι ας αγωνίζεται σε μια ομάδα που είναι άκρως ανταγωνιστική με την Ενωση. Συχνά το προνόμιο του χειροκροτήματος το έχουν έλληνες παίκτες που έρχονται από το εξωτερικό και δεν έχουν μπει στον κυκεώνα της αντιπαράθεσης και της μάχης για τους τίτλους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι, δηλαδή, εντελώς άφθαρτοι. Πώς να ειπωθεί… Στην περίπτωσή τους το χειροκρότημα έρχεται ευκολότερα όπως άλλωστε και μια καλή κουβέντα. Αλλά ο Κωνσταντέλιας μοιάζει να είναι… οικουμενικός. Ολοι θα τον ήθελαν στην ομάδα τους ή για να ειπωθεί σωστότερα, ποιος θα έλεγε «όχι» σε έναν παίκτη που θα έκανε ωραιότερα τα απογεύματα ή τα βράδια των φιλάθλων στο γήπεδο; Και άλλοι ποδοσφαιριστές έχουν την αποδοχή του συνόλου των οπαδών. Ας μην απαριθμήσουμε ονόματα, δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Τα πρόσωπα σαφώς έχουν τη σημασία τους, παίζει όμως ρόλο και η νοοτροπία. Αν ξεφύγουμε από αγκυλώσεις και ανοίξουμε τα μάτια για το ωραίο ποδόσφαιρο, τότε αμέσως τα πάντα θα γίνουν παραπάνω φωτεινά. Οπως οι στιγμές που φέρνουν στο γρασίδι παίκτες με ταλέντο έμφυτο. Αυτοί που μας κάνουν να τους βγάζουμε το καπέλο, αυτοί που τους αφιερώνουμε ύμνους και ένα χειροκρότημα αναγνώρισης των δυνατοτήτων τους.