Θα μπορούσε να ήταν σκηνή από αγγλική κομεντί στο τελευταίο «αντίο» ενός συγγενικού προσώπου. Ενα μωσαϊκό ανθρώπων συγκεντρώθηκε από τις 8:30 το πρωί της περασμένης Κυριακής στην «The People’s Pub», κάτω από το «The Winslow Hotel» που το χωρίζει ο μονόδρομος του Goodison Road από το Γκούντισον Παρκ για να ξεκινήσουν να σκαλίζουν τη θράκα των αναμνήσεων του ιστορικού γηπέδου.
Σε ανάλογες περιπτώσεις, στις περισσότερες χώρες, οι φίλαθλοι θα χαίρονταν που θα μετακόμιζε η ομάδα τους σε ένα νέο, υπερσύγχρονο γήπεδο, με μεγαλύτερη χωρητικότητα που θα τους προσφέρει όλες τις ανέσεις. Οι Evertonians ωστόσο, όπως και πολλοί άλλοι φίλοι ομάδων στην Αγγλία, δεν μοιάζουν με τον υπόλοιπο κόσμο.
Γι’ αυτούς το Γκούντισον Παρκ δεν ήταν απλά ένα γήπεδο. Ηταν το σπίτι τους. Εκεί όπου έστησαν τον ιστό των αναμνήσεών τους. Τους πήγε πρώτα ο πατέρας, σχεδόν μωρά παιδιά, μεγάλωσαν πηγαίνοντας κάθε δεύτερη εβδομάδα για να υποστηρίξουν την Εβερτον, έκαναν φίλους, οικογένεια και αυτοί με τη σειρά τους πήγαν τα δικά τους παιδιά. Μια πανίσχυρη αλυσίδα φτιαγμένη από κρίκους συναισθημάτων που φτάνει βαθιά μέσα στον χρόνο, στο 1892, και κατάφερε να διασχίσει τρεις αιώνες, δύο χιλιετίες και 133 χρόνια.
Χιλιάδες άνθρωποι έκλαιγαν σαν μικρά παιδιά μοιραζόμενοι αναμνήσεις, μνήμες, αγωνίες και χαρές.
Το Γκούντισον Παρκ παύει να είναι η έδρα της ανδρικής ομάδας της Εβερτον ύστερα από 2.791 παιχνίδια, 5.372 γκολ και δεκάδες κερδισμένα τρόπαια. Η νέα έδρα των Ζαχαρωτών θα βρίσκεται πια στο Μπράμλεϊ – Μουρ Ντοκ και θα φέρει την εμπορική ονομασία Στάδιο Χιλ Ντίκινσον, μιας δικηγορικής εταιρείας που ιδρύθηκε το 1810.
Το Γκούντισον Παρκ δεν θα έχει την τύχη άλλων ιστορικών γηπέδων της Αγγλίας που μετατράπηκαν σε σουπερμάρκετ, ιδιωτικά νοσοκομεία και σπίτια, αλλά θα συνεχίσει να χρησιμοποιείται από τη γυναικεία ομάδα της Εβερτον. Θα είναι εκεί για να εγείρει αναμνήσεις σε όσους νιώθουν την ανάγκη να γυρίσουν τον χρόνο πίσω.
Το Χάιμπουρι και τα άλλα
Δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο οι φίλοι της Αρσεναλ, της Μπρέντφορντ, της Μπόλτον, της Λέστερ, της Μπρίστολ και τόσων άλλων ιστορικών ομάδων που είδαν το παρελθόν να εξαφανίζεται μπροστά τους από τις μπουλντόζες.
Από τα πιο φημισμένα γήπεδα που «αποσύρθηκαν» από την αγγλική ποδοσφαιρική κουλτούρα είναι το Χάιμπουρι. Εδρα της Αρσεναλ από το 1913 μέχρι το 2006 και του τελευταίου τίτλου πρωταθλήματος, του γνωστού «Αήττητου» του 2004. Στο τελευταίο παιχνίδι ο Τιερί Ανρί πέτυχε χατ τρικ εναντίον της Γουίγκαν και στη συνέχεια γονάτισε και φίλησε το χορτάρι. Το γήπεδο ήταν σχετικά μικρό για τις απαιτήσεις της Αρσεναλ, μόλις 38.419 θέσεων. Μετά το λουκέτο οι Κανονιέρηδες έβγαλαν σε πλειστηριασμό μέρος του γηπέδου, από το χορτάρι του αγωνιστικού χώρου μέχρι τα δοκάρια και τα καθίσματα.
