Το μίσος σε δένει με τον χειρότερο εχθρό σου και οι κούπες στο ποδόσφαιρο με τον συναισθηματισμό σου – αν έχεις νοοτροπία μικρής ομάδας.
Νέο γήπεδο, κατάκτηση του νταμπλ, όνειρα για μια κιτρινόμαυρη αυτοκρατορία με ηγέτη τον Ματίας Αλμέιδα Παλαιολόγο.
Ο Αργεντινός έσβησε τη δίψα της ηγεσίας του κλαμπ και των φίλων της ομάδας για την κατάκτηση του τίτλου και σε ανταπόδοση του προσέδωσαν μυθικές διαστάσεις στο συλλογικό τους υποσυνείδητο.
Του πρόσφεραν απλόχερα το αλάθητο και τον τοποθέτησαν στον θρόνο της υπέρτατης ποδοσφαιρικής θεότητας. Στο πρόσωπο του Αλμέιδα οι φίλοι της Ενωσης έβλεπαν τον Ματίας τον Λυτρωτή, αυτόν που θα τους οδηγούσε στη γη της ποδοσφαιρικής επαγγελίας. Που θα χτυπούσε με το ραβδί του τη θάλασσα κι αυτή θα σκιζόταν στη μέση για να διαβεί το μεγαλείο του Δικεφάλου. Υπό αυτές τις συνθήκες ήταν απόλυτα φυσιολογικό η ΑΕΚ να καταστρατηγήσει κάθε κανόνα του ποδοσφαίρου για να βρεθεί σήμερα έρμαιο των ορέξεων των κορυφαίων ομάδων της χώρας.
Το πρώτο μεγάλο λάθος ήταν η επέκταση του συμβολαίου του κατά τέσσερα επιπλέον χρόνια, μέχρι το 2028, όταν ακόμα δεν είχε ολοκληρώσει τη δεύτερη σεζόν του στο κλαμπ. Καμία ομάδα στον κόσμο δεν δεσμεύεται τόσα χρόνια με έναν προπονητή, ας είναι και ο Γκουαρντιόλα.
Το δεύτερο και καθοριστικό λάθος ήταν η εμπιστοσύνη που συνέχισε να δείχνει η ηγεσία του κλαμπ προς το πρόσωπο του Αργεντινού μετά την ίσως πιο ταπεινωτική ήττα στην ιστορία της ομάδας, με 3-1 από τη Νόα, στα προκριματικά του Κόνφερενς Λιγκ. Την ίδια εκείνη ημέρα, το βράδυ της 6ης Αυγούστου, ο Αλμέιδα έπρεπε να αποτελέσει παρελθόν για την ΑΕΚ, όπως συνέβη με την περίπτωση του τεράστιου Μαρσέλο Λίπι ο οποίος απολύθηκε από την Ιντερ το 2000, ύστερα από ήττα στην πρεμιέρα της Serie A. Η απομάκρυνση του Αλμέιδα θα είχε ωστόσο ένα πολύ σοβαρό οικονομικό κόστος λόγω του λάθους με την επέκταση του συμβολαίου του, το οποίο δεν μπορούσε να σηκώσει η ομάδα. Ακόμα και όταν δόθηκε δεύτερη ευκαιρία στην ηγεσία του κλαμπ να πάρει διαζύγιο από τον Αργεντινό μετά το ξέσπασμα του τελευταίου, τον Ιανουάριο, αποδείχτηκε δειλή, κατώτερη των περιστάσεων και πιθανόν με άδεια ταμεία. Το λασπόλουτρο που ακολούθησε ήταν η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων και το ποσοστό της ευθύνης του Αλμέιδα ίσως είναι το μικρότερο όλων για την κατάντια της ΑΕΚ.