Δευτέρα απόγευμα, Γλυκά Νερά. Τον χλευάζουν, πετούν πάνω του αναμμένο τσιγάρο, ο άνθρωπος αντιδρά, φαίνεται να τους λέει κάτι, οι ανήλικοι τον ακολουθούν, ο ένας γράφει αυτάρεσκα τη σκηνή της φρίκης με το κινητό, ο άλλος τον πλησιάζει και τον χτυπάει με λαβή που παραλίγο να τον στείλει στον θάνατο. Ο 48χρονος πέφτει αιμόφυρτος στο έδαφος, οι ανήλικοι δεν σταματούν ούτε εκεί, με αναισθησία που τρομάζει φωνάζουν «μείνε εκεί όπως είσαι να πεθάνεις μα…». Η καταγεγραμμένη φρικαλεότητά τους από τους ίδιους σε βίντεο αποτελεί την έμπρακτη απόδειξη ενοχής και δύσκολα αφήνει περιθώρια παρερμηνειών. Το θύμα μεταφέρεται στο νοσοκομείο, εισάγεται εσπευσμένα στη ΜΕΘ, κινδυνεύει να πεθάνει. Ο 17χρονος εντοπίζεται και συλλαμβάνεται για τη δολοφονική επίθεση, προβάλει διάφορες εκδοχές για τα δευτερόλεπτα της φρίκης, ο εισαγγελέας δεν πείθεται από τις δικαιολογίες και τους ισχυρισμούς, τον κρίνει προφυλακιστέο.
Ο άνθρωπος στο νοσοκομείο δίνει σκληρή μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. «Πήγε να περπατήσει λίγο γιατί ήταν κουρασμένος από τη δουλειά. Εφυγε και δεν ξαναγύρισε» λέει με αξιοπρέπεια που τσακίζει η μητέρα του, «δεν είχε πειράξει ποτέ και κανέναν» περιγράφουν αποσβολωμένοι οι γείτονες, στο φως έρχονται πληροφορίες για το βίαιο παρελθόν του δράστη που είχε απομακρυνθεί από ακριβό ιδιωτικό σχολείο και είχε επιδείξει και στο παρελθόν προβλήματα συμπεριφοράς.
Ανήλικα παιδιά γεμάτα μίσος, που συμπεριφέρονται σαν κοινοί εγκληματίες, επιτίθενται σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους, άνανδρα, τρεις προς έναν, βίαια ξεσπάσματα που αποκτούν όλο και πιο άγρια χαρακτηριστικά, μέχρι τη στιγμή που ένας άνθρωπος κινδυνεύει να πεθάνει στο νοσοκομείο.
Νεαροί πολίτες που ποτέ δεν έμαθαν τον σεβασμό και δεν συναισθάνονται ούτε τη στοιχειώδη ντροπή την οποία θα έπρεπε να νιώθει ένας άνδρας που χτυπά έναν άνθρωπο σχεδόν 30 χρόνια μεγαλύτερό του. Ανανδροι νταήδες που ξυλοκοπούν έναν άνθρωπο και εξαφανίζονται, που έμαθαν ότι η ζωή είναι γεμάτη δικαιώματα, μα άδεια από υποχρεώσεις.
«Με έβρισε» ισχυρίστηκε μεταξύ άλλων ο δράστης στις εισαγγελικές αρχές για να δικαιολογήσει το δολοφονικό χτύπημα. Κανονικοποίηση της βίας, νομιμοποίησή της ως αποδεκτή μορφή αντίδρασης. Το διδαχτήκαμε από άλλους αγανακτισμένους στα χρόνια της κρίσης. Ως κοινωνία το μάθαμε καλά και εμπεδώσαμε ότι η βία διαχωρίζεται σε καλή και κακή. Η ηπιότητα εκλαμβάνεται ως αδυναμία, το θράσος και ο τραμπουκισμός θεωρούνται ένδειξη δύναμης και υπεροχής, ενώ η επιρροή αποτελεί προνόμιο όσων επιβάλλονται φωνάζοντας αυτό που θέλουν πιο δυνατά.
Και κάπως έτσι άνθρωποι γρονθοκοπούνται στη μέση του δρόμου και καταλήγουν στις ΜΕΘ νοσοκομείων. Το πιθανότερο άλλωστε είναι πως ο 17χρονος δεν θα έχει καμία ουσιαστική τιμωρία, η ανηλικότητα θα αποτελέσει και πάλι άλλοθι παλιανθρωπιάς, το εξαιρετικά ευνοϊκό ποινικό μας σύστημα επιτρέπει σε δράστες μικρότερων ή μεγαλύτερων εγκλημάτων να παραμένουν εκτός φυλακής για να τα επαναλαμβάνουν. Μία κοινωνία που γαλουχεί τους αυριανούς ενήλικους στην ατιμωρησία και μετά απορεί γιατί μικρά παιδιά γεμάτα μίσος καταστρέφουν ζωές. Των άλλων και τις δικές τους.