Αν είχε επιλέξει να γίνει ηθοποιός, θα βρισκόταν στο Χόλιγουντ, στους πρωτοκλασάτους αστέρες. Αν ακολουθούσε τον δρόμο της μουσικής θα ήταν ροκ σταρ. Και για να τον προσαρμόσουμε στα δεδομένα της ιστορίας μας; Θα ήταν ντουέτο, όπως έμεινε στην ιστορία του επαγγέλματος που επέλεξε να ακολουθήσει – ευτυχώς για όλους εμάς που είχαμε την τύχη να τον ζήσουμε στα γήπεδα που ξεδίπλωσε το αστείρευτο ταλέντο του.
Για να γράψεις την ιστορία στα γήπεδα του Γρηγόρη Γεωργάτου δεν αρκούν απλά οι αριθμοί, δύο – τρεις ιστορίες χαρακτηριστικές και μια συνολική ανάλυση του τι πέτυχε, τι πρόσφερε, τι άφησε πίσω του όταν το 2007 αποχωρούσε χωρίς τυμπανοκρουσίες και όχι όπως θα του άξιζε από την ενεργό δράση.
Δεν ήταν απλά ένας ποδοσφαιριστής. Δεν αρκεί απλά να καταγράψουμε πως ο «Γκεό» είναι μέσα στην τοπ ομάδα όλης της 100ετίας του Ολυμπιακού. Δεν μπορούν να αποτυπωθούν πλήρως τα κατορθώματα, οι ικανότητες και τα σπουδαία επιτεύγματα του «τρελού καραφλού» από τον Πειραιά, με ρίζες από την Κεφαλονιά και δεύτερη πατρίδα την Πάτρα. Το άγγιγμα της μπάλας με το μαγικό αριστερό του πόδι, ο τρόπος που κάλπαζε, το 10άρι της Παναχαϊκής που ήξερε καντάρια μπάλα και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς τον μετέτρεψε σε αριστερό φουλ μπακ όπου και έγραψε ιστορία.
Παίζοντας σε μια πλευρά που για χρόνια στον Ολυμπιακό ήταν το alter ego του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, ένα ντουέτο στην αριστερή πλευρά που θα μπορούσε να παίζει σε οποιαδήποτε κορυφαία ομάδα της Γηραιάς Ηπείρου. Ενα δίδυμο από αυτά που έμειναν ανεξίτηλα στην πορεία του χρόνου και που θα μνημονεύονται για πάντα για όσα πρόσφεραν στα μάτια και την ψυχή όσων πραγματικά απολαμβάνουν τη μαγεία του ποδοσφαίρου.
Και δεν ήταν μόνο η παγκόσμια κλάση που έρεε άφθονη στον Γεωργάτο. Ηταν η ψυχή του ερυθρόλευκη από τότε που γεννήθηκε. Η φλέβα που πετιόταν στον λαιμό του όταν πανηγύριζε έξαλλα, ο τρόπος που ένιωθε να… απογειώνεται φορώντας τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο στο στήθος. Μια μείξη εκρηκτική ενός ποδοσφαιριστή με το πάγκοσμιο ταλέντο και τη λατρεία για την ομάδα της καρδιάς του. Και κάπως έτσι όταν η τεράστια Ιντερ του Ρονάλντο, του Μπάτζιο, του Βιέρι και του πανίσχυρου Μοράτα τον απέκτησε από τον Ολυμπιακό, ο Γεωργάτος «τυφλωμένος» από την αγάπη στον Πειραιά του, στον Θρύλο του δεν άδραξε την ευκαιρία που του προσφέρθηκε δύο φορές μάλιστα από την ομάδα του Μιλάνου και συνάμα έχασε μια τεράστια ευκαιρία για να κάνει μια καριέρα στο τοπ επίπεδο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Ηταν όμως ο Πειραιάς του και ο Ολυμπιακός του που πάντα τον κέρδιζε…
Οπως τον Ιανουάριο του 1996 που μόνο ένας… τρελός θα επέλεγε να πάει στον Ολυμπιακό τον πέτρινων χρόνων και όχι στον Παναθηναικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Γεωργάτος που έβγαζε… μάτια στην Παναχαϊκή είχε ουσιαστικά συμφωνήσει με τον Βαρδινογιάννη αλλά την ώρα που έπρεπε να βάλει την υπογραφή του δεν μπήκε ποτέ στα γραφεία της πράσινης ΠΑΕ. Η αγάπη του ήταν ο Ολυμπιακός. Μια απόφαση ζωής που θα άλλαζε εν πολλοίς και την ιστορία ολόκληρου του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Γεωργάτος έγινε μέλος της μεγάλης ομάδας του Ντούσαν Μπάγεβιτς που το καλοκαίρι του 1996 ανέλαβε να χτίσει την ομάδα που έσπαγε τα δεσμά των πέτρινων χρόνων. Κια ο «Γκεό» θα έμπαινε στην πρώτη γραμμή.
