Η Anastacia Kompos, μία από τις πρώτες Ελληνίδες της Αυστραλίας που υπηρέτησαν στη Βασιλική Αεροπορία της Αυστραλίας (RAAF), εντάχθηκε στις Ένοπλες Δυνάμεις το 1986, κλονίζοντας βαθιά ριζωμένα κοινωνικά στερεότυπα.
Υπήρξε η πρώτη γυναίκα στο Κουίνσλαντ που παρέλασε με τουφέκι την Ημέρα Anzac και συμμετείχε σε τιμητική φρουρά στο Ιερό της Μνήμης στο Μπρίσμπαν, κρατώντας τουφέκι SLR.
Η κα Kompos τα έκανε όλα αυτά παρά τις αντιρρήσεις πολλών ότι «δεν μπορούσε» επειδή ήταν γυναίκα.
Την ημέρα της παρέλασης χρειάστηκε να δανειστεί και να φορέσει ανδρική στολή -πουκάμισο, παντελόνι και γραβάτα- καθώς εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ανάλογη στολή για γυναίκες.
Μάλιστα η αίτηση για την ένταξή της στις Ένοπλες Δυνάμεις απορρίφθηκε αρχικά λόγω του φύλου της και της ηλικίας της, καθώς ήταν 32 ετών, τότε.Το 1992, έγινε η πρώτη γυναίκα από τη RAAF που συμμετείχε στο Variety Club Car Bash, συμβάλλοντας ενεργά στις προσπάθειες συγκέντρωσης χρημάτων για τα παιδιά.
Η κα Kompos διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην εξασφάλιση μιας αλλαγής της νομοθεσίας από την αυστραλιανή κυβέρνηση, η οποία αναγνώρισε επίσημα ότι και οι γυναίκες που υπηρετούν στις Ένοπλες Δυνάμεις (Στρατό, Πολεμική Αεροπορία και Ναυτικό) μπορούν να εμφανίσουν PTSD (Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες).
Η ΜΑΧΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ
Αργότερα, κατά τη διάρκεια της θητείας της στην Πολεμική Αεροπορία, η κα Kompos υπέστη σωματική κακοποίηση, η οποία της άφησε σωματικά και συναισθηματικά τραύματα.
Έτσι, η ομογενής βετεράνος της Βασιλική Αεροπορία της Αυστραλίας χρειάστηκε να δώσει μια διαφορετική μάχη, αυτή τη φορά στα δικαστήρια για επτά ολόκληρα χρόνια, προκειμένου να λάβει αποζημίωση για την κακοποίηση που υπέστη.
«Κανείς δεν το είχε κάνει ποτέ [πριν από εμένα]. Ακόμη και οι δικηγόροι δεν ήξεραν πώς να το χειριστούν, αλλά αυτό με κατέστρεψε», δήλωσε η Anastacia Kompos στον «Νέο Κόσμο».
«Μόνο τώρα, 33 χρόνια μετά, οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι αυτό ήταν μεγάλο θέμα και εγώ λέω, ‘αλήθεια;’.
«Προσπάθησα να το πω σε όλους τότε, αλλά δεν με πήραν στα σοβαρά. Έτσι το έθαψα [μέσα μου]».
Αν και κέρδισε την επταετή νομική «μάχη» και έλαβε την αποζημίωση, ο «Γολγοθάς» που πέρασε είχε σοβαρό αντίκτυπο στην υγεία της.
Η κα Kompos πέρασε 18 χρόνια καθηλωμένη στο κρεβάτι λόγω Συνδρόμου Χρόνιας Κόπωσης (CFS) και Ινομυαλγίας, ενώ είχε αναπτύξει εξάρτηση από πέντε συνταγογραφούμενα φάρμακα.
Στο τέλος του περασμένου έτους, διαγνώστηκε με τραυματική εγκεφαλική βλάβη (TBI) λόγω της σωματικής κακοποίησης που υπέστη.
Κατάφερε ωστόσο να σταθεί ξανά στα πόδια της, συνδυάζοντας φυσικές και συμβατικές ιατρικές μεθόδους θεραπείας, με δική της πρωτοβουλία.
ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΦΩΝΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Πλέον, μετά από πάνω από τρεις δεκαετίες, δηλώνει έτοιμη να μοιραστεί επιτέλους την εμπειρία της και να βοηθήσει και άλλους.
