Δεν το βάζουν γιατί παρατηρούν μια σειρά από γκρίζες ζώνες στην υλοποίησή της. Ακόμη κι ο πιο εξελιγμένος μηχανισμός ηλεκτρονικών διασταυρώσεων εντοπίζει τα ακίνητα που ενοικιάζονται κρυφά, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα να ανακαλύψει πόσα δίνουν σε μετρητά οι μισθωτές στους ιδιοκτήτες τους. Το μοντέλο των επαγγελματικών μισθώσεων, το οποίο επικαλούνται κυβερνητικοί ως υπόδειγμα για την πρωτοβουλία που θα πάρουν, κινητοποιεί τους ενοικιαστές, τους ωθεί να ζητούν συμβόλαια που γράφουν τα αληθινά νούμερα επειδή αυτά εκπίπτουν από τα έσοδα. Στις μισθώσεις κατοικιών, ωστόσο, το είδος της αγοράς που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια δεν τους προσφέρει κανέναν μοχλό πίεσης εναντίον των εκμισθωτών. Το αντίθετο. Στο τραπέζι υπάρχει και το φόβητρο των υψηλών προστίμων, σαν εκείνα που επιβάλλονται στις μεταβιβάσεις ακινήτων που γίνονται εκτός τραπεζικού συστήματος. Αφήνοντας στην άκρη τη φιλοσοφική παρατήρηση πως οι ποινές εκφοβίζουν συνήθως όσους δεν έχουν πρόθεση να παρανομήσουν, για να πέσουν τα πρόστιμα πρέπει πρώτα να ανιχνευθεί και να αποδειχθεί η παράβαση. Για να αποδώσει το μέτρο που διαφημίζει η κυβέρνηση χρειάζονται συνεχείς, εξονυχιστικοί και σύνθετοι έλεγχοι, επομένως. Και γι’ αυτούς είναι απαραίτητη ειλικρινής πολιτική βούληση.