Ο «Γκεό» ήταν στον Ολυμπιακό η ψυχή του – Εμεινε στην ιστορία για το ανεπανάληπτο δίδυμο στην αριστερή πλευρά με τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς
Το επάγγελμα του πατέρα
Βέρος Πειραιώτης, μεγαλωμένος στα Ταμπούρια ο μικρός Γρηγόρης πρωτοπήγε πιτσιρικάς στο Καραϊσκάκη με τον παππού του που ήταν «βαμμένος» Ολυμπιακός. Ο πατέρας του Νίκος ήταν ναυτικός και όταν αποφάσισε να αφήσει τα υπερατλαντικά ταξίδια μετακόμισε στην Πάτρα για να κάνει το δρομολόγιο Πάτρα – Μπρίντιζι. Στα 18 του χρόνια ο Γρηγόρης ήταν έτοιμος να τον ακολουθήσει. Τι σου είναι όμως η μοίρα…
Ο «Γκεό» έπαιζε στον Εθνικό Πατρών και έκανε θραύση, με τον αείμνηστο Κώστα Δαβουρλή να τον ξεχωρίζει ως ανιχνευτής ταλέντων στην Παναχαϊκή και να εισηγείται την απόκτησή του όπως και έγινε. Ο ολλανδός τεχνικός Ρομπ Γιάκομπς τον ρίχνει στα βαθιά, τελειοποιεί το ταλέντο του και ο Γεωργάτος… απογειώνεται!
Στον Ολυμπιακό ξεχωρίζει με το… καλημέρα. Και όταν ο Μπάγεβιτς τον κάνει μπακ-χαφ η καριέρα του αλλάζει επίπεδο. Αν και στην αρχή γκρίνιαξε γιατί δεν είχε μάθει να μαρκάρει, σύντομα θα μπει στο πετσί του νέου ρόλου. Και η ιστορία στη συνέχεια ειναι γνωστή με το αχτύπητο δίδυμο με τον Τζόρτζεβιτς να οδηγεί τον Ολυμπιακό από επιτυχία σε επιτυχία.
Ο Γεωργάτος κερδίζει κατευθείαν τον κόσμο της ομάδας που βλέπει και την τρέλα που έχει ο ίδιος για την ομάδα. Και σύντομα γίνεται ο… Ρομπέρτο Κάρλος του Ολυμπιακού! Και κάπως έτσι ο 6χρονος Γρηγόρης που πήγαινε στο Καραϊσκάκη με τον παππού του θα γίνει πρωταγωνιστής στην επιστροφή και την κυριαρχία της αγαπημένης του ομάδας.
Η συνεργασία του με τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς αποτελεί μέχρι και σήμερα την απάντηση στην ερώτηση «Ποια η καλύτερη αριστερή πλευρά που είδαμε ποτέ στην Ελλάδα». Στη φωτό οι δυο τους με τον Ηλία Πουρσανίδη
Η Ιντερ και η επιστροφή
Η μεταγραφή του στην Ιντερ το καλοκαίρι του 1999 προκάλεσε πάταγο. Οπως και ο ίδιος παίζοντας στην ιταλική ομάδα μαζί με το «φαινόμενο» Ρονάλντο και τον Βιέρι που έσταζαν μέλι για τις ικανότητές του. Εκανε 28 συμμετοχές με 2 γκολ, όμως το επόμενο καλοκαίρι κίνησε γη και ουρανό για να γυρίσει στον Ολυμπιακό δανεικός. Δεν άντεχε μακριά απο τον Πειραιά, τους κολλητούς του και τον Ολυμπιακό.
Με το τέλος του δανεισμού, ξανά στην Ιντερ όπου τα πράγματα δεν ήταν τα ίδια για τον «Γκεό». Οταν πλέον αναζήτησε ξανά τον δρόμο της επιστροφής η απόφαση των Ερυθρόλευκων τον οδήγησε στην ΑΕΚ. Με την πρώτη όμως ευκαιρία επέστρεψε. Ιανουάριος 2004 και ο Γεωργάτος λέει ξανά στον Ολυμπιακό να υπογράψει εν λευκώ!
Επαιξε έως και το 2007 όταν και αποφάσισε να ρίξει αυλαία σε μια μεγάλη καριέρα που είχε πάντα ερυθρόλευκο χρώμα, ακόμη και όταν δεν έπαιζε στον Ολυμπιακό της καρδιάς του με τον οποίο κατέκτησε 7 πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα, φτάνοντας και στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ το 1999. Οσο για τους αριθμούς του; Σε 273 ματς με την ερυθρόλευκη ριγωτή πέτυχε 42 γκολ και έδωσε 35 ασίστ.
Ενα φουλ-μπακ μπροστά από την εποχή του που έβγαζε το πάθος του στο χορτάρι και δεν άφηνε τίποτα να πέσει κάτω, ειδικά όταν απέναντί του είχε τον αιώνιο αντίπαλο. Η κίνησή του στη Λεωφόρο στο ιστορικό 1-4 του Κυπέλλου όταν ανέλαβε και εκτέλεσε εύστοχα το πέναλτι που έκανε το 1-3 να πάει στη σέντρα και να δείξει την πλάτη του έχει μείνει στην ιστορία. Οπως και ο ίδιος στην 100ετή ιστορία του Ολυμπιακού.