Πάνω σε αυτή την επιλογή στηρίχθηκε και η απόφασή της να ξεκινήσει ένα podcast με τίτλο «Voice to Heal», ελπίζοντας ότι η ιστορία της θα ενθαρρύνει και άλλους, ανεξαρτήτως φύλου, να μιλήσουν.
«Υπάρχουν περιπτώσεις κακοποίησης και καταστάσεις που εξακολουθούν να συμβαίνουν μέχρι και σήμερα. Εμείς, οι μεγαλύτερες γενιές, θέλουμε να υποστηρίξουμε τα νεότερα κορίτσια και να τους πούμε ‘δεν είστε μόνες, δεν είστε οι μόνες’ … Ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να ανακτούμε μέρος της δύναμής μας».
Η εμπειρία της κας Kompos στις Ένοπλες Δυνάμεις αποτέλεσε σημείο καμπής για τη ζωή της.
«Γι’ αυτό ξεκίνησα το podcast. Ήταν καιρός και είναι κάτι που βοηθά να συνεχίσω να προχωρώ. Μου δίνει σκοπό, γιατί όταν έφυγα (από το Σώμα), δεν ήξερα ποια ήμουν. Είχα χαθεί εντελώς. Ένιωθα εξαιρετικά αποκομμένη».
Παρά το γεγονός ότι η έκφραση συναισθημάτων που είχε βαθιά «θαμμένα» μέσα της, της προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση, αναγνώρισε ότι ήταν για το καλό της.
Τώρα, επιθυμεί να προσφέρει την ευκαιρία και σε άλλους να «φωνάξουν για να θεραπευτούν».
ΜΙΑ «ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΘΕΑ»
Η κα Kompos γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη της Νέας Νότιας Ουαλίας, τη Junee.
Οι γονείς της μετανάστευσαν στην Αυστραλία τη δεκαετία του 1950.
Η μητέρα της γεννήθηκε στη Λέσβο το 1940, ενώ το χωριό της, το Ακράσι, βρισκόταν υπό βομβαρδισμό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο παππούς της ήταν αιχμάλωτος πολέμου κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Οθωμανούς.
Το χωριό του πατέρα της, ο Ομβριανός, που βρίσκεται στα βουνά της Θεσσαλονίκης, υπέστη μεγάλες καταστροφές κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου, ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός της υπηρετούσε στην εφεδρεία του στρατού.
Η κα Kompos είναι υπερήφανη που υπήρξε μία από τις πρώτες Ελληνίδες στην Αυστραλία που υπηρέτησε στο στρατό, ωστόσο δυσκολεύεται να δώσει στον εαυτό της τα εύσημα που της αναλογούν.
«Νιώθω ότι το μετατραυματικό στρες το καθιστά δύσκολο. Δεν μπορώ να μιλήσω για τον εαυτό μου», δήλωσε.
Παρά τα πολλά εμπόδια που αντιμετώπισε στην εποχή της, η καταγωγή της δεν υπήρξε ένα από αυτά.
«Ένα από τα παρατσούκλια μου ήταν ‘Ελληνίδα Θεά’, από ένα παιδί στο στρατό, οπότε δεν νιώθω ότι το γεγονός πως είμαι Ελληνίδα αποτέλεσε εμπόδιο με οποιονδήποτε τρόπο εκεί μέσα».
Η ίδια ανέφερε ότι οι συνάδελφοί της στο Σώμα «ήταν πολύ δεκτικοί προς κάθε κουλτούρα».
«Είχαμε ιθαγενείς, όλοι ήμασταν ίσοι. Δεν είχε σημασία ποιος ήσουν, όλοι αντιμετωπίζονταν με ισότητα».
«Όσον αφορά το να είσαι Ελληνίδα, δεν υπάρχει τίποτα αρνητικό που να μπορώ πραγματικά να πω για αυτό».
*Το podcast της Anastacia Kompos, «Voice to Heal» είναι διαθέσιμο στις πλατφόρμες Spotify και Apple Podcasts, καθώς επίσης και στο YouTube στο Anastacia Blue Beyond Guide.
The post Anastacia Kompos: Η Ελληνίδα που κατέρριψε κοινωνικά στερεότυπα στη Βασιλική Αεροπορία της Αυστραλίας appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.