Η Αζουλάι επιμένει ότι έγραψε ένα βιβλίο ελπίδας, για την «επιδίωξη της απελευθέρωσης από τις αποικιοκρατικές και εξουθενωτικές δυνάμεις που καταστρέφουν κόσμους που χτίστηκαν με στοργικά χέρια, αγάπη και σοφία». Αλλά και ένα βιβλίο προσευχής: «Αυτό το βιβλίο είναι επίσης μια προσευχή, μια προσευχή για την ανοικοδόμηση κόσμων με αγάπη για τη γη, με ανακτημένα προγονικά σώματα γνώσης, με δικαιοσύνη επανόρθωσης, με επιδέξιο χέρι, με μαγεία, με ευτυχία».