Είναι μεγάλη η ευκαιρία αλλά…

Πριν από τουλάχιστον δύο μήνες, σας είχα ενημερώσει για την πρόθεση της UEFA να διοργανώσει μια σύσκεψη στην Αθήνα με παρόντες τους μεγαλομετόχους των ελληνικών ομάδων που θα αγωνιστούν του χρόνου στην Ευρώπη. Η σύσκεψη θα γίνει την Τρίτη μολονότι δεν θα είναι παρόντες οι μεγαλομέτοχοι των ΠΑΕ – τουλάχιστον δεν θα είναι όλοι, όπως εκτιμώ. Ο γενικός γραμματέας της UEFA Θόδωρος Θεοδωρίδης αποφάσισε ότι η σύσκεψη θα είναι χρήσιμη ακόμα και αν σε αυτήν παρευρεθούν μόνο στελέχη των ομάδων: θέλει να τους εξηγήσει ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει μια τεράστια ευκαιρία μπροστά του, που δεν πρέπει να την αφήσει να πάει χαμένη. Την ευκαιρία να βγαίνουν από τη Σούπερ Λίγκα μας τα επόμενα χρόνια σταθερά πέντε ομάδες στην Ευρώπη (τουλάχιστον) και δύο να βρίσκονται στη League Phase του Τσάμπιονς Λιγκ χωρίς να δίνουν προκριματικά.

Συνείδηση

Μετά την περσινή κατάκτηση του Conference League από τον Ολυμπιακό και τις καλούτσικες πορείες που είχαν φέτος στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ και ο ΠΑΟ, η βαθμολογία της Ελλάδας στην κατάταξη της UEFA έχει βελτιωθεί. Του χρόνου θα φύγει η σεζόν 2019-20 που ήταν από τις χειρότερες σε ό,τι έχει να κάνει με την ελληνική εκπροσώπηση καθώς εκείνη τη χρονιά είχε μπει σε ομίλους μόνο ο Ολυμπιακός που είχε καταφέρει να αγωνιστεί στο Europa League. Αν φέτος μπουν σε ομίλους ο ΠΑΟ, ο ΠΑΟΚ η ΑΕΚ και ο Αρης η συγκομιδή βαθμών μπορεί να είναι ιδιαίτερα θεαματική καθώς ο Ολυμπιακός μπαίνοντας απευθείας στη League Phase του Τσάμπιονς Λιγκ δίνει στη χώρα μας ένα πολύ σημαντικό μπόνους, που για χώρες οι οποίες δεν έχουν τον πρωταθλητή τους απευθείας στη League Phase δεν είναι δεδομένο. Ο Θεοδωρίδης και το κλιμάκιο που θα ‘ρθει μαζί του θέλει να κάνει σε όλους σαφή και την ευκαιρία και τα χρηματικά μπόνους για προκρίσεις και την ανάγκη σεβασμού του Financial Fair Play και του ετήσιου μηχανισμού ελέγχου των οικονομικών των ομάδων (Coast Control). Κυρίως θέλει να τους επισημάνει την ανάγκη δημιουργίας ενός προγράμματος εθνικών διοργανώσεων που να λαμβάνει υπόψη τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις των ομάδων. Θα το καταλάβουν; Ειλικρινά δεν ξέρω και σίγουρα δεν μπορεί να είναι βέβαιος για αυτό και ο Θεοδωρίδης. Που όμως θέλει να τους τα εξηγήσει για να έχει τη συνείδησή του ήσυχη. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Τραβέρσο

Υπάρχουν δύο ακόμα αξιωματούχοι που ανησυχούν για τα ελληνικά μας πράγματα: ο υπεύθυνος οικονομικών ελέγχων Αντρέα Τραβέρσο και ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διαιτησίας Ρομπέρτο Ροσέτι. Ο Τραβέρσο θέλει να ‘ρθει σε πρώτη ευκαιρία στην Ελλάδα για να μιλήσει με την ΕΠΟ για το ζήτημα της αδειοδότησης των ομάδων και του γενικότερου οικονομικού τους ελέγχου. Από την Επιτροπή Αδειοδότησης που λειτουργούσε μέχρι πριν από την ανάληψη των καθηκόντων από την τωρινή διοίκηση της ομοσπονδίας δεν ήταν πολύ ευχαριστημένος (το λέω κομψά). Φέτος κυκλοφορεί ευρέως πως ο Παναθηναϊκός πρέπει να κάνει μία (τουλάχιστον) πώληση ποδοσφαιριστή για να ισοσκελίσει το περσινό του έλλειμμα – τα έσοδά του μέσα στη σεζόν δεν κάλυψαν τα έξοδα που έκανε πέρυσι για μεταγραφές. Το ποσό που πρέπει ο παίκτης που θα πωληθεί να φέρει στα ταμεία του συλλόγου δεν είναι γνωστό και δεν πρόκειται και να γίνει: μεταξύ της UEFA και των υπό έλεγχο ομάδων υπάρχουν ρήτρες εμπιστοσύνης (δηλαδή δεσμεύσεις μη ανακοίνωσης ποσών). Πρόθεση της UEFA δεν είναι να καταστρέψει τις διαπραγματευτικές ικανότητες των ομάδων στο μεταγραφικό παζάρι, αλλά απλά να τις συνετίζει όταν ξεφεύγουν. Θα έπρεπε να το έχει κάνει νωρίτερα καθώς θα γλίτωνε πολλές ομάδες από απίστευτα προβλήματα. Δεν αναφέρομαι στις ελληνικές ομάδες, αλλά γενικά. Αν οι ετήσιοι έλεγχοι με υποχρεώσεις πώλησης ποδοσφαιριστών γίνονταν κάποια χρόνια πριν, η Μπαρτσελόνα δεν θα έφτανε να χρωστά 2 δισεκατομμύρια ευρώ και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν θα είχε 1 δισ. 200 εκατ. παθητικό.