Στη συνέχεια μετασχηματίστηκε σε συγκρότημα διαμερισμάτων, αλλά ο άλλοτε αγωνιστικός χώρος δεν γέμισε τσιμέντο και μετατράπηκε σε κοινόχρηστο κήπο.
Η Μπρέντφορντ αποχαιρέτησε την επί 116 χρόνια ιστορική έδρα, το Γκρίφιν Παρκ, το 2020 εν μέσω κορωνοϊού και οι φίλοι της δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να του πουν το τελευταίο αντίο.
Η κουβέντα για την αποχώρηση από το γήπεδο είχε ξεκινήσει 40 χρόνια νωρίτερα και είχε συμπεριλάβει και την ιδέα της συγχώνευσης με την Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς, η οποία φυσικά απορρίφθηκε.
Το Γκρίφιν Παρκ τελικά κατεδαφίστηκε με σκοπό να χτιστούν 149 νέα σπίτια. Πέντε χρόνια μετά ο χώρος παραμένει αναξιοποίητος.
Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη με το Μπέρντεν Παρκ, το γήπεδο που χρησιμοποιούσε ως έδρα η Μπόλτον από το 1895 μέχρι το 1997.
Ηταν μικρό, μόλις 22.000 θέσεων και το όνομά του περιλαμβάνεται σε μία από τις μαύρες σελίδες της ιστορίας του αγγλικού ποδοσφαίρου. Στον επαναληπτικό προημιτελικό του Κυπέλλου, το 1946, με αντίπαλο τη Στόουκ Σίτι, ποδοπατήθηκαν μέχρι θανάτου 33 οπαδοί ενώ περισσότεροι από 400 τραυματίστηκαν. Ωστόσο το παιχνίδι συνεχίστηκε κανονικά ενώ το ιατρικό προσωπικό μάζευε τα πτώματα.
Μέχρι την τραγωδία του Αϊμπροξ Παρκ, το 1971, τα γεγονότα του Μπέρντεν Παρκ αποτελούσαν την πιο μαύρη σελίδα του αγγλικού ποδοσφαίρου.
Μετά την αποχώρηση της Μπόλτον για να πάει στο Τάφσιτ Κομιούνιτι, η περιοχή του πρώην γηπέδου της είχε εγκαταλειφθεί στην τύχη της. Εως το 2005 όταν την αγόρασε μια μεγάλη αλυσίδα σουπερμάρκετ και την αποκατέστησε μαζί με άλλα καταστήματα.
Το Eastville της Μπρίστολ
Το ιστορικό γήπεδο της Μπρίστολ Ρόβερς (1897-1986), το Eastville, μετατράπηκε σε υπερκατάστημα μεγάλης σουηδικής φίρμας επίπλων. Μετά την αποχώρηση της Μπρίστολ Ρόβερς είχε επίσης εγκαταλειφθεί στη μοίρα του καθώς είχαν ναυαγήσει τα σχέδια για την κατασκευή χώρου για κυνοδρομίες.
Σουπερμάρκετ έγινε η άλλοτε έδρα της Γουόλσολ, το Fellows Park. Η ομάδα των Μίντλαντς αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την ιστορική της έδρα το 1990 γιατί είχε γίνει πια επικίνδυνο για τους φιλάθλους. Τα σχέδια για να μπει λουκέτο ή να ανακατασκευαστεί είχαν ξεκινήσει από το 1984, όταν στη διάρκεια του ημιτελικού του Λιγκ Καπ με τη Λίβερπουλ κατέρρευσε ένας τοίχος. Το γεγονός θυμίζει έντονα η φωτογραφία του τότε αρχηγού των Κόκκινων Γκρέιαμ Σούνες να μεταφέρει ένα τραυματισμένο παιδί σε ασφαλές σημείο. Τελικά το Fellows Park κατεδαφίστηκε το 1991 και στη θέση του κατασκευάστηκε γνωστή αλυσίδα σουπερμάρκετ.