Βαφτίσια

Ο Ροσέτι από την άλλη για πρώτη φορά δείχνει μια ενόχληση για το γεγονός ότι στο πρωτάθλημά μας χρησιμοποιούνται τόσοι πολλοί ξένοι διαιτητές. Ως γνωστόν έχει στείλει και μια επιστολή στην ΕΠΟ (που είδε το φως της δημοσιότητας) ζητώντας η χρησιμοποίηση ξένων διαιτητών να περιοριστεί: το πρόβλημα είναι πώς μπορεί να γίνει αυτό. Από όσο γνωρίζω ο αρχιδιαιτητής Λανουά σκέφτεται να προτείνει του χρόνου ξένοι διαιτητές να χρησιμοποιούνται μόνο στα ματς των playoffs καθώς και στους ημιτελικούς και τον τελικό του Κυπέλλου. Δεν ξέρω όμως αν αυτό μπορεί να γίνει δεκτό: οι ομάδες έχουν συνηθίσει την παρουσία ξένων διαιτητών και πολλές εξακολουθούν να είναι δύσπιστες για τις ικανότητες των ελλήνων διαιτητών. «Εχουμε το κεφάλι μας ήσυχο με τους ξένους. Μπορεί κι αυτοί να κάνουν λάθη, αλλά δεν προκαλούν τον κόσμο» μου έλεγε ένα σημαντικό στέλεχος μεγάλης ΠΑΕ πριν από λίγες μέρες. Οταν του επισήμανα μάλιστα την πρόοδο κάποιων ελλήνων διαιτητών μέσα στη χρονιά, μου είπε για έναν από αυτούς (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε) πως «είναι τόσο γκαντέμης, που αν πάει σε βαφτίσια μπορεί να κινδυνέψει να πνιγεί το μωρό την ώρα που το βάζει ο παπάς στην κολυμβήθρα». Δεν υπάρχει με άλλα λόγια εμπιστοσύνη.

Παντού

Τι μύγα τον τσίμπησε τον Ροσέτι και θέλει να βραχυκυκλώσει ένα σύστημα που στη χώρα μας λειτούργησε; Το πράγμα είναι απλό: αρχίζουν να έχουν απαιτήσεις παρουσίας ξένων διαιτητών στα πρωταθλήματά τους κι άλλοι και επικαλούνται το ελληνικό παράδειγμα. Πρώτοι από όλους οι Τούρκοι μετά τις γκρίνιες του Μουρίνιο. Αλλά οι σχετικές συζητήσεις έχουν αρχίσει και στην Ισπανία, όπου όλο τον χρόνο φώναζε η Ρεάλ Μαδρίτης, και την Ιταλία, όπου τον χορό των παραπόνων σέρνουν η Ιντερ και – ποιος θα το έλεγε – η Γιουβέντους! Εντός της Ευρωπαϊκής Λίγκας των ομάδων έχει αρχίσει να συζητιέται η θεσμοθέτηση μιας λίγκας επαγγελματιών διαιτητών που να προμηθεύει διαιτητές σε όλα τα πρωταθλήματα  – να διευθύνουν δηλαδή Ιταλοί τα ματς του τουρκικού πρωταθλήματος, Γάλλοι του ισπανικού, Γερμανοί του ιταλικού κ.λπ. Ολα αυτά ακούγονται και είναι σχέδια επί χάρτου με τα οποία ο Ροσέτι είναι αντίθετος. Αν μπορούσε να σταματήσει τον ερχομό ξένων διαιτητών στην Ελλάδα θα το έκανε άμεσα. Θεωρεί αυτό που γίνεται εδώ κακό παράδειγμα. Το ότι έχει βοηθήσει ώστε να υπάρχει στη Λίγκα μας λιγότερη τοξικότητα δεν τον απασχολεί. Το «έκαστος εφ’ ω ετάχθη» ισχύει και για τους αξιωματούχους της UEFA.